Μετά το "τέλος" των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, στο Ιράκ παραμένουν 50.000 στρατιώτες, οι οποίοι -θεωρητικώς- θα έχουν ρόλο εκπαιδευτή των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας. Αυτές οι "μη μάχιμες" (κατά τον Ομπάμα) μονάδες είναι έξι κανονικότατες αμερικανικές ταξιαρχίες (άκρως μάχιμες, φυσικά), οι οποίες θα συμμετέχουν σε επιχειρήσεις "εφ' όσον τους ζητηθεί". Οι 50.000 άνδρες θα στεγαστούν στις 94 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις που παραμένουν στο Ιράκ μέχρι τα τέλη του 2011, οπότε -θεωρητικώς, πάντα- θα αποχωρήσουν και αυτοί. Με εξαίρεση όσους η τότε ιρακινή ηγεσία ζητήσει να παραμείνουν, όπως προβλέπει η συμφωνία που υπέγραψε στα τέλη του 2008 η Ουάσιγκτον με τη Βαγδάτη.
Ποιος ακριβώς θα είναι ο αριθμός των Αμερικανών στρατιωτών που θα μείνει στο Ιράκ μετά το τέλος του 2011 και ποιος ακριβώς θα είναι ο ρόλος τους, δεν είναι σαφές και ουδείς μοιάζει ν' ασχολείται με αυτήν την καθοριστική λεπτομέρεια. Κάποιες πρώτες ενδείξεις, όμως, υπάρχουν καθώς έχουν διαρρεύσει πληροφορίες σχετικά με τα λεγόμενα "σημεία διαρκούς παρουσίας", τα οποία ο αμερικανικός στρατός κατασκευάζει εδώ και αρκετούς μήνες.
Τα "σημεία" αυτά έχουν κατασκευαστεί εντός τεσσάρων μεγάλων αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στο βορρά, στο νότο, στα ανατολικά και στα δυτικά της χώρας: στο στρατόπεδο Μπάλαντ, στο στρατόπεδο Άντερ, στη βάση Βίκτορυ και στην αεροπορική βάση Αλ Άσαντ. Στις βάσεις αυτές έχουν, ήδη, γίνει οικοδομικά έργα αξίας 500 εκατομμυρίων δολλαρίων, ποσό που ποτέ πριν δεν είχε διαθέσει ο αμερικανικός στρατός για κάτι παρόμοιο. Με άλλα λόγια, πρόκειται σχεδόν για το 1/4 των 2,1 δισεκατομμυρίων δολλαρίων που το Πεντάγωνο έχει δαπανήσει συνολικά, από το 2004, για να φτιάξει στρατιωτικές υποδομές παντός είδους στο Ιράκ.
Στο ποσό αυτό θα προστεθούν άλλα 323 εκατομμύρια δολάρια, που θα διατεθούν μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, οπότε και θα ολοκληρωθούν τα έργα. Το κύριο κομμάτι των εργασιών αυτών είναι η ανέγερση κατοικιών μέσα στους οριοθετημένους αυτούς χώρους, κατοικιών που μοιάζουν να προορίζονται για περισσότερους από 60.000 ανθρώπους. Κάτι που καταρρίπτει το επιχείρημα ακόμη και των πλέον αφελών ότι, έστω στα τέλη του 2011, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο Ιράκ θα λάβει πραγματικά τέλος.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί η διπλωματική αμερικανική παρουσία στο Ιράκ. Η αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη αποτελεί την πολυπληθέστερη διπλωματική αμερικανική παρουσία στον κόσμο, με 1.000 μονίμους υπαλλήλους και 3.000 άτομα επί πλέον προσωπικό (του οποίου τα καθήκοντα δεν είναι ακριβώς καθορισμένα). Εγκατεστημένη σε μια έκταση σχεδόν μισού χιλιομέτρου, περιλαμβάνει 21 κτίρια.
Οντως, λοιπόν, η περίοδος της κατοχής, όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, τέλειωσε στο Ιράκ. Και άρχισε, μια άλλη εποχή, μια νέα μορφή κατοχής της οποίας ο ακριβής ρόλος μόλις άρχισε να διαφαίνεται. Στο διάγγελμά του, ο Ομπάμα τόνισε ότι "μένουν ακόμη πολλά να γίνουν στο Ιράκ" και συμπλήρωσε ότι "οι Η.Π.Α. δεσμεύονται να μην εγκαταλείψουν τη Βαγδάτη". Και οι δύο αυτές αποστροφές του είναι αληθείς, μόνο που απλώς διαβάζονται λίγο διαφορετικά από ό,τι φαίνεται με μια πρώτη ματιά.
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δε σκοπεύει να αποχωρήσει από το Ιράκ. Μέχρι στιγμής, η εισβολή και η κατοχή στη χώρα δεν έχουν αποφέρει τα αναμενόμενα -για την Ουάσιγκτον- οφέλη, είτε πρόκειται για την άμεση εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της χώρας (στις δημοπρατήσεις που έκανε η ιρακινή ηγεσία έργα δεν ανέλαβαν, σχεδόν καθόλου, εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων), είτε πρόκειται για την απόκτηση του απόλυτου ελέγχου των πολιτικών της δυνάμεων (είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι ορισμένοι καλοί σύμμαχοι των κατακτητών μεταξύ των σιιτών κοιτάζουν έντονα προς το Ιράκ, ενώ οι σουνιτικές δυνάμεις παραμένουν πάντα με το ένα πόδι απέναντι στον, σχεδόν απόλυτα σιιτικό, κρατικό μηχανισμό που έχει στηθεί), είτε πρόκειται για τον απόλυτο έλεγχο του ιρακινού εδάφους (πολλές περιοχές βρίσκονται ακόμη εντελώς εκτός ελέγχου).
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θα παραμείνει, και στρατιωτικά και διπλωματικά, για να διατηρήσει στενές σχέσεις και με την όποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία αλλά και με τις υπόλοιπες μεγάλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, προκειμένου να διατηρήσει τη δυνατότητα παρέμβασης -έμμεσης ή άμεσης- στα πολιτικά πράγματα και μεγαλύτερης διείσδυσης στον ενεργειακό της πλούτο. Θα παραμείνει γιατί, με τόσο εξειδικευμένο προσωπικό στη συγκέντρωση και διαχείριση πληροφοριών και τέσσερα "σημεία διαρκούς παρουσίας", το Ιράκ μετατρέπεται ανά πάσα στιγμή σε μια εξαίρετη στρατιωτική βάση, πολύτιμη για τον έλεγχο ολόκληρης της, πολύτιμης -γεωστρατηγικά και ενεργειακά- περιοχής και κυρίως για την εξαπόλυση απειλών ή ακόμη και επίθεσης προς το γειτονικό Ιράν, που φαίνεται πως είναι στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού.
"Η αμερικανική επιρροή στον κόσμο δε διασφαλίζεται μόνο με τη στρατιωτική ισχύ" είπε σε μια αποστροφή του διαγγέλματός του ο Μπαράκ Ομπάμα. Και αυτό, ίσως, είναι το ουσιαστικότερο σημείο της ομιλίας του: η συνοπτική παρουσίαση του νέου δόγματος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ενός ευέλικτου δόγματος που θα προωθεί "διάλογο και συνεργασία" με πολεμικούς όρους και τον πόλεμο ως "αναπόφευκτο κακό" και "ύστατη λύση". Ένα δόγμα που κάνει συγκοινωνούντα δοχεία τον πόλεμο και την ειρήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου