Δυο βιβλία για τις αργίες τού Πάσχα

Τούτες τις ημέρες, των γιορτών και των αργιών, το ιστολόγιο θα κάνει ένα μικρό διάλειμμα. Όχι δηλαδή πως αισθάνομαι την ανάγκη ξεκούρασης. Οι καιροί ου μενετοί και δεν επιτρέπεται σε κανένα να καμώνεται τον κουρασμένο. Απλώς, οι συνεχόμενες αργίες μού δίνουν την ευκαιρία αφ' ενός μεν να τακτοποιήσω μερικές δουλίτσες, τις οποίες όλο αναβάλλω, αφ' ετέρου δε να διαβάσω δυο βιβλία, τα οποία περιμένουν εδώ και καιρό την σειρά τους:

α) Κρις Χάρμαν, "Λαϊκή Ιστορία τού κόσμου" (εκδόσεις Τόπος, σελίδες 748, 24,90 €). Ο βρεττανός σοσιαλιστής ιστορικός Κρις Χάρμαν παρουσιάζει την ιστορία της ανθρωπότητας από μια διαφορετική σκοπιά: από την σκοπιά των λαών. Για παράδειγμα, δεν ενδιαφέρεται για το πώς στήθηκαν οι διάφορες αυτοκρατορίες (ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική κλπ) αλλά για το πώς βίωσαν οι απλοί λαοί το στήσιμό τους. Στόχος του είναι να δείξει τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκαν οι διάφορες εξουσίες (πολιτικές, θρησκευτικές, οικονομικές κλπ) μέσα στο διάβα των αιώνων και ποιο ήταν το αντίκρυσμά τους στα δικαιώματα των απλών ανθρώπων, στην πρόοδό τους και στην προκοπή τους. Έτσι, ο τρόπος με τον οποίο ο Χάρμαν κοιτάζει την Ιστορία, αμβλύνει τις διαφορές των διαφόρων πολιτισμών (κινεζικός, ελληνικός, αιγυπτιακός κλπ) και υπογραμμίζει την κοινή μοίρα των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την εποχή και το μήκος ή το πλάτος στο οποίο έζησαν. Έχω λόγο να πιστεύω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο.

β) Λεονάρδο Παδούρα, "Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά" (εκδόσεις Καστανιώτη, σελίδες 685, 19,17 €). Γνωρίσαμε τον κουβανό συγγραφέα και δημοσιογράφο Λεονάρδο Παδούρα μέσα από τα αστυνομικά του μυθιστορήματα με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Μάριο Κόντε, τα οποία έχουν βραβευτεί σε πολλές χώρες. Όμως, τούτο το μυθιστόρημα δεν είναι αστυνομικό. Πρόκειται για μια ιστορία, η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αναφέρεται στον Τρότσκι, τον οποίο παρακολουθεί από την στιγμή τής εξορίας του μέχρι την στιγμή τής δολοφονίας του στο Μεξικό. Το εύρημα του Παδούρα είναι ότι οι αναφορές του στον Τρότσκι γίνονται έμμεσα, μέσα από τις διηγήσεις ενός φτωχού κουβανού, ο οποίος είχε συναντηθεί κάποτε με τον δολοφόνο τού Τρότσκι. Χάρη σ' αυτό το εύρημα, ο Παδούρα μπλέκει αξεδιάλυτα την εποχή που έζησε ο Τρότσκι με την εποχή που ζει ο αφηγητής, καταφέρνοντας έτσι να μιλήσει για μια ολόκληρη σχεδόν εβδομηκονταετία καημού και οράματος για έναν σοσιαλιστικό κόσμο. Κάτι μου λέει ότι δεν θα απογοητευτώ διαβάζοντας αυτό το βιβλίο.

Δίχως να παίρνω όρκο ότι δεν θα μπω στον πειρασμό να δημοσιεύσω κάτι το επόμενο τριήμερο, εύχομαι σε όλους καλή ανάσταση (όχι με την θρησκευτική έννοια του όρου) και τα ξαναλέμε από βδομάδα.