Είναι γνωστό στους περισσότερους ότι οι αρχαίοι αθηναίοι αποκαλούσαν "ιδιώτες" όσους δεν ασχολούνταν με τα "κοινά" (δηλαδή, με τα ζητήματα που αφορούσαν όλους τους δημότες). Η λέξη "ιδιώτης" αποτελούσε μεγίστη ύβρη. Οι αγγλοσάξονες την μεταχειρίζονται ακόμη και σήμερα για να χαρακτηρίσουν κάποιον ως πολύ βλάκα, πανηλίθιο (στα αγγλικά, το "idiot" αποτελεί περίπου τον υπερθετικό του "stupid").
Εκείνο που βολεύει την πάσης φύσεως εξουσία είναι να περιστοιχίζεται από "ιδιώτες". Προσέξτε με πόσο ύπουλο τρόπο προσπαθούν οι πολιτικοί να αποπολιτικοποιήσουν τους πολίτες και, κυρίως, την νεολαία. Ώρες-ώρες, μοιάζουν σαν να μας λένε: "μην ασχολείστε μαζί μας, είμαστε άχρηστοι και μας αξίζει να μας φτύνετε και να μη μας δίνετε σημασία". Αυτό τους βολεύει: το "μην ασχολείστε μαζί μας".
Προσέξτε, ακόμη, με πόσο ύπουλο τρόπο υποστηρίζουν αυτή την επιλογή των πολιτικών όλα τα ξεπουλημένα μουμουέ. Αναμασούν συνέχεια την τσίκλα "ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στους πολιτικούς" και, ουσιαστικά, προπαγανδίζουν την αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες. Με μορφή διαπίστωσης ("ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στους πολιτικούς"), διατυπώνεται το ξεκάθαρο παράγγελμα "γυρίστε την πλάτη στους πολιτικούς". Μόνο που δεν έχουν τα κότσια να διατυπώσουν ολόκληρη την πρόταση: "γυρίστε την πλάτη στους πολιτικούς κι αφήστε τους να κάνουν ό,τι θέλουν ερήμην σας".
Το παιχνίδι παίζεται με πολύ πούστικους όρους. Ενώ τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ωθούν τους πολίτες στην αποχή, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προωθούν στις τοπικές εκλογές πρωτοκλασσάτα στελέχη τους. Η ιδέα είναι "αφού η αποχή θα χτυπήσει κόκκινο, πάμε να μαζέψουμε τις πελατειακές ψήφους των προβεβλημένων στελεχών μας". Απλό και σίγουρο.
Μην αμφιβάλλετε ότι τα κουκιά των ισχυρών θα πέσουν κανονικά. Θυμηθείτε τι έγινε πριν εφτά χρόνια, όταν πάνω από ένα εκατομύριο άτομα πήγαν να ψηφίσουν τον Γιώργο Παπανδρέου για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, παρ' ότι δεν υπήρχε άλλη υποψηφιότητα. Θυμηθείτε τι έγινε πέρυσι, όταν μια διαλυμένη ΝΔ έφερε στην κάλπη σχεδόν ένα εκατομμύριο μέλη της για να διαλέξουν τον νέο πρόεδρο του κόμματος. Έχετε την εντύπωση ότι όλοι αυτοί θα επιλέξουν την αποχή από τις επερχόμενες τοπικές εκλογές; Κάθε άλλο! Εμάς, τους "αντιφρονούντες" θέλουν να κρατήσουν μακρυά από την εκλογική διαδικασία, ώστε στις κάλπες να βρεθούν μόνο τα δικά τους κουκιά.
Ας σκεφτούμε κάτι ακόμη. Πέρυσι το καλοκαίρι είχαμε ευρωεκλογές με 47% αποχή. Τα αποτελέσματα, όμως, μέτρησαν με βάση τις ψήφους που έπεσαν στην κάλπη κι έγραψαν ΠΑΣΟΚ 36,65% και ΝΔ 32,29%. Δεν έγραψαν ΠΑΣΟΚ 19% και ΝΔ 16,5%. Εξ άλλου, αν ρωτήσετε σήμερα κάποιον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, θα σας πει ότι το κόμμα του έχει την στήριξη του 44% του λαού κι όχι την στήριξη του 44% όσων πήγαν να ψηφίσουν. Γιατί αν κάνουμε αναγωγή των ψήφων όχι στους ψηφίσαντες αλλά στους εγγεγραμμένους, θα διαπιστώσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ στις περασμένες εκλογές πήρε 30%. Πώς γίνεται και θεωρείται πλειοψηφία ένα κόμμα που ψηφίστηκε από έναν στους τρεις έλληνες; Ας είναι καλά η αποχή.
Αν, λοιπόν, έχουμε οργιστεί (ή, έστω,απογοητευτεί) από τους κυβερνώντες, ένας τρόπος υπάρχει να τους δώσουμε γερό μάθημα: να τους μαυρίσουμε στην κάλπη, με την ψήφο μας. Η αποχή δεν είναι μαγκιά. Ας μη παίξουμε το παιχνίδι τους. Ας μη γίνουμε "ιδιώτες".
Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει
- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".
[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου