Η προσπάθεια των αγγλοαμερικανών να κλείσουν οριστικά το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων απέτυχε. Το άνοιγμα των αρχείων της Στάζι, της ΚαΓκεΜπε και των άλλων μυστικών υπηρεσιών του καταρρεύσαντος ανατολικού μπλοκ απελευθέρωσε έναν χείμαρρο νέων στοιχείων και έδωσε νέες, μεγαλύτερες διαστάσεις στις γερμανικές βαρβαρότητες κατά τον πόλεμο. Τα καινούργια δεδομένα σοκάρισαν τους γερμανούς γιατί έδειξαν στον κόσμο ότι εγκλήματα πολέμου δεν είχαν πραγματοποιήσει μόνο τα "απάνθρωπα" Ες-Ες αλλά και οι "επαγγελματίες" στρατιώτες της Βέρμαχτ.
Το 1995 ξεκίνησε μια περιοδεύουσα έκθεση που πρόβαλε τις φρικαλεότητες του γερμανικού στρατού. Οι αναστατωμένοι δυτικοί αντέδρασαν με τον τρόπο τους: φρόντισαν να περιληφθούν στην έκθεση κάποιες ανακρίβειες και στην συνέχεια τις "αποκάλυψαν", έτσι ώστε να αμφισβητηθεί διεθνώς το περιεχόμενο της έκθεσης. Υπό το βάρος αυτής της προβοκάτσιας, η έκθεση αποσύρθηκε το 1999. Δυστυχώς, όμως, για τους προβοκάτορες, η έκθεση ξαναστήθηκε με μεγαλύτερη προσοχή, εμπλουτίστηκε με νέο υλικό και εγκαινιάστηκε το 2001, επιβεβαιώνοντας με αδιάσειστα στοιχεία το μήνυμά της. Αυτή η δεύτερη έκθεση περιείχε αναφορές για τα Καλάβρυτα, το Κομμένο και άλλα εγκλήματα της Βέρμαχτ στην Ελλάδα.
Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι διαθέτουν επιλεκτική μνήμη και δεν είναι δυνατόν να αποτελούν εξαίρεση οι γερμανοί. Όσο κι αν πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχουν κάνει τεράστια βήματα για να ξεκαθαρίσουν τις αμαρτίες του παρελθόντος τους, οι πολιτικές σκοπιμότητες λειτουργούν σε δικό τους μήκος κύματος. Έτσι, είναι μοιραίο ο μέσος γερμανός να έχει καθοδηγηθεί να χρησιμοποιεί διάφορα μέτρα και σταθμά προκειμένου να εκτιμήσει τα διάφορα πολεμικά εγκλήματα. Για παράδειγμα, η συντριπτική πλειοψηφία των μορφωμένων γερμανών αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη για το Οραντούρ, μια γαλλική κωμόπολη της οποίας όλοι οι κάτοικοι εξοντώθηκαν από τα Ες-Ες στις 10 Ιουνίου 1944. Ελάχιστοι, όμως, απ' αυτούς γνωρίζουν ότι, κάποια άλλη μονάδα των Ες-Ες, την ίδια ακριβώς ημέρα, διέπραττε το ίδιο ακριβώς έγκλημα στο Δίστομο.
Η γερμανική έλλειψη μνήμης για όσα έγιναν στην Ελλάδα ενισχύεται και από άλλους παράγοντες. Ας μη ξεχνάμε ότι, στα ύστερα κατοχικά χρόνια, ο κατευθυνόμενος από τους συμμάχους τύπος, πρόβαλε έντονα τις "φρικαλεότητες" των υποτιθεμένων "κομμουνιστικών συμμοριών". Για ποιον λόγο, λοιπόν, να κακολογούνται οι γερμανικές δυνάμεις, εφ' όσον διατράνωναν ότι ο αποκλειστικός τους στόχος είναι το "κομμουνιστικό τέρας"; Και γιατί να θεωρούνται εγκληματίες όσοι φροντίζουν να προστατέψουν τον κόσμο από την κομμουνιστική λαίλαπα;
Το κακό για τους αγγλοαμερικανούς είναι ότι δεν είχαν υπολογίσει μια σοβαρή παρενέργεια: η ηλιθιώδης αυτή τακτική δικαίωνε -λίγο ή πολύ- την άποψη ότι το δικαστήριο της Νυρεμβέργης καταδίκασε αδίκως πολλούς από τους "πρωτεργάτες" του "αντικομμουνιστικού αγώνα" της Γερμανίας!
Έχοντας όλα αυτά υπ' όψιν, μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε το θράσος της Δυτικής Γερμανίας, η οποία (από το 1949 ακόμη!) ζητούσε το κλείσιμο του ζητήματος των εγκλημάτων πολέμου. Το γερμανικό θράσος εκδηλώθηκε χαρακτηριστικά στην υπόθεση Μέρτεν, η οποία συγκλόνισε την Ελλάδα το 1957. Η υπόθεση αυτή έχει εν συντομία ως εξής:
Ο Μαξ Μέρτεν ήταν από τους πρωταγωνιστές της γερμανικής διοίκησης στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη. Δείχνοντας παντελή έλλειψη ευαισθησίας, τόλμησε το 1957 να επισκεφθεί "για δουλειές" (όπως είπε) την Ελλάδα, παρ' ότι γνώριζε ότι ήταν καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου. Αναγνωρίστηκε, συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη. Η Βόννη ξεσπάθωσε απειλώντας με αντίποινα και κήρυξε τουριστικό μποϋκοτάζ στην χώρα μας εκδίδοντας "οδηγία" προς τους γερμανούς τουρίστες. Αποτέλεσμα της συντονισμένης πίεσης των δυτικών δυνάμεων ήταν η άμεση αλλαγή του νόμου για τους εγκληματίες πολέμου (με έκτακτη νυχτερινή ψηφοφορία που οργάνωσε η κυβέρνηση Καραμανλή), ώστε να εκδοθεί αμέσως ο Μέρτεν στην Γερμανία. Εκεί αφέθηκε ελεύθερος αμέσως και μετά από λίγο έδωσε στην δημοσιότητα το προσωπικό του ημερολόγιο όπου ισχυριζόταν ότι κατά την κατοχή είχε άριστη συνεργασία με τον Δημήτρη Μακρή (υπουργό της ΕΡΕ, η σύζυγος του οποίου ήταν γραμματέας του Μέρτεν επί κατοχής) αλλά και με τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή!
Θα συνεχίσουμε αύριο, με άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία.
Τροφή για μελέτη:
Δίστομο-Oradour: μιά τραγική σύμπτωση (η ιστορία των δυο ναζιστικών εγκλημάτων και η αδελφοποίηση των δυο τραγικών κωμοπόλεων)
Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (το παρασκήνιο της ιστορίας [απόσπασμα: "Όταν ο Μέρτεν έφτασε στην Γερμανία απαλλάχθηκε για τη δράση του στην Ελλάδα με βούλευμα και αμνηστεύθηκε λόγω "αμφιβολιών", παρά την υπόσχεση της Γερμανίας ότι θα τον δίκαζε και θα τον φυλάκιζε. Η απελευθέρωση αυτή αποτέλεσε πέτρα του σκανδάλου για την Ελλάδα της δεκαετίας του ΄60 και είχε στηλιτευτεί από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και όλο τον τύπο, ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης. Ο Μαξ Μέρτεν σταδιοδρόμησε ως κρατικός αξιωματούχος της Γερμανίας για μια σχεδόν δεκαετία. Απεβίωσε πλήρης ημερών στην Γερμανία το 1972"])
Το σκάνδαλο Μαξ Μέρτεν (από την εφημερίδα "Τα Νέα" της 21/12/1999)
Καραμανλής, Μαξ Μέρτεν και οι χαμένες περιουσίες των Εβραίων (μια ενδιαφέρουσα "αιρετική" άποψη για την υπόθεση Μέρτεν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου