Η φοβισμένη "δημοκρατία τους"

Ακούσαμε πολλά τούτες τις ημέρες για το περίφημο "διακύβευμα των εκλογών". Ο καθένας μάς είπε το κοντό του και το μακρύ του, σχετικά με το τι θα πρέπει να σκεφτούμε προκειμένου να ψηφίσουμε σωστά. Μας είπαν για "υπεύθυνα κόμματα" και για "κόμματα των άκρων", μας τόνισαν την αυξημένη μας ευθύνη για το εκλογικό αποτέλεσμα, μας προειδοποίησαν να προσέξουμε για να μη βάλουμε την χώρα σε περιπέτειες, μας ανέλυσαν γιατί δεν πρέπει να είμαστε θυμωμένοι την ώρα τής κάλπης...

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα όλα τούτα μου έδειξαν το πρόσωπο μιας φοβισμένης "δημοκρατίας". Μπροστά στα μάτια μου εμφανίστηκε ένα αστικό σύστημα το οποίο δεν φαινόταν και πολύ άνετο εν όψει της διαβόητης "ύψιστης στιγμής τής δημοκρατίας". Κι ανάθεμά με αν καταλαβαίνω τι είδους "δημοκρατία" είναι τούτη η οποία από την μια στηρίζεται (ή, τουλάχιστον, υποτίθεται πως στηρίζεται) στην ελεύθερη βούληση των πολιτών κι από την άλλη τους καλεί να προσέξουν τι θα ψηφίσουν. Προφανώς, έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα το οποίο δεν είναι από χέρι καλό αλλά εξαρτάται από τις επιλογές των ψηφοφόρων. Έτσι, θα έχουμε μια "καλή δημοκρατία" αν ψηφίσουμε με τούτο το κριτήριο (ρωτήστε την Λαγκάρντ και τον Σόιμπλε για λεπτομέρειες) αλλά τα πράγματα θα είναι σκούρα αν επικρατήσει εκείνο το κριτήριο.

Δεν χρειάζονται περισσότερα για να αποδειχτεί ότι έχουμε δίκιο όλοι όσοι επιμένουμε να βάζουμε κτητικό μετά την λέξη "δημοκρατία". Είναι σαφές ότι η φοβισμένη "δημοκρατία ΤΟΥΣ" δεν έχει καμμία σχέση με την περήφανη "Δημοκρατία ΜΑΣ".

Για όλους εμάς, λοιπόν, η σημερινή ημέρα δεν είναι σκοπός. Πολύ περισσότερο, δεν είναι αυτοσκοπός. Φυσικά, ψηφίζουμε και, μάλιστα, δαγκωτό. Αλλά, για μας, η σημερινή ψήφος δεν είναι παρά μια στάση σ' έναν μακρύ δρόμο, στο τέρμα του οποίου η δημοκρατία ούτε φοβισμένη θα είναι ούτε κτητικό θα έχει. Θα είναι περήφανη και θα είναι σκέτη "Δημοκρατία", γιατί θα 'ναι Δημοκρατία όλων.

Για μια τέτοια Δημοκρατία ψηφίζουμε σήμερα. Και για μια τέτοια Δημοκρατία θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στα μετερίζια. Όσο χρειαστεί!