Είπαμε αρκετά στο προηγούμενο σημείωμα αλλά, σίγουρα, υπάρχουν πολλά ακόμη που θα μπορούσαμε να πούμε για το ασφαλιστικό. Ειδικά για το ρόλο που παίζουν τα Μ.Μ.Ε. στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης και το "στρώσιμο" που κάνουν στον δρόμο για να περάσουν τα οποιαδήποτε μέτρα, θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες. Και δεν μιλάω για τα χιλιοπιπιλισμένα ΔΗΘΕΝ: δήθεν τα μέτρα είναι απαραίτητα για να μη καταρρεύσει τελείως η κοινωνική ασφάλιση, δήθεν δεν έχουμε περιθώρια ελιγμών επειδή τα μέτρα επιβάλλονται έξωθεν και άνωθεν, δήθεν οφείλουμε να διορθώσουμε στρεβλώσεις και αδικίες, δήθεν... δήθεν... δήθεν...
Κυρίως αναφέρομαι σε παραμύθια και ψέμματα που ακούγονται λογικά σε κάθε παθητικό δέκτη ο οποίος δεν επεξεργάζεται την οποιαδήποτε πληροφορία. Όπως, π.χ. το παραμύθι ότι για την κατάντια του ασφαλιστικού φταίνε οι σπατάλες. Πίσω από τον όρο "σπατάλες" εννοούν τριτοτεταρτεύουσες περιπτώσεις κακοδιαχείρισης (αναξιοποίητη περιουσία των ταμείων, υπέρογκες δαπάνες σε λειτουργικά έξοδα κλπ). Αποφεύγουν, όμως, με περισσή επιμέλεια να αναφερθούν στις πραγματικές πληγές του συστήματος, όπως: υπαναχώρηση του κράτους από την χρηματοδότηση των ταμείων (όπως ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ από τις συμβάσεις και τον Νόμο), άρνηση -ουσιαστικά- του κράτους να καταβάλλει τις εισφορές που του αναλογούν, αδυναμία του κράτους να πατάξει την εισφοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων (ενώ δεν διστάζει να στείλει στο δικαστήριο μικροοφειλέτες), νόμιμη ανασφάλιστη εργασία (τύπου stage) και αδυναμία πάταξης της ανασφάλιστης.
Από τα Μ.Μ.Ε. μαθαίνει, επίσης, ο απλός πολίτης ότι υπάρχουν πολλοί που παίρνουν συντάξεις χωρίς να τις δικαιούνται. Μάλιστα, παρουσιάζουν και παραδείγματα ανθρώπων που παίρνουν σύνταξη έχοντας 4.500-5.000 ένσημα. Δεν μαθαίνει, όμως, ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των συνταξιούχων "επιβαρύνουν" τον κρατικό κορβανά με συντάξεις γύρω στο πεντακοσάρικο. Και, βεβαίως, ουδείς τολμά να πει ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των συνταξιούχων έχουν πραγματικά μεροκάματα διπλάσια των ενσήμων τους, εφ' όσον αποτελεί κοινό μυστικό ότι σε πολλές δουλειές η ανασφάλιστη εργασία αποτελεί θεσμό. Παράδειγμα, το περίφημο "4 στα 6" (τέσσερα ένσημα στα έξι μεροκάματα) των οικοδόμων.
Εδώ, ας προσέξουμε μια άλλη προστυχιά των ανεγκέφαλων ή αργυρώνητων δημοσιογράφων: απευθύνουν τις "διαπιστώσεις" τους σ' εκείνους που, με πάνω από 10.000 ένσημα, παίρνουν συντάξεις 900-1.000 ευρώ, σαν να τους λένε ότι για τις απαράδεκτα χαμηλές συντάξεις τους φταίνε κάποια παράσιτα. Έτσι, στρέφουν τους συνταξιούχους του χιλιάρικου εναντίον εκείνων του πεντακοσάρικου, ώστε να αποτρέψουν τον συνασπισμό και των δύο εναντίον του πραγματικού υπεύθυνου, δηλαδή του κράτους.
Τελευταία ακούσαμε και μια πιο μοντέρνα παπαριά. Αυξήθηκε -λέει- το προσδόκιμο ζωής και, συνεπώς, πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο ώστε να μην επιβαρύνονται τα ασφαλιστικά ταμεία(!) Σαν να λέμε ότι, αφού πρόκειται να ζήσω 5 χρόνια παραπάνω, οφείλω να δεχτώ 5 χρόνια δουλειάς ακόμη. Έ, άει στο διάολο! Κι εγώ που νόμιζα ότι, αν πρόκειται να ζήσω λίγο παραπάνω, ας ζήσω λίγο καλύτερα... Πώς δεν συνειδητοποίησα νωρίτερα το λάθος μου; Συγγνώμη, δεν θα το ξανακάνω.
Πάμε παρακάτω. Ξεχαρβαλώθηκε -λένε- η Υγεία, επειδή τα "κυκλώματα" απομυζούν σαν βδέλλες τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Μέχρις εδώ, προσυπογράφω. Εκείνο που δεν μπορώ, όμως, να καταπιώ είναι ότι αυτές οι βδέλλες δεν έχουν ούτε όνομα ούτε πορτοφόλι. Όνομα και πορτοφόλι έχει μόνο ο απλός πολίτης και γι' αυτό μόνον αυτός καλείται να πληρώσει τους τζερεμέδες.
Ωρέ κοπριταραίοι, εσείς ψάξατε και στου βοδιού το κέρατο για να βρείτε ποια πήδαγε ο Ζαχόπουλος και διαρρήξατε τα ιμάτιά σας προκειμένου να πληρώσει ο Βοσκόπουλος τους φόρους που χρωστάει. Πώς γίνεται και δεν μπορείτε να βρείτε ΜΙΑ -έστω- βδέλλα και να την ξεφωνήσετε για να πληρώσει; Άει σιχτίρ πια!
Δεν μπορώ να κλείσω δίχως να αναφέρω μια ακόμη μπαγαποντιά των Μ.Μ.Ε. Στις "αναλύσεις" τους φροντίζουν να παρουσιάζουν και ορισμένα ωραιοποιημένα παραδείγματα, όπως π.χ. εργαζομένου επί 40 χρόνια με μέσο μισθό 1.500-2.000 ευρώ, στον οποίο αναλογεί σύνταξη 1.200-1.500 ευρώ. Ακούει κι ο απλός πολίτης μια τέτοια σύνταξη και λέει "δόξα σοι ο Θεός". Τώρα, πώς διάολο προκύπτει μέσος μισθός 40 ετών 1.500-2.000 ευρώ με πρώτο μισθό 592 ή 629 ευρώ, το δικό μου το μυαλό δεν μπορεί να το καταλάβει. Εκτός αν οι "αναλυτές" εννοούν ότι στα τελευταία μας εργασιακά χρόνια θα απολαμβάνουμε μισθούς 4.000-5.000 ευρώ. Οπότε, ας μας πουν πώς γίνεται αυτό, να το μάθουμε κι εμείς.
Αρκετά είπα. Κι όπως συνηθίζει αυτό το ιστολόγιο, ας κλείσω με μια "άσκηση - τροφή για σκέψη": πόσοι οικοδόμοι υπάρχουν που εργάζονται επί 40 χρόνια και κολλάνε 300 ένσημα κάθε χρόνο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου