Χτες εξήγησα τους λόγους για τους οποίους ζοχαδιάζομαι τούτες τις ημέρες, ακούγοντας τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια να μιλάνε για το "μη μισθολογικό κόστος", που δημιουργεί προβλήματα στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Όμως, δεν είναι λιγότερες οι ζοχάδες που με πιάνουν όταν ακούω τους ίδιους "έγκυρους αναλυτές" να αναμασούν -με "πόνο ψυχής", όπως λένε- την ανάγκη περαιτέρω μείωσης των μισθών, με στόχο αυτή την γαμημένη την "ανταγωνιστικότητα" πάντα.
Βέβαια, ο υποψιασμένος πολίτης δεν επηρεάζεται από τέτοιες μπούρδες. Ειδικά, μάλιστα, εκείνος που γνωρίζει τον τρόπο σκέψης και τις μεθόδους που υιοθετεί ο καπιταλισμός (είτε ως νεοφιλελευθερισμός είτε με οποιαδήποτε άλλη προβιά), όχι μόνο δεν παραμυθιάζεται αλλά εξοργίζεται κιόλας. Έλα, όμως, που ένα μεγάλο τμήμα τής κοινωνίας είναι απαίδευτο και επηρεάζεται από την μπουρδολογία όλων εκείνων οι οποίοι φέρουν την ταμπέλα τής σοβαρότητας, είτε πρόκειται για δημοσιογράφους είτε για πολιτικούς... Σ' αυτούς τους μη υποψιασμένους θα ήθελα να πω δυο πράγματα:
Πρώτα-πρώτα, ας αναρωτηθούμε ποιος έχει απονείμει σε όλους εκείνους τους "σοβαρούς" την ταμπέλα της σοβαρότητας. Δηλαδή, από πού κι ως πού σοβαροί ο Πρετεντέρης κι ο Κώνστας, ας πούμε; Ή ο Καψής κι ο Ρογκάκος; Ή ο Παπαδημητρίου κι ο Μανδραβέλης; Επειδή προβάλλονται από τα κανάλια τους κι από τα έντυπά τους ως "σοβαροί αναλυτές"; Δηλαδή, αυτοί είναι σοβαροί ενώ όλοι εκείνοι που τους πλακώνουν στα γιαούρτια και τις λεμονόκουπες είναι φαιδροί;
Και για να μη μείνω στους δημοσιογραφίσκους της συμφοράς, από πού κι ως πού σοβαροί ο Λοβέρδος κι ο Κουτρουμάνης, ας πούμε; Ή ο Βενιζέλος κι ο Δήμας; Ή ο "τσεκουράτος" Βορίδης κι ο "σοφός" Κακλαμάνης; Επειδή έτσι μας τους παρουσιάζουν οι προαναφερθέντες "σοβαροί δημοσιογράφοι" στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης; Σοβαρή...σοβαρότητα!
Πάμε τώρα στο δεύτερο και σημαντικώτερο. Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα με το οποίο όλοι αυτοί οι "σοβαροί" προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι η μείωση των μισθών όχι απλώς είναι επιβεβλημένη αλλά αποτελεί σχεδόν αναγκαίο εθνικά μονόδρομο για την σωτηρία τής ελληνικής οικονομίας; Μα, το ότι έχουμε δίπλα μας χώρες με πολύ χαμηλότερους μισθούς, οπότε η οποιαδήποτε επένδυση στον τόπο μας δεν συμφέρει τις επιχειρήσεις.
Είναι αλήθεια ότι αυτό το επιχείρημα είναι πολύ "πιασάρικο". Όταν, μάλιστα, ακούγεται από "σοβαρά" χείλη, γίνεται ακόμη πιο ισχυρό. Ε, κι όταν συνοδεύεται από παραδείγματα επιχειρήσεων που μετέφεραν τα εργοστάσιά τους στα Σκόπια ή στην Βουλγαρία, τότε γίνεται αποδεκτό δίχως συζήτηση. Επειδή, όμως, εγώ είμαι λίγο χοντροκέφαλος και δεν τα πιάνω εύκολα, θα ήθελα να το συζητήσω λίγο παραπάνω, αν δεν ενοχλώ.
Ώστε γειτονεύουμε με χώρες χαμηλού εργασιακού κόστους, σε σχέση με μας εδώ. Πάει καλά, δεν διαφωνώ. Στα Σκόπια ο ελέχιστος μισθός ορίστηκε πρόσφατα στα 130 ευρώ, κάπου εκεί είναι και στην Βουλγαρία (123 ευρώ) και λίγο παραπάνω στην Ρουμανία (157 ευρώ). Κάπως καλύτερη είναι η κατάσταση για τους μισθωτούς στην Αλβανία, όπου ο μέσος μισθός πλησιάζει τα 400 ευρώ, ενώ στο Κόσσοβο το ΔΝΤ απαγόρευσε κάθε σκέψη για μισθολογικές αυξήσεις.
Ρωτάω, λοιπόν, εγώ ο χοντροκέφαλος: αφού είναι έτσι τα πράγματα, γιατί όλες αυτές οι χώρες δεν έχουν χεστεί στις ξένες επενδύσεις; Με 5 ευρώ μεροκάματο, δεν θα έπρεπε οι πολυεθνικές να έχουν γεμίσει την Βουλγαρία με εργοστάσια; Δεν θα έπρεπε να έχουν πλημμυρίσει τα Σκόπια με ξένους επενδυτές; Δεν θα έπρεπε να σπρώχνονται στα σύνορα της Ρουμανίας οι ξένοι κεφαλαιοκράτες για το ποιος θα πρωτοεπενδύσει; Για να το πω πιο απλά: δεν θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί η ανεργία σε όλες αυτές τις χώρες; Και για να μιλήσω πιο "επιστημονικά": δεν θα έπρεπε αυτή η έντονη ζήτηση εργατικών χεριών να έχει σπρώξει τους μισθούς προς τα πάνω, όπως ορίζει ο νόμος προσφοράς και ζήτησης;
Φοβάμαι ότι όλοι οι "σοβαροί" εγκέφαλοι, οι οποίοι με ζοχαδιάζουν με τις παπαριές τους, δεν έχουν πειστική απάντηση σε τούτα τα ερωτήματα. Δυστυχώς γι' αυτούς, όμως, έδωσε απάντηση -έμμεση αλλά σαφή- ο κινεζομούρης γερμανός αντιπρόεδρος που μας είχε επισκεφθεί πριν λίγες εβδομάδες, λέγοντας πως οι γερμανοί δεν πρόκειται να επενδύσουν στον τόπο μας αν δεν πεισθούν ότι η τιμή τής εργασίας δεν μπορεί να μειωθεί περισσότερο. Με απλά λόγια: οι ξένοι επενδυτές δεν επενδύουν στην Βουλγαρία επειδή θεωρούν ότι ο μισθός των 123 ευρώ μπορεί να πάει ακόμη παρακάτω.
Κι επειδή βαρέθηκα να συζητάω παπαριές, ας κάνω και την τελευταία ερώτηση προς κάθε "σοβαρό": για να βγει ο τόπος από το αδιέξοδο, πρέπει να μειωθούν οι μισθοί κάτω από τα 123 ευρώ; Όποιος έχει το θάρρος να υποστηρίξει κάτι τέτοιο, ας βγει να μας το πει. "Σοβαρά" και "έγκυρα" πάντα!
Βέβαια, ο υποψιασμένος πολίτης δεν επηρεάζεται από τέτοιες μπούρδες. Ειδικά, μάλιστα, εκείνος που γνωρίζει τον τρόπο σκέψης και τις μεθόδους που υιοθετεί ο καπιταλισμός (είτε ως νεοφιλελευθερισμός είτε με οποιαδήποτε άλλη προβιά), όχι μόνο δεν παραμυθιάζεται αλλά εξοργίζεται κιόλας. Έλα, όμως, που ένα μεγάλο τμήμα τής κοινωνίας είναι απαίδευτο και επηρεάζεται από την μπουρδολογία όλων εκείνων οι οποίοι φέρουν την ταμπέλα τής σοβαρότητας, είτε πρόκειται για δημοσιογράφους είτε για πολιτικούς... Σ' αυτούς τους μη υποψιασμένους θα ήθελα να πω δυο πράγματα:
Πρώτα-πρώτα, ας αναρωτηθούμε ποιος έχει απονείμει σε όλους εκείνους τους "σοβαρούς" την ταμπέλα της σοβαρότητας. Δηλαδή, από πού κι ως πού σοβαροί ο Πρετεντέρης κι ο Κώνστας, ας πούμε; Ή ο Καψής κι ο Ρογκάκος; Ή ο Παπαδημητρίου κι ο Μανδραβέλης; Επειδή προβάλλονται από τα κανάλια τους κι από τα έντυπά τους ως "σοβαροί αναλυτές"; Δηλαδή, αυτοί είναι σοβαροί ενώ όλοι εκείνοι που τους πλακώνουν στα γιαούρτια και τις λεμονόκουπες είναι φαιδροί;
Και για να μη μείνω στους δημοσιογραφίσκους της συμφοράς, από πού κι ως πού σοβαροί ο Λοβέρδος κι ο Κουτρουμάνης, ας πούμε; Ή ο Βενιζέλος κι ο Δήμας; Ή ο "τσεκουράτος" Βορίδης κι ο "σοφός" Κακλαμάνης; Επειδή έτσι μας τους παρουσιάζουν οι προαναφερθέντες "σοβαροί δημοσιογράφοι" στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης; Σοβαρή...σοβαρότητα!
Πάμε τώρα στο δεύτερο και σημαντικώτερο. Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα με το οποίο όλοι αυτοί οι "σοβαροί" προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι η μείωση των μισθών όχι απλώς είναι επιβεβλημένη αλλά αποτελεί σχεδόν αναγκαίο εθνικά μονόδρομο για την σωτηρία τής ελληνικής οικονομίας; Μα, το ότι έχουμε δίπλα μας χώρες με πολύ χαμηλότερους μισθούς, οπότε η οποιαδήποτε επένδυση στον τόπο μας δεν συμφέρει τις επιχειρήσεις.
Είναι αλήθεια ότι αυτό το επιχείρημα είναι πολύ "πιασάρικο". Όταν, μάλιστα, ακούγεται από "σοβαρά" χείλη, γίνεται ακόμη πιο ισχυρό. Ε, κι όταν συνοδεύεται από παραδείγματα επιχειρήσεων που μετέφεραν τα εργοστάσιά τους στα Σκόπια ή στην Βουλγαρία, τότε γίνεται αποδεκτό δίχως συζήτηση. Επειδή, όμως, εγώ είμαι λίγο χοντροκέφαλος και δεν τα πιάνω εύκολα, θα ήθελα να το συζητήσω λίγο παραπάνω, αν δεν ενοχλώ.
Ώστε γειτονεύουμε με χώρες χαμηλού εργασιακού κόστους, σε σχέση με μας εδώ. Πάει καλά, δεν διαφωνώ. Στα Σκόπια ο ελέχιστος μισθός ορίστηκε πρόσφατα στα 130 ευρώ, κάπου εκεί είναι και στην Βουλγαρία (123 ευρώ) και λίγο παραπάνω στην Ρουμανία (157 ευρώ). Κάπως καλύτερη είναι η κατάσταση για τους μισθωτούς στην Αλβανία, όπου ο μέσος μισθός πλησιάζει τα 400 ευρώ, ενώ στο Κόσσοβο το ΔΝΤ απαγόρευσε κάθε σκέψη για μισθολογικές αυξήσεις.
Ρωτάω, λοιπόν, εγώ ο χοντροκέφαλος: αφού είναι έτσι τα πράγματα, γιατί όλες αυτές οι χώρες δεν έχουν χεστεί στις ξένες επενδύσεις; Με 5 ευρώ μεροκάματο, δεν θα έπρεπε οι πολυεθνικές να έχουν γεμίσει την Βουλγαρία με εργοστάσια; Δεν θα έπρεπε να έχουν πλημμυρίσει τα Σκόπια με ξένους επενδυτές; Δεν θα έπρεπε να σπρώχνονται στα σύνορα της Ρουμανίας οι ξένοι κεφαλαιοκράτες για το ποιος θα πρωτοεπενδύσει; Για να το πω πιο απλά: δεν θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί η ανεργία σε όλες αυτές τις χώρες; Και για να μιλήσω πιο "επιστημονικά": δεν θα έπρεπε αυτή η έντονη ζήτηση εργατικών χεριών να έχει σπρώξει τους μισθούς προς τα πάνω, όπως ορίζει ο νόμος προσφοράς και ζήτησης;
Φοβάμαι ότι όλοι οι "σοβαροί" εγκέφαλοι, οι οποίοι με ζοχαδιάζουν με τις παπαριές τους, δεν έχουν πειστική απάντηση σε τούτα τα ερωτήματα. Δυστυχώς γι' αυτούς, όμως, έδωσε απάντηση -έμμεση αλλά σαφή- ο κινεζομούρης γερμανός αντιπρόεδρος που μας είχε επισκεφθεί πριν λίγες εβδομάδες, λέγοντας πως οι γερμανοί δεν πρόκειται να επενδύσουν στον τόπο μας αν δεν πεισθούν ότι η τιμή τής εργασίας δεν μπορεί να μειωθεί περισσότερο. Με απλά λόγια: οι ξένοι επενδυτές δεν επενδύουν στην Βουλγαρία επειδή θεωρούν ότι ο μισθός των 123 ευρώ μπορεί να πάει ακόμη παρακάτω.
Κι επειδή βαρέθηκα να συζητάω παπαριές, ας κάνω και την τελευταία ερώτηση προς κάθε "σοβαρό": για να βγει ο τόπος από το αδιέξοδο, πρέπει να μειωθούν οι μισθοί κάτω από τα 123 ευρώ; Όποιος έχει το θάρρος να υποστηρίξει κάτι τέτοιο, ας βγει να μας το πει. "Σοβαρά" και "έγκυρα" πάντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου