Με τους καπιταλιστές να έχουν ρημάξει τα πάντα, η ρωσσική οικονομία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το 1998, μόλις ξέσπασε η κρίση στην Άπω Ανατολή. Η φτώχεια του λαού χτύπησε κόκκινο και η δημοτικότητα τού Γέλτσιν καταποντίστηκε στο 6%. Τα μεγάλα κεφάλια της δύσης άρχισαν να ανησυχούν έντονα και να ψάχνουν διέξοδο προς την μετά Γέλτσιν εποχή. Τελικά, η διέξοδος βρέθηκε χάρη σε κάποιον...απο μηχανής θεό. Αλλά ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβριο του 1999 και η Ρωσσία συγκλονίζεται από μια σειρά "περίεργων" βομβιστικών επιθέσεων: μέσα σε μια νύχτα ανατινάζονται τέσσερις πολυκατοικίες, οδηγώντας στον θάνατο 300 άτομα. Όπως είναι λογικό, αυτές οι "τρομοκρατικές" επιθέσεις μονοπώλησαν τον ενδιαφέρον των ρώσσων, οι οποίοι ξέχασαν προσωρινά τα οικονομικά τους προβλήματα. Το επίσημο κράτος κατηγόρησε ανοιχτά τους τσετσένους αυτονομιστές και ανέθεσε την εξόντωσή τους στον πρώην καγκεμπίτη πρωθυπουργό, τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Όλα πήγαν σύμφωνα με το πρόγραμμα: ο Πούτιν βομβάρδισε την Τσετσενία...ο τσετσένικος λαός ξαναπνίγηκε σε ένα λουτρό αίματος...μέσα σ' αυτό το αίμα ο Πούτιν βαφτίστηκε "εθνικός ήρωας"...η προπαγάνδα τον ανέδειξε ως τον καταλληλότερο διάδοχο του Γέλτσιν... Απλή και δοκιμασμένη ιστορικά μέθοδος. Τελικά, στις 31 Δεκεμβρίου 1999 και υπό τις επευφημίες των δυτικών, ο Γέλτσιν παρέδωσε την προεδρία της χώρας στον Πούτιν, δίχως να γίνουν εκλογές. Πρώτη πράξη του νέου προέδρου ήταν η υπογραφή ενός νόμου, ο οποίος απάλλασσε τον Γέλτσιν από κάθε δίωξη, είτε για διαφθορά είτε για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει σε βάρος των κατά καιρούς διαδηλωτών και του λαού γενικώτερα. Ακριβώς όπως απαλλάχθηκε και ο Πινοτσέτ όταν παρέδωσε την εξουσία...
Τα θύματα τής νεοφιλελεύθερης λαίλαπας δεν ήταν μόνο ο "στραγγισμένος" Γέλτσιν ή οι 100.000 νεκροί του πολέμου με την Τσετσενία. Ήσαν και το 80% των αγροτικών επιχειρήσεων που είχαν χρεωκοπήσει. Ήσαν και τα 70.000 κρατικά εργοστάσια που είχαν κλείσει. Ήσαν και 74 εκατομμύρια ρώσσοι (σχεδόν ο μισός πληθυσμός!) που ζούσαν κάτω από το όριο τής φτώχειας, με 4 δολλάρια ημερησίως (σ.σ.: στοιχεία 1995). Ήσαν και 3,5 εκατομμύρια άστεγα παιδιά (σ.σ.: σύμφωνα με στοιχεία 2006 τής Unicef, ενώ ο ρώσσος υπουργός υγείας υπολόγιζε τα άστεγα παιδιά σε 715.000). Ήσαν και οι τριπλάσιοι -απ' ό,τι επί κομμουνισμού- αλκοολικοί. Ήσαν και οι 4 εκατομμύρια ναρκομανείς αλλά και οι πάνω από 1 εκατομμύριο φορείς τού AIDS (σε μια χώρα όπου τα ναρκωτικά και το AIDS ήσαν άγνωστα με τους "κακούς" κομμουνιστές στην εξουσία). Ήταν και ο υπερδιπλασιασμός των αυτοκτονιών αλλά και ο υπερτετραπλασιασμός των βίαιων εγκλημάτων. Και όλα αυτά, σε μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός μειώνεται ετησίως κατά 700.000 άτομα από τότε που άρχισε η νεοφιλελεύθερη θεραπεία-σοκ μέχρι σήμερα! Μια θεραπεία-σοκ, σωστή γενοκτονία...
Είπαμε πολλά για τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση στην πρώην Σοβιετική Ένωση, αλλά είμαι σίγουρος ότι άξιζαν τον κόπο. Σήμερα, η Μόσχα είναι η ακριβώτερη πόλη τού κόσμου (σ.σ.: π.χ. δύσκολα θα βρεις να πιεις έναν εσπρέσσο με λιγώτερα από 9 ευρώ!) και η Ρωσσία είναι η χώρα με το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά σε ένα δημοσίευμα τής "Chicago Tribune", μέσα στο οποίο καθρεφτίζονται ξεκάθαρα τα "οφέλη" τού λαού από την υλοποίηση των φρηντμανικών εντολών. Με ένα απόσπασμα απ'αυτό το δημοσίευμα της 19ης Νοεμβρίου 1998, θα κλείσουμε το σημερινό σημείωμα:
"...Όταν ρωτήθηκε τί επιφυλάσσει ο 21ος αιώνας γι' αυτήν και για την Ρωσσία, η 17χρονη Αξάνα απάντησε ήρεμα:
- Ο 21ος αιώνας; Είναι δύσκολο να μιλήσεις για τον 21ο αιώνα όσο βρίσκεσαι εδώ διαβάζοντας με το φως ενός κεριού. Ο 21ος αιώνας δεν μας ενδιαφέρει. Εδώ έχουμε 19ο αιώνα."
Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβριο του 1999 και η Ρωσσία συγκλονίζεται από μια σειρά "περίεργων" βομβιστικών επιθέσεων: μέσα σε μια νύχτα ανατινάζονται τέσσερις πολυκατοικίες, οδηγώντας στον θάνατο 300 άτομα. Όπως είναι λογικό, αυτές οι "τρομοκρατικές" επιθέσεις μονοπώλησαν τον ενδιαφέρον των ρώσσων, οι οποίοι ξέχασαν προσωρινά τα οικονομικά τους προβλήματα. Το επίσημο κράτος κατηγόρησε ανοιχτά τους τσετσένους αυτονομιστές και ανέθεσε την εξόντωσή τους στον πρώην καγκεμπίτη πρωθυπουργό, τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Όλα πήγαν σύμφωνα με το πρόγραμμα: ο Πούτιν βομβάρδισε την Τσετσενία...ο τσετσένικος λαός ξαναπνίγηκε σε ένα λουτρό αίματος...μέσα σ' αυτό το αίμα ο Πούτιν βαφτίστηκε "εθνικός ήρωας"...η προπαγάνδα τον ανέδειξε ως τον καταλληλότερο διάδοχο του Γέλτσιν... Απλή και δοκιμασμένη ιστορικά μέθοδος. Τελικά, στις 31 Δεκεμβρίου 1999 και υπό τις επευφημίες των δυτικών, ο Γέλτσιν παρέδωσε την προεδρία της χώρας στον Πούτιν, δίχως να γίνουν εκλογές. Πρώτη πράξη του νέου προέδρου ήταν η υπογραφή ενός νόμου, ο οποίος απάλλασσε τον Γέλτσιν από κάθε δίωξη, είτε για διαφθορά είτε για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει σε βάρος των κατά καιρούς διαδηλωτών και του λαού γενικώτερα. Ακριβώς όπως απαλλάχθηκε και ο Πινοτσέτ όταν παρέδωσε την εξουσία...
Τα θύματα τής νεοφιλελεύθερης λαίλαπας δεν ήταν μόνο ο "στραγγισμένος" Γέλτσιν ή οι 100.000 νεκροί του πολέμου με την Τσετσενία. Ήσαν και το 80% των αγροτικών επιχειρήσεων που είχαν χρεωκοπήσει. Ήσαν και τα 70.000 κρατικά εργοστάσια που είχαν κλείσει. Ήσαν και 74 εκατομμύρια ρώσσοι (σχεδόν ο μισός πληθυσμός!) που ζούσαν κάτω από το όριο τής φτώχειας, με 4 δολλάρια ημερησίως (σ.σ.: στοιχεία 1995). Ήσαν και 3,5 εκατομμύρια άστεγα παιδιά (σ.σ.: σύμφωνα με στοιχεία 2006 τής Unicef, ενώ ο ρώσσος υπουργός υγείας υπολόγιζε τα άστεγα παιδιά σε 715.000). Ήσαν και οι τριπλάσιοι -απ' ό,τι επί κομμουνισμού- αλκοολικοί. Ήσαν και οι 4 εκατομμύρια ναρκομανείς αλλά και οι πάνω από 1 εκατομμύριο φορείς τού AIDS (σε μια χώρα όπου τα ναρκωτικά και το AIDS ήσαν άγνωστα με τους "κακούς" κομμουνιστές στην εξουσία). Ήταν και ο υπερδιπλασιασμός των αυτοκτονιών αλλά και ο υπερτετραπλασιασμός των βίαιων εγκλημάτων. Και όλα αυτά, σε μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός μειώνεται ετησίως κατά 700.000 άτομα από τότε που άρχισε η νεοφιλελεύθερη θεραπεία-σοκ μέχρι σήμερα! Μια θεραπεία-σοκ, σωστή γενοκτονία...
Είπαμε πολλά για τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση στην πρώην Σοβιετική Ένωση, αλλά είμαι σίγουρος ότι άξιζαν τον κόπο. Σήμερα, η Μόσχα είναι η ακριβώτερη πόλη τού κόσμου (σ.σ.: π.χ. δύσκολα θα βρεις να πιεις έναν εσπρέσσο με λιγώτερα από 9 ευρώ!) και η Ρωσσία είναι η χώρα με το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά σε ένα δημοσίευμα τής "Chicago Tribune", μέσα στο οποίο καθρεφτίζονται ξεκάθαρα τα "οφέλη" τού λαού από την υλοποίηση των φρηντμανικών εντολών. Με ένα απόσπασμα απ'αυτό το δημοσίευμα της 19ης Νοεμβρίου 1998, θα κλείσουμε το σημερινό σημείωμα:
"...Όταν ρωτήθηκε τί επιφυλάσσει ο 21ος αιώνας γι' αυτήν και για την Ρωσσία, η 17χρονη Αξάνα απάντησε ήρεμα:
- Ο 21ος αιώνας; Είναι δύσκολο να μιλήσεις για τον 21ο αιώνα όσο βρίσκεσαι εδώ διαβάζοντας με το φως ενός κεριού. Ο 21ος αιώνας δεν μας ενδιαφέρει. Εδώ έχουμε 19ο αιώνα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου