Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι το φτηνότερο και ωραιότερο δώρο που θα μπορούσατε να κάνετε στον οποιονδήποτε, κοστίζει μόλις 8 ευρώ; Ακριβώς τόσο πουλιέται στα βιβλιοπωλεία το 80 σελίδων βιβλίο του Χάουαρντ Ζιν "Ο Μαρξ στο Σόχο" (εκδόσεις "Αιώρα", 2008). Αν ο τίτλος σάς θυμίζει κάτι, είναι επειδή το κείμενο παίχτηκε στην Ελλάδα ως εμπνευσμένος θεατρικός μονόλογος με μεγάλη επιτυχία για πέντε χρονιές (2005-2009) από τον Άγγελο Αντωνόπουλο, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου.
O Χάουαρντ Ζιν (ιστορικός, πολιτικός ακτιβιστής και συγγραφέας) γεννήθηκε το 1922 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Δούλεψε στα ναυπηγεία και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου υπηρέτησε ως μέλος πληρώματος στα βομβαρδιστικά αεροπλάνα. Μετά τον πόλεμο ολοκλήρωσε τις σπουδές του και στη συνέχεια δίδαξε για αρκετά χρόνια στο Spelman College, στην Ατλάντα (όπου διετέλεσε πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας) και στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Αναμείχθηκε ενεργά στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και στο αντιπολεμικό κίνημα που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Ακούραστος, μαχητικός και αισιόδοξος σ' όλη του τη ζωή, έγραφε βιβλία, έδινε διαλέξεις και σχολίαζε τις πολιτικές εξελίξεις με τολμηρές και ανεξάρτητες δηλώσεις. Επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Μάιο 2009 και πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 27 Ιανουαρίου 2010 στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας.
Το σύντομο "Ο Μαρξ στο Σόχο" υλοποιεί μια τρελλή ιδέα του Ζιν. Ο Μαρξ, απαυδισμένος από τις επιθέσεις που δέχεται μετά θάνατον, ζητάει από τις αρχές του άλλου κόσμου να επιστρέψει στη ζωή για να αποκαταστήσει την αλήθεια. Βέβαια, ο ίδιος ζητάει να πάει στο Σόχο του Λονδίνου (όπου έζησε για χρόνια), αλλά ένα λάθος της...ουράνιας γραφειοκρατίας τον στέλνει στο Σόχο της Νέας Υόρκης! Εκεί, απευθυνόμενος σε ένα σύγχρονο ακροατήριο, μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για τη ζωή του και υπερασπίζεται την επικαιρότητα των ιδεών του.
Αν δεν είχατε ποτέ φανταστεί πως θα μπορούσατε να περάσετε δυο ευχάριστες ώρες (φτάνουν!) διαβάζοντας Μαρξ, αν θέλατε να μάθετε τι είπε τελικά ο Μαρξ αλλά τρόμαζατε με τον όγκο του "Κεφαλαίου" ή αν ανήκετε σ' εκείνους που έχουν πειστεί ότι ο μαρξισμός δεν έχει τίποτε να προσφέρει στην εποχή που ζούμε, κάνετε την μεγάλη χάρη στον εαυτό σας να διαβάσετε αυτό το βιβλιαράκι. Κι αν μετά δεν αισθανθείτε την ανάγκη να το συστήσετε και σε άλλους, στείλτε το σε μένα και θα σας το πληρώσω μαζί με τα ταχυδρομικά.
Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει
- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".
[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]
19 Σεπτεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου