Η Τσεχοσλοβακία, με αιχμή τα γεγονότα του 1968, αποτελούσε πάντοτε βέλος στην φαρέτρα του αντικομμουνισμού. Εκείνο που "διδάσκει" η γραμμένη από την Δύση ιστορία, είναι ότι ο σοβιετικός στρατός έπνιξε στο αίμα την προσπάθεια των Τσεχοσλοβάκων να απεγκλωβιστούν από την λαβή του υπαρκτού σοσιαλισμού. Τι έγινε, όμως, στ' αλήθεια εκείνη την εποχή;
Πρώτα-πρώτα, τα όσα προηγήθηκαν αναιρούν από μόνα τους τα όσα υποστηρίζει η Δύση για "λαβή" ή καταπίεση της Τσεχοσλοβακίας από την ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Ποια "λαβή" θα επέτρεπε την απολύτως ελεύθερη συνεδρίαση της ολομέλειας της κεντρικής επιτροπής του Κ.Κ.Τσεχοσλοβακίας, κατά την οποία επικράτησαν οι αναθωρητικές γραμμές της παράταξης Ντούμπτσεκ και, παράλληλα, ο ίδιος ο Ντούμπτσεκ εξελέγη γενικός γραμματέας του κόμματος; Αν αλήθευαν στο ελάχιστο τα όσα λέγονται για την "ερυθρή δικτατορία" της Μόσχας, ο Ντούμπτσεκ θα έπρεπε να σαπίζει σε κάποιο σιβηριανό γκουλάγκ αντί να κυριαρχεί στην ολομέλεια.
Αυτή η περίφημη ολομέλεια έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 1968. Ήταν η εποχή που ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ (μετέπειτα σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του αμερικανού προέδρου Τζίμμυ Κάρτερ) είχε δηλώσει στην Κολωνία: "Η πιο επιθυμητή μορφή αλλαγής θα μπορούσε να αρχίσει με μια εσωτερική φιλελευθεροποίηση των ανατολικοευρωπαϊκών κρατών. Αυτό ισχύει κυρίως για την Τσεχοσλοβακία και, δευτερευόντως, για την Ουγγαρία και την Πολωνία". Προφήτης ή εμπνευστής του Ντούμπτσεκ;
Τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου, ο θαυμαστής του Χίτλερ ακροδεξιός βαυαρός πολιτικός Φραντς Γιόζεφ Στράους, στα πλαίσια των διαβουλεύσεων για συνεργασία με τους Χριστιανοδημοκράτες, δήλωνε ότι η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας, σε συνεργασία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, έκανε σπουδαία δουλειά όσον αφορά τον διασυρμό του τσεχοσλοβακικού Κ.Κ. στα μάτια της τσεχοσλοβακικής κοινής γνώμης. Σύμφωνα με τον Στράους, ο δυτικός κόσμος έπρεπε να χρησιμοποιήσει όλα τα ιδεολογικά και οικονομικά κανάλια για να πλήξει την αξιοπιστία των κομμουνιστών. Ως πλέον αξιόπιστο όπλο, Στράους και Χριστιανοδημοκράτες επέλεξαν την στήριξη των αναθεωρητών απέναντι στους ιδεολόγους κομμουνιστές.
Ταυτόχρονα, στις ΗΠΑ, ο εκπρόσωπος του κογκρέσσου Τζων Σέιλερ, δήλωνε: "Ο καιρός για την εξέγερση στην Τσεχοσλοβακία δεν ήρθε ακόμη. Δεν πρέπει να σπρώχνουμε τον λαό σε μια ανοιχτή σύγκρουση, πριν ωριμάσουν οι συνθήκες. Πάντως, αυτή η στιγμή δεν είναι μακρυά".
Δεξί χέρι όλων αυτών ήταν, βέβαια, ο τύπος. Ο αγγλικός Observer, στις 12 Ιουλίου, συμβούλευσε ευθέως τους Τσεχοσλοβάκους να ξεκόψουν από την Μόσχα. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι λονδρέζικοι Times επέμεναν ότι "αν οι τσεχοσλοβάκοι θέλουν να οικοδομήσουν μια περισσότερο ελεύθερη κοινωνία, είναι υποχρεωμένοι να αποσπαστούν από την Μόσχα" και χαρακτήριζαν την εποχή Ντούμπτσεκ ως "το πιο αισιόδοξο κίνημα στον κομμουνιστικό κόσμο". Η Washington Daily News καλούσε την αμερικανική κυβέρνηση να βοηθήσει τον Ντούμπτσεκ με πακτωλό δολλαρίων, αν και η New York Times διεπίστωνε ότι η οικονομική αιμορραγία από τον πόλεμο του Βιετνάμ δεν επιτρέπει στις ΗΠΑ να βοηθήσουν όσο πρέπει την Τσεχοσλοβακία. Τέλος, η παρισινή Le Monde πήγε λίγο παραπέρα, καλώντας την Τσεχοσλοβακία να αναθεωρήσει πλήρως την συμμετοχή της στην ΚΟΜΕΚΟΝ (διακρατικός οικονομικός οργανισμός των σοσιαλιστικών χωρών).
Παρ' ότι ο Ντούμπτσεκ εξελέγη στην καρδιά του Γενάρη, η πρεμούρα της Δύσης να προκαλέσει ρήγμα στο "σιδηρούν παραπέτασμα" κατέγραψε το εγχείρημα των αναθεωρητικών ως "άνοιξη της Πράγας". Το σωστότερο θα ήταν να γίνεται λόγος για "θερμοκήπιο της Πράγας". Και, μάλιστα, για ένα πολύ καλά οργανωμένο θερμοκήπιο, την δομή του οποίου θα εξετάσουμε λεπτομερέστερα στο επόμενο σημείωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου