Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

28 Απριλίου 2012

Προεκλογικά στιγμιότυπα

Ο Σαμαράς τοποθέτησε επί κεφαλής τού ψηφοδελτίου επικρατείας τής Νέας Δημοκρατίας τον Χαράλαμπο Αθανασίου, αρειοπαγίτη και πρόεδρο της ένωσης δικαστών και εισαγγελέων. Πάει καλά. Λογικό μου φαίνεται να δώσει αυτή την θέση στον άνθρωπο που ήταν σύμβουλός του. Αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάπου υπάρχει ένα προβληματάκι όταν δικαστής τού Άρειου Πάγου είναι και σύμβουλος αρχηγού πολιτικού κόμματος. Πόσο "ανεξάρτητη" μπορεί να είναι μια δικαιοσύνη, η οποία κάνει αλλαξοκωλιές με την πολιτική; Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας...

Οι υποψήφιοι βουλευτές τού ΠαΣοΚ έχουν βρει μια ντρίμπλα για να αποφεύγουν τις προεκλογικές κακοτοπιές: κάνουν λόγο για "νέο ΠαΣοΚ". Σιγά την ντρίμπλα, δηλαδή. Λες κι ο Σημίτης δεν μίλαγε για "νέο ΠαΣοΚ" όταν διαδέχτηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου ή ο Γιωργάκης δεν έλεγε τα ίδια όταν πήρε την θέση τού Σημίτη. Ή, μήπως, ξεχάσαμε εκείνο το κωμικό "Γιώργο, άλλαξέ τα όλα"; Και λέω "κωμικό" επειδή μάλλον ως ανέκδοτο ακούγεται η εντολή για ριζικές αλλαγές στον Γιωργάκη. Τέλος πάντων, την έχουν καταβρεί με την φάμπρικα των "νεωτερισμών" και των "αλλαγών" εκεί στο ΠαΣοΚ. Αν υποψιαστώ ότι το κόμμα που ευαγγελιζόταν την "Αλλαγή" το 1981, τέτοιου είδους αλλαγές εννοούσε, θα πεθάνω...

Προ καιρού πείραζα κάποιον ηλικιωμένο, επειδή ξέρω πως είναι "πασοκομανής".
- Τί βλέπεις για τις εκλογές, Μανώλη; Αλλά τί ρωτάω; Εσύ ΠαΣοΚ και ξερό ψωμί, έτσι;
Μου χαμογέλασε πονηρά.
- Μπα, τώρα έχω βρει άλλο να ψηφίσω. Αρκετά με το ΠαΣοΚ.
Αιφνιδιάστηκα.
- Σώπα, ρε Μανώλη! Πώς έτσι; Κι όταν λες "άλλο";
- Αυτό το κόμμα τής αριστεράς, που είναι αυτός ο ευγενής κύριος με τα άσπρα μαλλιά...
- Ο Κουβέλης;
- Μπράβο, ο Κουβέλης!
- Για σιγά, ρε Μανώλη. Εσύ δεν ξέρεις καλά-καλά πώς λένε το κόμμα και πώς λένε τον αρχηγό του και θα το ψηφίσεις;
- Ναι, θα το ψηφίσω γιατί τα λέει ωραία.
Τότε κατάλαβα από πού προέρχονται τα υψηλά ποσοστά που καταγράφει η Δημοκρατική Αριστερά στις δημοσκοπήσεις: όλοι οι πασόκοι που ντρέπονται να πουν ότι θα ψηφίσουν ΠαΣοΚ, δηλώνουν κουβελικοί. Γι' αυτό και τα ποσοστά τής Δημοκρατικής Αριστεράς πέφτουν όσο αυξάνεται η πασοκική συσπείρωση. Λογικό, λογικώτατο. Έτσι κι αλλοιώς, τί λέει ο Κουβέλης; Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα στο ευρώ, επαναδιαπραγμάτευση κάποιων όρων του μνημονίου κλπ. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς λέει και το ΠαΣοΚ. Συνεπώς, άμα συμφωνώ με αυτές τις θέσεις, γιατί να προτιμήσω ένα κόμμα κακέκτυπο και να μη ψηφίσω το ορίτζιναλ;
Παρεμπιπτόντως, σήμερα έμαθα ότι, τελικά, ο Μανώλης δήλωσε πως θα ψηφίσει ΠαΣοΚ επειδή ο Βενιζέλος, με τα δάνεια που πήρε, του εξασφάλισε την σύνταξή του! Αυτά παθαίνει όποιος ενημερώνεται από το Μέγκα, το Σκάι και το Βήμα της Κυριακής...

Κάτι μου λέει ότι την άλλη Κυριακή θα γελάσουμε πικρά. Κατ' αρχάς, αν δεν συμβεί κάποιο συγκλονιστικό απρόοπτο (απ' αυτά που συμβαίνουν στα παραμύθια), θα πάμε σε συγκυβέρνηση των δυο μεγάλων κομμάτων, αφού με το πριμ των 50 βουλευτών που παίρνει το πρώτο κόμμα θα βγάλουν άνετη πλειοψηφία. Από κει και κάτω, όμως, εκτιμώ ότι θα γίνει πατιρντί. Δεν θα παραξενευτώ καθόλου αν η "σίγουρη" είσοδος στην βουλή τόσο της Δημοκρατικής Αριστεράς όσο και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, αποδειχτεί όχι και τόσο σίγουρη αφού φοβάμαι ότι τα πασοκικά και τα νεοδημοκρατικά γαλιά θα ξαναμαζευτούν στα κοτέτσια τους και θα ξεχάσουν και τις πλατείες και τα γιαουρτώματα και τις πρόγγες και τα μπινελίκια και όλα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: