Δημοσιογραφία για φτύσιμο

Ευτυχώς που υπάρχουν και τα ΜΜΕ! Για σκεφτείτε σε ποιο χάος θα είχαμε οδηγηθεί ως χώρα, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι θεματοφύλακες της τάξης. Αναλογιστείτε πού θα είχαμε καταντήσει, αν δεν υπήρχαν κάποια αγλαΐσματα της δημοσιογραφίας, ταγμένα να φυλάνε Θερμοπύλες, όπως λόγου χάρη Πρετεντέρης, Καψής, Παπαδημητρίου, Μανδραβέλης, Κώνστας, Μακρή, Καρακούσης, Στάη, Τρέμη, Κοσιώνη κι ένας σωρός άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός.

Για παράδειγμα, ποιός θα μας εξηγούσε ότι άλλο πράγμα είναι να αντιδράς σε κάποιον νόμο κι άλλο να είσαι παράνομος; Αν δεν καταλαβαίνετε την διαφορά, προφανώς δεν έχετε εμβαθύνει στην βαθυστόχαστη ανάλυση των Πρετεντέρη-Καψή στο "Μεγάλο Κανάλι". Τι μας είπαν, με δυο λόγια; Καλά κάνουν οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μεταφοράς και αντιδρούν, εφ' όσον το προωθούμενο νομοσχέδιο θίγει τα δικαιώματά τους (προσοχή: για τον καλό αναλυτή δεν υπάρχουν ποτέ νομοσχέδια που "ξεσκίζουν" ή "καταλύουν" δικαιώματα αλλά μόνο νομοσχέδια που "θίγουν"!), αλλά ουδείς νομιμοποιείται να μην υπακούσει στον νόμο που θα προκύψει όταν ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο (*). Και, βέβαια, η ευνομούμενη πολιτεία οφείλει να τιμωρήσει οποιαδήποτε παρανομία σημειωθεί μετά την ψήφιση του νόμου.

Γουστάρετε γαμάτη ανάλυση; Ερωτώ, όμως: αυτή η "ανάλυση" πιάνει και τους καπνεργάτες του 1936, από την δολοφονία των οποίων εμπνεύσθηκε ο Ρίτσος τον "Επιτάφιο"; Πιάνει κι εκείνα τα "κωλόπαιδα" που παραβίασαν νόμους επί νόμων όταν κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973; Πιάνει και τον Παναγούλη που έβαλε βόμβα στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Πιάνει και τους λεωφορειούχους που ξεβράκωσαν την μητσοτακική κυβέρνηση πριν είκοσι χρόνια; Ή, μήπως, η "νομιμοφροσύνη" επιβάλλεται μόνο για νόμους που ψηφίζονται από πασοκική πλειοψηφία;

Έχω κι άλλα ωραία, όμως. Φερ' ειπείν, πάρτε και λίγο Ψυχάρη, ο οποίος δηλώνει κατηγορηματικά ότι "δεν έχουν θέση στην πολιτική ζωή της χώρας όσοι αμφισβητούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία". Ωραίος ο μπαρμπα-Σταύρος και κρίμα που χαραμίστηκε ως διοικητής του Αγίου Όρους ενώ θα μπορούσε να γίνει θαυμάσιος διοικητής στην Μακρόνησο! Πειράζει, όμως, που εγώ προτιμώ τον όρο "κληρονομική κομματοκρατία" για να χαρακτηρίσω αυτό που εκείνος αποκαλεί "κοινοβουλευτική δημοκρατία"; Μήπως πρέπει να μου επιβληθεί στέρηση των πολιτικών μου δικαιωμάτων;

Για όποιον δεν κατάλαβε, υπάρχει και ο Μανδραβέλης που λέει τα πράγματα με το όνομά τους: "Έφτασε η στιγμή να πούμε όλοι ΄΄ως εδώ΄΄. Δεν μπορεί το 8% να κυβερνά την χώρα. Δεν μπορεί μια χούφτα στελεχών του ΚΚΕ να μασκαρεύονται ναυτεργάτες και να σταματούν την ακτοπλοΐα. Αυτό που το ΚΚΕ ονομάζει ΄΄αντικομμουνισμό΄΄ δεν είναι μόνο εθνική ανάγκη. Είναι κοινωνικό καθήκον". Εμ, έχει δίκιο ο μαστρο-Πάσχος. Σου λέει, με την ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν έχουμε πρόβλημα και θα κάτσουμε να μας πιάνει τον κώλο το κάθε ΠΑΜΕ;

Αν θέλετε, έχω και Κασιμάτη. "Σήμερα, ευρισκόμενοι στο χείλος του γκρεμού και έχοντας μπροστά μας πολλά δύσκολα χρόνια, δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε όλοι το ΄΄δικαίωμα΄΄ του ΚΚΕ να κάνει σχεδόν ό,τι του καπνίσει και όποιος δεν συμμορφώνεται μαζί του να εγκαλείται κι από πάνω επειδή προκάλεσε τις συνέπειες". Καταλάβατε τι "πληρώνουμε όλοι"; Όχι την αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική, όχι τις ρεμούλες και τις μίζες δεκαετιών, όχι την ανικανότητα όσων θέλουν να κάνουν κουμάντο στον τόπο αλλά την "ασυδοσία" του 8% (όπως είπε ο Μανδραβέλης)! Ρε σεις, τόση δύναμη καταστροφής έχει πια αυτό το 8%, γαμώ τις βαθυστόχαστες αναλύσεις μου μέσα;

Φυσικά, έχω κι άλλα ωραία. Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα, με τόσα κανάλια και τόσες εφημερίδες που στηρίζουν την επέλαση κατά των εργαζομένων (άλλωστε, πάντοτε η καθεστηκυία τάξη πορευόταν με απαραίτητο σύμμαχο την αργυρώνητη δημοσιογραφία). Θα σταματήσω εδώ, όμως, γιατί δεν έχει νόημα να συνεχίσω. Στο κάτω-κάτω, από την στιγμή που όλους αυτούς τους έχουμε πάρει χαμπάρι, δεν μπορούν να μας κοροϊδέψουν. Απλώς, ας τους φτύσουμε κι ας τους αφήσουμε στην πλάνη τους, να αναρωτιούνται γιατί κατρακυλούν οι κυκλοφορίες των εφημερίδων τους και γιατί η "Πάττυ" έχει υψηλότερη τηλεθέαση από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.



(*) Απορία: αφού είναι δεδομένο ότι ψηφίζεται -και γίνεται νόμος- κάθε νομοσχέδιο που η κυβερνητική πλειοψηφία εισάγει στην βουλή, τί στο διάολο την θέλουμε την βουλή;