Όταν αναφερόμαστε στον "Καλλικράτη", πρέπει να έχουμε κατά νου δυο βασικά στοιχεία. Πρώτον, αποτελεί βασικό εργαλείο για την υλοποίηση του μνημονίου κι αυτό το ξεκαθαρίζει ο ίδιος ο Ραγκούσης λέγοντας ότι "είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης, αλλά και ένα από τα θεμέλια της νέας αξιοπιστίας που οικοδομεί καθημερινά η κυβέρνηση". Και, δεύτερον, κινείται στα πλαίσια που καθόρισε η -ισοπεδωτική για τα λαϊκά κεκτημένα- συνθήκη της Λισαβώνας, αφού, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, "η παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία εναρμονίζεται και συμβαδίζει με αρχές και αξίες που αποτελούν τη βάση για το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εφαρμοστεί, αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης".
Έχοντας αυτά υπ' όψη, πάμε παρακάτω. Με την εφαρμογή του "Καλλικράτη" καταργούνται πάνω από 4.000 νομικά πρόσωπα και επιχειρήσεις που λειτουργούσαν στο πλαίσιο της σημερινής δομής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Άμεση συνέπεια αυτής της εξέλιξης θα είναι να βρεθούν στην ανεργία πάνω από 35.000 συμβασιούχοι και στην ανασφάλεια το σύνολο των μονίμων υπαλλήλων και αυτών που εργάζονται με σχέση Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ). Βέβαια, η κυβέρνηση διατείνεται ότι κανένας από τους μονίμους και τους ΙΔΑΧ δε θα χάσει τη δουλειά του αλλά θα μεταταχθούν στις νέες υπηρεσίες που θα δημιουργηθούν με τη σύσταση των νέων οργανισμών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ).
Ομως, φοβάμαι ότι η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεδομένου ότι θα δημιουργηθούν νέοι οργανισμοί και νέες υπηρεσίες στους ΟΤΑ, μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι κανείς από τους προαναφερόμενους εργαζόμενους δεν έχει εξασφαλισμένη θέση εργασίας στη νέα αυτοδιοικητική δομή της χώρας. Μη ξεχνάμε ότι τόσο ο "Συνήγορος του Πολίτη" όσο και ο Πάγκαλος διατυμπάνισαν στο πρόσφατο παρελθόν ότι μονιμότητα υπάρχει όταν υπάρχει η θέση για την οποία ο μόνιμος υπάλληλος προσελήφθη. Ποιος εγγυάται ότι στους νέους οργανισμούς των ΟΤΑ δε θα καταργηθούν σημερινές μόνιμες θέσεις; Κι αν δεν είναι σίγουροι για τη θέση τους οι μόνιμοι, πώς θα είναι σίγουροι οι ΙΔΑΧ; Αλλωστε, υπάρχει το δεδομένο ότι κυβέρνηση και τρόικα έχουν διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι θα μειωθούν δραστικά οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Συνεχίζουμε. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως με τον "Καλλικράτη" προωθεί τη διοικητική αποκέντρωση. Καθιστά, δηλαδή, λιγότερο συγκεντρωτικό το ρόλο του κράτους, παραχωρώντας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση σημαντικές αρμοδιότητες. Στην πραγματικότητα, ο στόχος είναι διαφορετικός. Η μείωση του αριθμού των κρατικών περιφερειών και η ανάπτυξη (γεωγραφική και πληθυσμιακή) του μεγέθους των περιφερειών και των δήμων συνδέονται με τη διαμόρφωση ικανότερων μηχανισμών κρατικής παρέμβασης και ευνοϊκότερων συνθηκών συγκέντρωσης. Για να το πω πιο απλά, το μεγάλο μέγεθος ευνοεί την δημιουργία Ανωνύμων Εταιρειών, τις Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) κλπ. Έτσι, ο κεντρικός μηχανισμός του κράτους αναλαμβάνει νέο ισχυρότερο ρόλο όσον αφορά τον έλεγχο και τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων ώστε η κρατική παρέμβαση να γίνει πιο άμεση και πιο γρήγορη.
Το ερώτημα είναι αν τέτοιου τύπου μεταρρυθμίσεις συνιστούν "λιγότερο κράτος". Σϋμφωνα με τον ορισμό, "κράτος είναι το σύνολο των μηχανισμών διοίκησης, διεύθυνσης και καταστολής". Κι αυτό αφορά τόσο τους κεντρικούς όσο και τους τοπικούς και περιφερειακούς μηχανισμούς, όποιος κι αν είναι ο αριθμός τους. Η Τοπική Διοίκηση και οι Περιφέρειες είναι διοικητικές μονάδες-κρίκοι του ενιαίου κρατικού μηχανισμού. Οπότε, πού είναι το "λιγότερο κράτος";
Ας δούμε άλλη μια παράμετρο, πάλι από την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου: "Οι δομικές αλλαγές για τη ριζική ανασύνταξη του κράτους είναι η κατάλληλη απάντηση στην πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα. Η σημερινή προβληματική δομή και η ραγδαία επιδείνωση της λειτουργίας του κράτους τα τελευταία χρόνια, είναι κύριος λόγος γιγάντωσης του δημοσιονομικού προβλήματος και εμπόδιο στην ανάπτυξη...Με το παρόν σχέδιο νόμου επιχειρείται ο συνολικός επανασχεδιασμός των επιπέδων διακυβέρνησης, σε μια Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης."
Να και το ζουμί! Καθαρή ομολογία ότι ο "Καλλικράτης" αντιμετωπίζεται ως εργαλείο για την λύση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας. Πώς θα γίνει αυτό; Θα το δούμε στο αυριανό μας σημείωμα.
Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει
- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".
[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου