Το πιο συνηθισμένο ερώτημα που μου απευθύνει κάποιος, όποτε η κουβέντα έρχεται στην κρίση και στα οικονμικά ευρυτερα, είναι το "πού θα φτάσουμε τελικά;", είτε έτσι διατυπωμένο είτε σε διάφορες παραλλαγές ("τι βλέπεις να γίνεται;", "τι μας περιμένει ακόμα;" κλπ). Νομίζω το κείμενο "Το μνημόνιο του ψεύδους και του αίσχους" δίνει πολλές απαντήσεις. Δεν έχω αντίρρηση, όμως, να επανέλθω με λεπτομέρειες. Όμως, θα πρέπει να έχουμε πάντοτε κατά νου ότι η επίθεση του κεφαλαίου κατά του κοινωνικού κράτους (όποιο κι αν είναι το κοινωνικό κράτος που έχουμε, εν πάση περιπτώσει) δεν θα σταματήσει ποτέ αυτοβούλως. Το κεφάλαιο ήταν, είναι και θα παραμείνει αδηφάγο. Μόνο μια συγκροτημένη λαϊκή αντίσταση μπορεί να το σταματήσει. Όσο αυτή η αντίσταση δεν οργανώνεται, η "σοσιαλιστική" μας κυβέρνηση θα συνεχίσει να ξηλώνει μια-μια τις κατακτήσεις του απλού λαού.
Αλήθεια, πήρατε χαμπάρι ότι την περασμένη Παρασκευή η Eurostat ανακοίνωσε το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλην της Ελλάδος; Τα δικά μας τα χαΐρια θα μας τα πουν στα μέσα Νοεμβρίου, όταν θα έχουν γίνει οι εκλογές (τυχαίο; δεν νομίζω)! Μήπως πήρατε χαμπάρι πότε θα κατατεθεί στην Βουλή ο οριστικός προϋπολογισμός με τα μέτρα του 2011; Στις 18 Νοεμβρίου, τέσσερις μέρες μετά τις εκλογές (τυχαίο; δεν νομίζω)! Και, τέλος, μήπως ακούσατε πότε έρχεται εκείνο το γαμημένο κλιμάκιο της τρόικας για διαβουλεύσεις σχετικές με την "επικαιροποίηση" (και γαμώ τις λέξεις, ε;) του μνημονίου; Σας πληροφορώ ότι, σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό. έπρεπε να έλθει στα μέσα Οκτωβρίου αλλά η επίσκεψη αυτή αναβλήθηκε για άγνωστους (;) λόγους. Πότε έρχονται, λοιπόν; Μα, στις 15 Νοεμβρίου, την επόμενη μέρα των εκλογών (τυχαίο; δεν νομίζω)!
Στο μεταξύ, πασάδες μου, φάτε στην μάπα ένα "βοήθημα" 100 ή 300 ευρώ που είχε την καώσύνη να σας δώσει λίγο πριν τις εκλογές (τυχαίο; δεν νομίζω) ο γίγαντας σοσιαλπρωθυπουργός μας. Και μη ξεψαρώνουμε ότι θα το πάρουμε όλοι αυτό το "βοήθημα", ε; Κάποιοι μισοπεθαμένοι συνταξιούχοι θα το πάρουν (αν το πάρουν κι αυτοί, τελικά). Όσοι ζουν με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα. Αφού τους κόψανε δώρα εορτών κι επιδόματα αδειών, τους τάζουν τώρα ένα κατοστάρικο πουρμπουάρ (δηλαδή 100:365=27 λεπτά ημερησίως), μπας και τσιμπήσουν οι φουκαράδες το δόλωμα και ρίξουν κανένα ψηφαλάκι. Δεν φτάνει, δηλαδή, που τους ξέσκισαν οικονομικά, πάνε τώρα να τους κουρελιάσουν το μόνο που τους έχει απομείνει: την αξιοπρέπειά τους.
Όσο για τους άνεργους...ε! γι' αυτούς έδωσε ρέστα ο πρωθυπουργός! Λίγο πριν τις εκλογές (τυχαίο; δεν νομίζω) τους έταξε 670.000 θέσεις εργασίας και τους προικοδοτεί με 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Τέσσερα χιλιάρικα το κεφάλι. Μόνο που αυτά τα τέσσερα χιλιάρικα δεν θα τα πάρουν οι άνεργοι. Θα τα πάρουν οι επιχειρήσεις, προκειμένου να προσλάβουν τους άνεργους με ελαστική απασχόληση κι ελεύθερη σύμβαση και να τους δώσουν ένα παπάρι αντί για μισθό.
Κάτι έλεγα πρωτύτερα για λαϊκή αντίσταση, ε; Χμμμ... Επειδή πολλά "τυχαία" γεγονότα βλέπω να διαδραματίζονται, τι λέτε; Πάμε στην κάλπη να ρίξουμε μια ψήφο που, σαν την δουν εκείνοι που μας κοροϊδεύουν τόσα χρόνια, να καταλάβουν τι παναπεί να σου δίνουν ένα παπάρι;
Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει
- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".
[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]
26 Οκτωβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου