Μια τελευταία σκέψη τού Γέλτσιν για εκλογές (οι οποίες, βέβαια, θα διεξάγονταν με τον στρατό στους δρόμους) απορρίφθηκε ασυζητητί από την δύση. Τα οικονομικά συμφέροντα ήσαν πολύ μεγάλα για να μπουν σε ρίσκο: εκτός από τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου, η Ρωσσία διέθετε το 30% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου, το 20% των παγκόσμιων αποθεμάτων νικελίου και πάνω από 200.000 κρατικές επιχειρήσεις. Έτσι, η "δημοκρατική" δύση επέλεξε να "σπρώξει" τον Γέλτσιν σε δυναμική λύση (σ.σ.: λίγα χρόνια αργότερα, η ίδια "δημοκρατική" δύση θα έβγαζε φλύκταινες στο άκουσμα ότι σε κάποια άλλη χώρα συζητιόταν διεξαγωγή δημοψηφίσματος, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...).
Άλλο που δεν ήθελε ο "Μπόρις ο Α'". Έχοντας τον στρατό με το μέρος του (λίγο πριν, είχε φροντίσει να διπλασιάσει τους μισθούς των στρατιωτικών), διέταξε να περικυκλωθεί το κοινοβούλιο με χιλιάδες στρατιωτών, συρματοπλέγματα κι εκτοξευτήρες νερού, απαγορεύοντας ταυτόχρονα την είσοδο σε όλους. Την ίδια ώρα, ο αντιπρόεδρος Ρουτσκόι είχε μαζέψει μέσα στο κοινοβούλιο έναν εσμό από οπλισμένους εθνικιστές, οι οποίοι αντετίθεντο στην πολιτική τού Γέλτσιν. Κι ενώ η ατμόσφαιρα μύριζε έντονα μπαρούτι, ο Γέλτσιν διέλυσε όλα τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια της χώρας, ως...κομμουνιστικά υπολείμματα.
Η θρυαλλίδα έσκασε στις 3 Οκτωβρίου 1993, όταν μια ομάδα διαδηλωτών κατά του Γέλτσιν επιχείρησε να καταλάβει το τηλεοπτικό μέγαρο. Οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ με πολυβόλα. Αποτέλεσμα: ένας στρατιώτης και 100 διαδηλωτές νεκροί. Το επόμενο πρωί, ο Μπόρις ο Α' μεταμορφώθηκε σε Πινοτσέτ ο Β', διατάσσοντας τον στρατό να επιτεθεί στο κοινοβούλιο της χώρας του και να το πυρπολήσει.
Μπορεί το σοβιετικό καθεστώς να ηττήθηκε από την αντεπανάσταση δίχως να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός, αλλά ο καπιταλισμός θα χρειαζόταν καταιγισμό πυρών για να επιβληθεί: 5.000 στρατιώτες, τριάντα άρματα μάχης, ελικόπτερα και κομμάντος με πολυβόλα έγιναν εργαλεία στα χέρια τής ομάδας Γέλτσιν. Για δέκα ώρες, το κοινοβούλιο βομβαρδιζόταν ανελέητα με εκρηκτικά βλήματα, ώσπου στις 4.15' το απόγευμα βγήκαν από μέσα με τα χέρια ψηλά οι βουλευτές, οι υπάλληλοι και κάπου τριακόσιοι εθνικιστές. Εκείνη την ημέρα, η Ιστορία κατέγραψε περίπου πεντακόσιους νεκρούς και πάνω από χίλιους τραυματίες, στο μεγαλύτερο λουτρό αίματος που είχε γνωρίσει ποτέ η Μόσχα, συμπεριλαμβανομένου τού 1917. Λεπτομέρεια: κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, συνελήφθησαν πάνω από 1.700 άτομα αλλά κατασχέθηκαν μόλις...11 όπλα!
Τα όσα επακολούθησαν για τους συλληφθέντες (ξυλοδαρμοί, φυλακίσεις, εκτελέσεις) αποτελούν πιστό αντίγραφο των μεθόδων Πινοτσέτ. Όμως, ο ρώσσος πρόεδρος αντέγραψε τον χιλιανό δικτάτορα από την ανάποδη: ενώ ο Πινοτσέτ έκανε το πραξικόπημα, κατέλυσε την δημοκρατία και μετά επέβαλε την θεραπεία-σοκ, ο Γέλτσιν επέβαλε πρώτα την θεραπεία-σοκ και μετά την υπεράσπισε καταλύοντας την δημοκρατία με πραξικόπημα. Πάντως, τόσο η όψη όσο και η ανάποδη έγιναν δεκτές από την δύση με τον ίδιο ενθουσιασμό: "Οι ΗΠΑ δεν υποστηρίζουν εύκολα την διάλυση των κοινοβουλίων, όμως οι περιστάσεις είναι ασυνήθιστες" (Ουώρρεν Κρίστοφερ, υπουργός εξωτερικών τού Κλίντον), "Η Ρωσσία γλιτώνει από μια επιστροφή στα μπουντρούμια τού παρελθόντος" (Boston Globe), "Ευρύτατη υποστήριξη στον Γέλτσιν - Επικείμενη νίκη τής δημοκρατίας" (Washington Post).
Κάπως έτσι, ο τόπος που επί τόσα χρόνια οικοδομούσε τον σοσιαλισμό, βρέθηκε κάτω από μια στυγνή δικτατορία, διαψεύδοντας ταχύτατα και παταγωδώς τα όνειρα ορισμένων για μια "άλλη δημοκρατία". Όλα τα σώματα εκλεγμένων αντιπροσώπων διαλύθηκαν, τα άρματα περιπολούσαν καθημερινά, το σύνταγμα καταργήθηκε, η κυκλοφορία απαγορεύτηκε και η ελευθερία τού τύπου ανεστάλη. Κι όμως, ο Σακς επέμεινε στον χαβά του, πως τάχα οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις είναι απολύτως αναγκαίες για την ύπαρξη πραγματικής ελευθερίας και αυθεντικής δημοκρατίας, χαρακτηρίζοντας τους αντιπάλους τού Γέλτσιν ως "πρώην κομμουνιστές, μεθυσμένους για εξουσία". Μάλιστα, στο βιβλίο του "Το τέλος τής φτώχειας", δεν αναφέρει ούτε μία φορά τα επεισόδια που εξετάσαμε σε τούτο το σημείωμα!
Το τρίτο -και ισχυρότερο- σοκ ζάλισε μέχρι λιποθυμίας τον ρωσσικό λαό. Ο δρόμος προς την υλοποίηση των φρηντμανικών θέσφατων ήταν πλέον ανοιχτός. Τρεις μέρες μετά το πραξικόπημα, ο Σακς δήλωσε: "Μέχρι τώρα δεν είχαμε πραγματική θεραπεία, επειδή το σχέδιο εφαρμόστηκε δίχως συνοχή και δίχως σταθερότητα. Τώρα υπάρχει η ευκαιρία να κάνουμε κάτι". Και, όντως, έκαναν πολλά...
Άλλο που δεν ήθελε ο "Μπόρις ο Α'". Έχοντας τον στρατό με το μέρος του (λίγο πριν, είχε φροντίσει να διπλασιάσει τους μισθούς των στρατιωτικών), διέταξε να περικυκλωθεί το κοινοβούλιο με χιλιάδες στρατιωτών, συρματοπλέγματα κι εκτοξευτήρες νερού, απαγορεύοντας ταυτόχρονα την είσοδο σε όλους. Την ίδια ώρα, ο αντιπρόεδρος Ρουτσκόι είχε μαζέψει μέσα στο κοινοβούλιο έναν εσμό από οπλισμένους εθνικιστές, οι οποίοι αντετίθεντο στην πολιτική τού Γέλτσιν. Κι ενώ η ατμόσφαιρα μύριζε έντονα μπαρούτι, ο Γέλτσιν διέλυσε όλα τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια της χώρας, ως...κομμουνιστικά υπολείμματα.
Η θρυαλλίδα έσκασε στις 3 Οκτωβρίου 1993, όταν μια ομάδα διαδηλωτών κατά του Γέλτσιν επιχείρησε να καταλάβει το τηλεοπτικό μέγαρο. Οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ με πολυβόλα. Αποτέλεσμα: ένας στρατιώτης και 100 διαδηλωτές νεκροί. Το επόμενο πρωί, ο Μπόρις ο Α' μεταμορφώθηκε σε Πινοτσέτ ο Β', διατάσσοντας τον στρατό να επιτεθεί στο κοινοβούλιο της χώρας του και να το πυρπολήσει.
Μπορεί το σοβιετικό καθεστώς να ηττήθηκε από την αντεπανάσταση δίχως να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός, αλλά ο καπιταλισμός θα χρειαζόταν καταιγισμό πυρών για να επιβληθεί: 5.000 στρατιώτες, τριάντα άρματα μάχης, ελικόπτερα και κομμάντος με πολυβόλα έγιναν εργαλεία στα χέρια τής ομάδας Γέλτσιν. Για δέκα ώρες, το κοινοβούλιο βομβαρδιζόταν ανελέητα με εκρηκτικά βλήματα, ώσπου στις 4.15' το απόγευμα βγήκαν από μέσα με τα χέρια ψηλά οι βουλευτές, οι υπάλληλοι και κάπου τριακόσιοι εθνικιστές. Εκείνη την ημέρα, η Ιστορία κατέγραψε περίπου πεντακόσιους νεκρούς και πάνω από χίλιους τραυματίες, στο μεγαλύτερο λουτρό αίματος που είχε γνωρίσει ποτέ η Μόσχα, συμπεριλαμβανομένου τού 1917. Λεπτομέρεια: κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, συνελήφθησαν πάνω από 1.700 άτομα αλλά κατασχέθηκαν μόλις...11 όπλα!
Τα όσα επακολούθησαν για τους συλληφθέντες (ξυλοδαρμοί, φυλακίσεις, εκτελέσεις) αποτελούν πιστό αντίγραφο των μεθόδων Πινοτσέτ. Όμως, ο ρώσσος πρόεδρος αντέγραψε τον χιλιανό δικτάτορα από την ανάποδη: ενώ ο Πινοτσέτ έκανε το πραξικόπημα, κατέλυσε την δημοκρατία και μετά επέβαλε την θεραπεία-σοκ, ο Γέλτσιν επέβαλε πρώτα την θεραπεία-σοκ και μετά την υπεράσπισε καταλύοντας την δημοκρατία με πραξικόπημα. Πάντως, τόσο η όψη όσο και η ανάποδη έγιναν δεκτές από την δύση με τον ίδιο ενθουσιασμό: "Οι ΗΠΑ δεν υποστηρίζουν εύκολα την διάλυση των κοινοβουλίων, όμως οι περιστάσεις είναι ασυνήθιστες" (Ουώρρεν Κρίστοφερ, υπουργός εξωτερικών τού Κλίντον), "Η Ρωσσία γλιτώνει από μια επιστροφή στα μπουντρούμια τού παρελθόντος" (Boston Globe), "Ευρύτατη υποστήριξη στον Γέλτσιν - Επικείμενη νίκη τής δημοκρατίας" (Washington Post).
Κάπως έτσι, ο τόπος που επί τόσα χρόνια οικοδομούσε τον σοσιαλισμό, βρέθηκε κάτω από μια στυγνή δικτατορία, διαψεύδοντας ταχύτατα και παταγωδώς τα όνειρα ορισμένων για μια "άλλη δημοκρατία". Όλα τα σώματα εκλεγμένων αντιπροσώπων διαλύθηκαν, τα άρματα περιπολούσαν καθημερινά, το σύνταγμα καταργήθηκε, η κυκλοφορία απαγορεύτηκε και η ελευθερία τού τύπου ανεστάλη. Κι όμως, ο Σακς επέμεινε στον χαβά του, πως τάχα οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις είναι απολύτως αναγκαίες για την ύπαρξη πραγματικής ελευθερίας και αυθεντικής δημοκρατίας, χαρακτηρίζοντας τους αντιπάλους τού Γέλτσιν ως "πρώην κομμουνιστές, μεθυσμένους για εξουσία". Μάλιστα, στο βιβλίο του "Το τέλος τής φτώχειας", δεν αναφέρει ούτε μία φορά τα επεισόδια που εξετάσαμε σε τούτο το σημείωμα!
Το τρίτο -και ισχυρότερο- σοκ ζάλισε μέχρι λιποθυμίας τον ρωσσικό λαό. Ο δρόμος προς την υλοποίηση των φρηντμανικών θέσφατων ήταν πλέον ανοιχτός. Τρεις μέρες μετά το πραξικόπημα, ο Σακς δήλωσε: "Μέχρι τώρα δεν είχαμε πραγματική θεραπεία, επειδή το σχέδιο εφαρμόστηκε δίχως συνοχή και δίχως σταθερότητα. Τώρα υπάρχει η ευκαιρία να κάνουμε κάτι". Και, όντως, έκαναν πολλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου