Χτεσινοβράδυνο δελτίο ειδήσεων στο "Μεγάλο Κανάλι". Πρώτο θέμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τον νόμο-καταιγίδα που "βάζει τάξη" στα εργασιακά και ασφαλιστικά προβλήματα της χώρας. Για να ακριβολογούμε, πρόκειται για τον νόμο που επιχειρεί να καταλύσει εργατικά κεκτημένα τα οποία αποκτήθηκαν με πολύχρονους (από το Σικάγο του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα) αγώνες και θυσίες (ακόμα και αίμα) της εργατικής τάξης.
Παρακολουθώ, λοιπόν, το πρώτο σε τηλεθέαση (σύμφωνα με την AGB) δελτίο της ελληνικής τηλεόρασης και προσπαθώ να καταλάβω τι διάβολο γίνεται και καταρρέουν εν ριπή οφθαλμού δικαιώματα που χτίστηκαν λιθαράκι-λιθαράκι από την εργατιά. Την προσπάθεια κατανόησης που καταβάλλω προσπαθούν να βοηθήσουν με τις "βαθυστόχαστες" κι "εμπνευσμένες" αναλύσεις τους τα μεγάλα δημοσιογραφικά κεφάλια του καναλιού (Τρέμη, Πρετεντέρης, Καψής, Τσίμας κλπ) αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνουν. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μου ανεβάζουν σιγά-σιγά το αίμα στο κεφάλι. Η έκρηξη ήρθε την στιγμή που η συζήτηση περιστράφηκε στις "ελαστικές μορφές εργασίας".
Τι εννοούμε, όμως, όταν λέμε "ελαστικές μορφές εργασίας"; Εννοούμε πολλά πράγματα. Π.χ., εργασία 2-3 ημερών την εβδομάδα, 3-4 ωρών την ημέρα, 4-5 μήνες τον χρόνο, συνδυασμό μερικών ή όλων των προηγούμενων κλπ. Για παράδειγμα, ας φανταστούμε ένα κατάστημα που πουλάει ρούχα στο κέντρο της πόλης και στο οποίο παρατηρείται ότι οι περισσότεροι πελάτες μπαίνουν για να ψωνίσουν από τις 10 ως τις 11 το πρωί, από τις 1.30' ως τις 2.30' το μεσημέρι και από τις 7 ως τις 9 το βράδυ. "Ελαστική εργασία", λοιπόν, είναι να σε προσλαμβάνει ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού για πωλητή με ωράριο 10-11 το πρωί, 1.30'-2.30' το μεσημέρι και 7-9 το βράδυ. Δηλαδή, ουσιαστικά να σου ζητάει να βρίσκεσαι όλη μέρα στο πόδι και να σου πληρώνει μόνο τις 4 ώρες του ωραρίου σου, ενώ -φυσικά- το καλοκαίρι, που πέφτει η δουλειά, σε στέλνει για τρίμηνες υποχρεωτικές διακοπές και δεν δίνει δεκάρα.
Ας γυρίσουμε, όμως στην έκρηξη για την οποία μίλησα πρωτύτερα. Υπαίτιος γι' αυτήν έγινε ο Μανώλης Καψής όταν ξεστόμισε το εξής αμίμητο: "Πρέπει να παραδεχτούμε ότι, σε όσες χώρες εφαρμόστηκε η ελαστική εργασία, σημειώθηκε μείωση της ανεργίας και αύξηση της απασχόλησης. Ενώ, αντίθετα, στις χώρες της νότιας Ευρώπης, όπου προασπίζονται τα περίφημα εργατικά δικαιώματα, έχουμε αλματώδη αύξηση της ανεργίας"(!!!) Ευτυχώς που δεν είχα μπροστά μου κάποιο βαρύ αντικείμενο και γλίτωσε η τηλεόραση (ένα πακέτο τσιγάρα που πέταξα, δεν προξένησε καμμία ζημιά).
Ένα από τα δύο συμβαίνει: ή ο περι ου ο λόγος "δημοσιογράφος" είναι ηλίθιος (αφού αποκαλεί "εργασία" μια δουλειά λίγων ωρών) ή είναι αργυρώνητος (δηλαδή, πουλημένος) και κάνει ό,τι μπορεί για να νομιμοποιήσει τον αισχρό βιασμό της εργατικής αξιοπρέπειας.
Λίγο αργότερα κι ενώ ακόμα δεν είχα συνέλθει εντελώς, γύρισα στις ειδήσεις του "ΣΚΑΪ". Όχι πως έχω σε καμμιά εκτίμηση τους "αναλυτές" του συγκεκριμένου καναλιού αλλά ας όψεται η...τυχαία διαυλοεπιλογή (ήτοι, το ζάπινγκ κατά Πολύδωρα). Το θέμα ήταν οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων της "Αττικό Μετρό" και η στημένη ερώτηση της παρουσιάστριας "εκμαιεύει" την "βαθυστόχαστη" ανάλυση του Μπάμπη Παπαδημητρίου, σύμφωνα με την οποία "δεν μπορούν κάποιοι εργαζόμενοι να προκαλούν με τις απεργίες τους κυκλοφοριακό πρόβλημα στην Αθήνα (!!!) Φυσικά, παρουσιάστρια και αναλυτής συμφώνησαν ότι κάποτε πρέπει το κράτος να πάρει μέτρα.
Ένα από τα δύο συμβαίνει: ή οι περι ων ο λόγος "δημοσιογράφοι" είναι ηλίθιοι (αφού ξεχνούν ότι για να έχει νόημα η οποιαδήποτε απεργία, πρέπει να ενοχλεί) ή είναι αργυρώνητοι και κάνουν ότι μπορούν για να νομιμοποιήσουν τα επερχόμενα αντεργατικά νομοθετήματα.
Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν σχεδόν καθημερινά, σε όλα σχεδόν τα κανάλια, σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες. Τι από τα δυο συμβαίνει, τελικά; Ο καθένας μπορεί να κάνει την δική του εκτίμηση. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι όλος αυτός ο δημοσιογραφικός συρφετός, ο οποίος παλεύει με νύχια και με δόντια για να στηρίξει τις επιθέσεις κατά του απλού λαού (οι δημοσιογράφοι δεν είναι που κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πείσουν ότι όλα αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα;), αποτελείται από ηλιθίους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου