Τελικά, θα μου εξηγήσει κάποιος, ρε παιδιά, τί σκατά συμβαίνει γύρω; Όχι τίποτ' άλλο αλλά πίστευα ο δόλιος ότι η χώρα είχε πρόβλημα και ο λαός πήγε στις κάλπες για να δώσει λύση. Ω, της πλάνης! Όχι μόνο δεν φαίνεται να δόθηκε οποιαδήποτε λύση αλλά νομίζω ότι τώρα η κατάσταση έγινε πιο περίπλοκη!
Κατ' αρχάς, έχουν βαλθεί όλοι να με πείσουν ότι η ψήφος μου ήταν ή μνημονιακή ή αντιμνημονιακή. Κι επειδή προσωπικώς δεν ανήκω με τίποτε στους οπαδούς των μνημονίων, η ψήφος μου μάλλον ήταν αντιμνημονιακή. Ναι, αλλά έτσι πρέπει να μπούμε πολλοί στο ίδιο σακκούλι, μιας και, υπ' αυτό το πρίσμα, αντιμνημονιακές ήσαν όλες οι ψήφοι που μάζεψαν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Καμμένος, Κουβέλης, Χρυσαυγίτες, Καρατζατέτοιος, Κατσελοκαστανίδης, εξωκοινοβουλευτικά κομμουνιστικά κόμματα κλπ κλπ. Δηλαδή, ένας κομμουνιστής κι ένας χρυσαυγίτης ψήφισαν το ίδιο πράγμα; Ρε γαμώτο, κάτι δεν μ' αρέσει σ' συτό το μνημονιακό-αντιμνημονιακό δίπολο...
Έπειτα, με μπερδεύει κι ο Αλέξης. Προσπαθώ να καταλάβω την δήλωσή του και δεν τα καταφέρνω. Ποια δήλωση; Μα αυτή, σύμφωνα με την οποία "η κρίση δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα, είναι κρίση ευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο πρέπει να αναζητηθεί λύση". Αφού η κρίση είναι ευρωπαϊκή, γιατί θα καταστραφώ αν βγω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Εκτός αν είμαι ντε και καλά υποχρεωμένος να μείνω και να βοηθήσω τους άλλους ευρωπαίους στην αναζήτηση λύσης. Αλλά και πάλι, πώς να βοηθήσω; Παριστάνοντας το πειραματόζωο; Δηλαδή, σφάξτε με πασάδες μου να δω μήπως αγιάσω; Και γιατί θα κάνω άσχημα αν σηκωθώ και φύγω, αφήνοντάς τους να τα φάνε μόνοι τους έτσι που τα κάνανε; Ρε συ Αλέξη, γαμώτο, πολύ με μπερδεύεις...
Το χειρότερο μπέρδεμα, όμως, γίνεται μ' αυτόν τον "ευρωπαϊκό προσανατολισμό" της χώρας, στον οποίο συμφωνούν άπαντες πλην Λακεδαιμονίων (ήτοι ΚΚΕ). Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί θεωρούν αυτόν τον γαμημένο προσανατολισμό ως εκ των ων ουκ άνευ ή λατινιστί sine qua non ή, σε απλά ελληνικά, απαραίτητη προϋπόθεση για την λύση των προβλημάτων μας.
Πάει καλά, ρε παιδιά, να προσανατολιστώ κι εγώ ευρωπαϊκά. Έλα, όμως, που δεν ξέρω κατά πού να κοιτάξω και κατά πού να προσανατολιστώ; Κατά την Βουλγαρία, που δεν βλέπει επένδυση ούτε με το κυάλι κι ας έχει τα φτηνότερα μεροκάματα της Ευρώπης; Κατά την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, που χρωστάνε τ' άντερά τους κι ας τις έχουν ξεσκίσει τα μνημόνια; Κατά την Ισπανία, όπου δεν υπάρχει μνημόνιο αλλά γαμεί και δέρνει η ανεργία; Κατά την Ολλανδία, όπου υπάρχει ανάπτυξη αλλά τα μέτρα λιτότητας έρριξαν την κυβέρνηση; Κατά την Ιταλία, όπου επίσης δεν υπάρχει μνημόνιο αλλά ισοπεδώνονται καθημερινά τα εργατικά δικαιώματα; Κατά την Γερμανία, την ατμομηχανή τής Ευρώπης, η οποία έχει ξεσκιστεί στα πλεονάσματα αλλά στους μισούς εργαζομένους της δίνει χαρτζηλίκι αντί για αξιοπρεπή μισθό; Κατά την Μεγάλη Βρεττανία, η οποία ούτε μνημόνια έχει ούτε στο ευρώ είναι αλλά εξαπέλυσε κατά των εργαζομένων ένα πενταετές πρόγραμμα τόσο αποπνικτικής λιτότητας ώστε ονομάστηκε "blood and tears (αίμα και δάκρυα)"; Κατά πού να κοιτάξω και κατά πού να προσανατολιστώ "ευρωπαϊκά", ρε γαμώ την πουτάνα μου, επί τέλους;
Αντιμνημονιακά και με ευρωπαϊκό προσανατολισμό... Τρελλαίνομαι! Κάποιος να μου εξηγήσει τι διάολο συμβαίνει....
Κατ' αρχάς, έχουν βαλθεί όλοι να με πείσουν ότι η ψήφος μου ήταν ή μνημονιακή ή αντιμνημονιακή. Κι επειδή προσωπικώς δεν ανήκω με τίποτε στους οπαδούς των μνημονίων, η ψήφος μου μάλλον ήταν αντιμνημονιακή. Ναι, αλλά έτσι πρέπει να μπούμε πολλοί στο ίδιο σακκούλι, μιας και, υπ' αυτό το πρίσμα, αντιμνημονιακές ήσαν όλες οι ψήφοι που μάζεψαν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Καμμένος, Κουβέλης, Χρυσαυγίτες, Καρατζατέτοιος, Κατσελοκαστανίδης, εξωκοινοβουλευτικά κομμουνιστικά κόμματα κλπ κλπ. Δηλαδή, ένας κομμουνιστής κι ένας χρυσαυγίτης ψήφισαν το ίδιο πράγμα; Ρε γαμώτο, κάτι δεν μ' αρέσει σ' συτό το μνημονιακό-αντιμνημονιακό δίπολο...
Έπειτα, με μπερδεύει κι ο Αλέξης. Προσπαθώ να καταλάβω την δήλωσή του και δεν τα καταφέρνω. Ποια δήλωση; Μα αυτή, σύμφωνα με την οποία "η κρίση δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα, είναι κρίση ευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο πρέπει να αναζητηθεί λύση". Αφού η κρίση είναι ευρωπαϊκή, γιατί θα καταστραφώ αν βγω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Εκτός αν είμαι ντε και καλά υποχρεωμένος να μείνω και να βοηθήσω τους άλλους ευρωπαίους στην αναζήτηση λύσης. Αλλά και πάλι, πώς να βοηθήσω; Παριστάνοντας το πειραματόζωο; Δηλαδή, σφάξτε με πασάδες μου να δω μήπως αγιάσω; Και γιατί θα κάνω άσχημα αν σηκωθώ και φύγω, αφήνοντάς τους να τα φάνε μόνοι τους έτσι που τα κάνανε; Ρε συ Αλέξη, γαμώτο, πολύ με μπερδεύεις...
Το χειρότερο μπέρδεμα, όμως, γίνεται μ' αυτόν τον "ευρωπαϊκό προσανατολισμό" της χώρας, στον οποίο συμφωνούν άπαντες πλην Λακεδαιμονίων (ήτοι ΚΚΕ). Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί θεωρούν αυτόν τον γαμημένο προσανατολισμό ως εκ των ων ουκ άνευ ή λατινιστί sine qua non ή, σε απλά ελληνικά, απαραίτητη προϋπόθεση για την λύση των προβλημάτων μας.
Πάει καλά, ρε παιδιά, να προσανατολιστώ κι εγώ ευρωπαϊκά. Έλα, όμως, που δεν ξέρω κατά πού να κοιτάξω και κατά πού να προσανατολιστώ; Κατά την Βουλγαρία, που δεν βλέπει επένδυση ούτε με το κυάλι κι ας έχει τα φτηνότερα μεροκάματα της Ευρώπης; Κατά την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, που χρωστάνε τ' άντερά τους κι ας τις έχουν ξεσκίσει τα μνημόνια; Κατά την Ισπανία, όπου δεν υπάρχει μνημόνιο αλλά γαμεί και δέρνει η ανεργία; Κατά την Ολλανδία, όπου υπάρχει ανάπτυξη αλλά τα μέτρα λιτότητας έρριξαν την κυβέρνηση; Κατά την Ιταλία, όπου επίσης δεν υπάρχει μνημόνιο αλλά ισοπεδώνονται καθημερινά τα εργατικά δικαιώματα; Κατά την Γερμανία, την ατμομηχανή τής Ευρώπης, η οποία έχει ξεσκιστεί στα πλεονάσματα αλλά στους μισούς εργαζομένους της δίνει χαρτζηλίκι αντί για αξιοπρεπή μισθό; Κατά την Μεγάλη Βρεττανία, η οποία ούτε μνημόνια έχει ούτε στο ευρώ είναι αλλά εξαπέλυσε κατά των εργαζομένων ένα πενταετές πρόγραμμα τόσο αποπνικτικής λιτότητας ώστε ονομάστηκε "blood and tears (αίμα και δάκρυα)"; Κατά πού να κοιτάξω και κατά πού να προσανατολιστώ "ευρωπαϊκά", ρε γαμώ την πουτάνα μου, επί τέλους;
Αντιμνημονιακά και με ευρωπαϊκό προσανατολισμό... Τρελλαίνομαι! Κάποιος να μου εξηγήσει τι διάολο συμβαίνει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου