Ανυπακοή και αντίσταση

Δεν περίμενα ν' ακούσω κάτι διαφορετικό από τον πρωθυπουργό της πιο συντηρητικής κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος τα τελευταία 35 χρόνια. Στην προχτεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ο Γιωργάκης έδειξε την ανησυχία του για την επικείμενη λαϊκή αντίδραση και ζήτησε να παταχθεί κάθε μορφής αντίσταση στην εφαρμογή των νόμων. Μάλιστα, ο "δημοκράτης" και "σοσιαλιστής" πρωθυπουργός μας δεν δίστασε να αναφερθεί σε "πολιτικές δυνάμεις που προτρέπουν -άλλοι με πιο κρυφό τρόπο, άλλοι όμως και ανοιχτά- στη μη τήρηση των νόμων, κάτι απολύτως απαράδεκτο σε μια δημοκρατική κοινωνία, που βασίζεται σε κανόνες δικαίου".

Ουσιαστικά, ο πρωθυπουργός επικρότησε το ντελίριο τόσο των αστικών κομμάτων (συνοδοιπόρων του ΠΑΣΟΚ στην κατεδάφιση της κοινωνίας) όσο και των αργυρώνητων χεροκροτητών του στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, που έχουν βάλει στο στόχαστρο την λαϊκή αντίδραση και το ίδιο το δικαίωμα του λαού να παλεύει ενάντια σε κάθε πολιτική και νόμο που υπηρετούν το κεφάλαιο. Όλων αυτών, δηλαδή, οι οποίοι, με αγαστή σύμπνοια, λοιδορούν, βρίζουν, συκοφαντούν και απειλούν με καταστολή τους αγώνες που οργανώνoυν φορείς και συνδικάτα για να εμποδίσουν την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων που έχουν παρθεί και να αποτρέψουν τα καινούργια που έρχονται.

Με μόνιμη επωδό ότι η γενικευμένη λαϊκή ανυπακοή καλλιεργεί την "ανομία" και βάζει σε κίνδυνο την "δημοκρατία", στελέχη της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, μαζί με τα μουμουέδικα παπαγαλάκια τους, απαιτούν να επιβληθεί "νόμος και τάξη" κι από τα τηλεπαράθυρα, χαρακτηρίζουν "ανομία" τους αγώνες των εργαζομένων κατά των νόμων που τσεκουρώνουν τα δικαιώματά τους. Βέβαια, θεωρούν απόλυτα "νόμιμο" να κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές εννιά στις δέκα απεργίες, να κόβονται συντάξεις και επιδόματα ενώ οι μεγαλοεργοδότες χρωστούν δισεκατομμύρια παρακρατημένων εισφορών και να ψηφίζονται εργασιοκτόνοι νόμοι που οδηγούν είτε σε κακοπληρωμένη εργασία είτε σε ανεργία.

Στην κορύφωση της υποκρισίας, θυμίζουν σε όποιον αισθάνεται ότι θίγεται από τα αντιλαϊκά μέτρα ότι "dura lex sed lex (σκληρός νόμος αλλά νόμος)", άρα πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να κάτσει στα αβγά του. Το μόνο που του επιτρέπουν είναι να εκφράσει την αντίρρησή του μέσα στα όρια τα οποία προβλέπει το θεσμικό πλαίσιο που έφτιαξε το ίδιο το αστικό σύστημα για να θωρακίσει τα συμφέροντά του. Κατ' αυτούς, δηλαδή, η έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας πρέπει να γίνεται με τον τρόπο που προβλέπει εκείνος κατά του οποίου στρέφεται η δυσαρέσκεια!

Γι' αυτούς, θεμιτή είναι η διαφωνία που εκφράζεται στα τραπέζια των "κοινωνικών διαλόγων", όπου νομιμοποιούνται προειλημμένες αποφάσεις. Θεμιτή είναι η σιωπηλή διαμαρτυρία, που πνίγεται στο λαιμό των εργαζομένων. Θεμιτή είναι η διαμαρτυρία τύπου "πλατείας", που περιορίζεται στην έκφραση της αγανάκτησης στα μικρόφωνα των πουλημένων μουμουέ.

Ανυπακοή και αντίσταση δεν σημαίνουν ούτε ανομία ούτε χάος. Ανυπακοή και αντίσταση είναι τα όπλα του λαού απέναντι στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ταξικών νόμων του αστικού συστήματος. Ανυπακοή και αντίσταση σημαίνουν την μη νομιμοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής στην συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων. Ανυπακοή και αντίσταση φανερώνουν ότι ο λαός δεν καταπίνει αμάσητα τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης, σαν το περίφημο "μαζί τα φάγαμε" άρα όλοι ευθυνόμαστε.

Ανυπακοή και αντίσταση. Στοιχεία ουσιώδη για την αφύπνιση των λαϊκών στρωμάτων και την απαγκίστρωσή τους από την κυρίαρχη αστική ιδεολογία και πολιτική.

Έτσι είναι, Γιώργο μου. Και μη ξινίζεις τα μούτρα σου.