Για όποιον δεν καταλαβαίνει (ή δεν θέλει να καταλάβει) τι σχεδιάζει το αστικό μας σύστημα για μετά τις εκλογές, μια ματιά στην ετήσια έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (ή, όπως έχουμε κατ' επανάληψη επισημάνει, πιο σωστά: του ελληνικού παραρτήματος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) είναι εξόχως αποκαλυπτική. Ο μεσιέ Προβόπουλος είναι κυνικός και δεν μασάει τα λόγια του:
"Η τρέχουσα προεκλογική περίοδος έχει εκ των πραγμάτων επιβραδύνει την υλοποίηση των προγραμματισμένων αλλαγών... πραγματοποιήθηκαν αλλαγές που ήταν σημαντικές αλλά ανεπαρκείς σε σχέση με το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος... δεδομένου ότι η άνοδος της παραγωγικότητας παίρνει χρόνο, ο μόνος τρόπος που απομένει για τη βραχυχρόνια υποχώρηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος είναι η μείωση του συνολικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος... η ζώνη του ευρώ εισέρχεται σε ήπια ύφεση το 2012, όμως με αυξημένους κινδύνους για επιδείνωση της κατάστασης αν υπάρξει όξυνση της κρίσης χρέους και αν οι τιμές των εμπορευμάτων αυξηθούν περαιτέρω..."
Το κόλπο με τις εκθέσεις των μεγαλοτραπεζιτών είναι παμπάλαιο. Ο Προβόπουλος έχει πρωταγωνιστήσει πολλές φορές σ' αυτό και, βέβαια, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον ανεκδιήγητο Γκαργκάνα αλλά ούτε και τον Παπαδήμο, τον τωρινό πρωθυπουργό, τότε που ήταν διοικητής τής Τράπεζας της Ελλάδος. Ποιό κόλπο; Μα, να βγαίνουν οι "τεχνοκράτες" τραπεζίτες και να συνιστούν την λήψη μέτρων που εξυπηρετούν τους πελάτες τους (δηλαδή τους κεφαλαιοκράτες) και μετά να έρχεται η εκάστοτε κυβέρνηση, "τοις κείνων ρήμασι πειθομένη", να νομοθετεί αναλόγως.
Πράγματι, αξίζει τον κόπο να ρίξει κανείς μια ματιά στις εκθέσεις των διοικητών τής Τράπεζας της Ελλάδος. Έτσι, θα διαπιστώσει ότι όλα τα μέτρα, τα οποία νομοθετήθηκαν και σάρωσαν κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, εργασιακών κεκτημένων κλπ, είχαν προταθεί προηγουμένως (και, μάλιστα, με αυστηρό ύφος) από τον εκάστοτε "τεχνοκράτη", "ανεξάρτητο" και "σοβαρό επιστήμονα" αρχιτραπεζίτη τής χώρας.
Προφανώς, λοιπόν, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να συνειδητοποιήσουμε το τι μας περιμένει μετά την 6η Ιουνίου, όταν ακούμε τον Προβόπουλο να λέει "δεδομένου ότι η άνοδος της παραγωγικότητας παίρνει χρόνο, ο μόνος τρόπος που απομένει για τη βραχυχρόνια υποχώρηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος είναι η μείωση του συνολικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος".
Συμπέρασμα: ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει να προκύψουν από την κάλπη οι προϋποθέσεις σύμπηξης ενός άλλου "μαύρου μετώπου", το οποίο θα σαρώσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Η ερχόμενη ώρα της ψήφου είναι ώρα ευθύνης για όλους μας.
ΥΓ: Μια και αναφερόμαστε στον Προβόπουλο, δείτε ένα παλιότερο σημείωμα που του είχε αφιερώσει τούτο το ιστολόγιο, με τίτλο "Το αποκορύφωμα της προστυχιάς".
"Η τρέχουσα προεκλογική περίοδος έχει εκ των πραγμάτων επιβραδύνει την υλοποίηση των προγραμματισμένων αλλαγών... πραγματοποιήθηκαν αλλαγές που ήταν σημαντικές αλλά ανεπαρκείς σε σχέση με το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος... δεδομένου ότι η άνοδος της παραγωγικότητας παίρνει χρόνο, ο μόνος τρόπος που απομένει για τη βραχυχρόνια υποχώρηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος είναι η μείωση του συνολικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος... η ζώνη του ευρώ εισέρχεται σε ήπια ύφεση το 2012, όμως με αυξημένους κινδύνους για επιδείνωση της κατάστασης αν υπάρξει όξυνση της κρίσης χρέους και αν οι τιμές των εμπορευμάτων αυξηθούν περαιτέρω..."
Το κόλπο με τις εκθέσεις των μεγαλοτραπεζιτών είναι παμπάλαιο. Ο Προβόπουλος έχει πρωταγωνιστήσει πολλές φορές σ' αυτό και, βέβαια, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον ανεκδιήγητο Γκαργκάνα αλλά ούτε και τον Παπαδήμο, τον τωρινό πρωθυπουργό, τότε που ήταν διοικητής τής Τράπεζας της Ελλάδος. Ποιό κόλπο; Μα, να βγαίνουν οι "τεχνοκράτες" τραπεζίτες και να συνιστούν την λήψη μέτρων που εξυπηρετούν τους πελάτες τους (δηλαδή τους κεφαλαιοκράτες) και μετά να έρχεται η εκάστοτε κυβέρνηση, "τοις κείνων ρήμασι πειθομένη", να νομοθετεί αναλόγως.
Πράγματι, αξίζει τον κόπο να ρίξει κανείς μια ματιά στις εκθέσεις των διοικητών τής Τράπεζας της Ελλάδος. Έτσι, θα διαπιστώσει ότι όλα τα μέτρα, τα οποία νομοθετήθηκαν και σάρωσαν κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, εργασιακών κεκτημένων κλπ, είχαν προταθεί προηγουμένως (και, μάλιστα, με αυστηρό ύφος) από τον εκάστοτε "τεχνοκράτη", "ανεξάρτητο" και "σοβαρό επιστήμονα" αρχιτραπεζίτη τής χώρας.
Προφανώς, λοιπόν, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να συνειδητοποιήσουμε το τι μας περιμένει μετά την 6η Ιουνίου, όταν ακούμε τον Προβόπουλο να λέει "δεδομένου ότι η άνοδος της παραγωγικότητας παίρνει χρόνο, ο μόνος τρόπος που απομένει για τη βραχυχρόνια υποχώρηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος είναι η μείωση του συνολικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος".
Συμπέρασμα: ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει να προκύψουν από την κάλπη οι προϋποθέσεις σύμπηξης ενός άλλου "μαύρου μετώπου", το οποίο θα σαρώσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Η ερχόμενη ώρα της ψήφου είναι ώρα ευθύνης για όλους μας.
ΥΓ: Μια και αναφερόμαστε στον Προβόπουλο, δείτε ένα παλιότερο σημείωμα που του είχε αφιερώσει τούτο το ιστολόγιο, με τίτλο "Το αποκορύφωμα της προστυχιάς".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου