Περί καμποτάζ

Εδώ και κάμποσο καιρό, προβάλλεται ως ισχυρό φάρμακο για τον νοσούντα τουρισμό μας η άρση του καμποτάζ. Και με το πες-πες καναλιών κι εφημερίδων, ξαφνικά χωριστήκαμε σε υποστηρικτές του καμποτάζ από τη μια και σε υποστηρικτές της άρσης του από την άλλη.

Τι είναι, όμως, το καμποτάζ; O όρος είναι σχετικά παλιός, γαλλικής καταγωγής, αναφέρεται δε στις θαλάσσιες μεταφορές. Ως ναυτικός όρος σημαίνει ότι ένα ξένο πλοίο δεν μπορεί να μεταφέρει επιβάτες ή εμπορεύματα από ένα λιμάνι σε ένα άλλο στην ίδια χώρα. Συνεπώς, όσο ισχύει το καμποτάζ, ένα κρουαζιερόπλοιο το οποίο πιάνει στον Πειραιά, ερχόμενο από το εξωτερικό, δεν μπορεί να ξαναπάρει τους τουρίστες του και να τους αποβιβάσει στην Σαντορίνη (άλλο λιμάνι στην ίδια χώρα).

Ας δούμε, πρώτα-πρώτα, τα δεδομένα με ψυχραιμία. Από το 1992, με τον κανονισμό 3577 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν απελευθερωθεί οι εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές για τα πλοία με κοινοτική σημαία. Σημερα, 18 χρόνια μετά, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η άρση του ενδοευρωπαϊκού καμποτάζ βελτίωσε την κατάσταση στην ακτοπλοΐα. Αντίθετα, η πίτα μοιράστηκε ανάμεσα σε λίγες μεγάλες εταιρείες, σε μια ιδιότυπη παραλλαγή καρτέλ. Ταυτόχρονα, οι θάλασσες μας έπηξαν στα γερασμένα πλοία (πριν λίγες μέρες, η Ναυτιλιακή Εταιρεία Λέσβου ναύλωσε για τις ανάγκες της πλοίο που καθελκύστηκε το 1974!), ενώ τα νησιά μας εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα εξυπηρέτησης. Και, φυσικά, η ζωή των ναυτεργατών κάθε άλλο παρά βελτιώθηκε.

Για τα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου έχουμε μιλήσει σε προηγούμενο σημείωμα ("Η αγωνία των εφοπλιστών..."). Εδώ θα δούμε τι υποστηρίζουν όσοι ζητούν την άρση του καμποτάζ και πόσο αληθινά είναι αυτά.

Κατ' αρχήν, βαρεθήκαμε να ακούμε κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, πλοιοκτήτες και εκπροσώπους του κεφαλαίου (σαν τον Μίχαλο, που φαίνεται πως κουβαλάει τα μυαλά του πατέρα του ο οποίος είχε διατελέσει υπουργός της χούντας) να μας λένε ότι με την άρση του καμποτάζ θα κερδίζει η χώρα πάνω από 1 δις ευρώ κάθε χρόνο. Τώρα, από πού προκύπτει αυτό το δεδομένο, δεν γνωρίζω. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι ο Πειραιάς είναι το ΕΚΤΟ μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου και διακινεί σχεδόν 2 εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο (σαν την Βαρκελώνη και την Τσιβιταβέκια της Ρώμης), αλλά ούτε οι ναυτεργάτες ούτε τα μαγαζιά της πόλης αποκόμισαν κάποιο όφελος. Μια βόλτα σε Κερατσίνι, Δραπετσώνα και Πέραμα θα μας πείσει.

Ακούμε, επίσης, την κυβερνητική εκτίμηση ότι ο τουρισμός κρουαζιέρας παρουσιάζει αυξητικές τάσεις και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εκμεταλλευτούμε τα σχετικά οφέλη. Όνειρον θερινής νυκτός (όπως έλεγε κι ο Σαίξπηρ)! Το συντριπτικό ποσοστό των κρουαζιερών ανά τον κόσμο ελέγχεται από ένα άτυπο καρτέλ ΠΕΝΤΕ εταιρειών, οι οποίες νοιάζονται για τα κέρδη τους και χέστηκαν για τα σχέδια των ελληνικών κυβερνήσεων. Αυτές οι εταιρείες έστειλαν πρόπερσι 10 εκατομμύρια τουρίστες για κρουαζιέρα στην Νότιο Αμερική και κάτι λιγότερο από τους μισούς στην Ευρώπη (τους περισσότερους σε Αγγλία και βόρειες θάλασσες). Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν τα δυο μεγάλα κόμματα, οι χώρες της Νότιας Αμερικής έπρεπε να είχαν χεστεί στο τάλληρο με τόσες κρουαζιέρες. Είδατε εσείς κάτι τέτοιο;

Επίσης, γίνεται αρκετή σπέκουλα με τις περίφημες "άμεσες δαπάνες κρουαζιέρας". Πρόκειται για τα έξοδα του κάθε κρουαζιερόπλοιου. Μας λένε ότι η Ιταλία καρπούται το 30,4% αυτών των εξόδων ενώ εμείς μόλις το 3,3% και η άρση του καμποτάζ θα μας βοηθήσει να ανεβάσουμε αυτό το ποσοστό. Παπάρια μάντολες! Η Ιταλία φτάνει αυτό το ποσοστό γιατί ΚΑΙ ναυπηγεί ΚΑΙ επισκευάζει πλοία. Εμείς δεχτήκαμε την ευρωπαϊκό καταμερισμό, κλείσαμε τα ναυπηγεία μας (ο Σκαραμαγκάς βρίσκεται σε επιθανάτιο ρόγχο) και στέλνουμε τα καράβια για καλαφάτισμα στην Τουρκία. Πώς θα αυξήσουμε το ποσοστό μας; Πουλώντας μαντολάτα και τσιμπίμπο στους τουρίστες;

Άλλο παραμύθι: με την κατάργηση του καμποτάζ θα ενθαρρυνθούν οι έλληνες αφοπλιστές να αυξήσουν τα κρουαζιερόπλοιά τους. Απαξιώ να σχολιάσω τέτοια μαλακία. Από πότε οι εφοπλιστές περιμένουν τις κυβερνητικές επιλογές για να δραστηριοποιηθούν; Απ' όσα ξέρω, οι εφοπλιστές ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ τις επιλογές, δεν αρκούνται στο να τις αποδεχτούν. Και για να το πω πιο χύμα: ποιοι θα βοηθήσουν την Ελλάδα, μωρέ; οι εφοπλιστές που με την εισφοροδιαφυγή τους βούλιαξαν το ΝΑΤ και που με την "φιλοπατρία" τους κοντεύουν να ξεχάσουν τι χρώμα έχει η ελληνική σημαία; Αυτοί θυμούνται την πατρίδα άμα είναι να πάρουν καμμιά φοροαπαλλαγή ή άμα ψάχνουν κανένα καράβι να κάνουν γαμήλιο πάρτυ.

Να πούμε και δυο λογάκια για τα "Ropax I" και "Ropax II" που μπλόκαραν οι ναυτεργάτες στην Κόρινθο και τσακίστηκε ο εισαγγελέας να στείλει την αστυνομία να τους διαλύσει. Σε ποιον ανήκουν αυτά τα πλοία; Στην ιταλική "Γκριμάλντι". Τι είναι η "Γκριμάλντι"; Ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους των "Μινωικών Γραμμών". Το καταλάβαμε τώρα; Ο καυγάς είναι να περάσει η "Γκριμάλντι" τα πλοία της με το ένα τρίτο του απαραίτητου προσωπικού (κι αυτό κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο) και μετά ανοίγει ο δρόμος για την επέκταση αυτής της κατάστασης στα δικά μας πλοία.

Καλό τα παραμυθάκι με την άρση του καμποτάζ, μάγκες. Αλλά δεν έχει δράκο.