Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

10 Μαΐου 2011

Ο αντίπαλος είναι απέναντι


Όσοι εμπιστεύονται την ενημέρωσή τους στα τηλεοπτικά ψευτοδελτία ειδήσεων ή στις πουλημένες αστικές φυλλάδες, έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι για τα κακά αυτού του τόπου φταίνε τρία πράγματα: ο ξεχαρβαλωμένος δημόσιος τομέας, οι υπερβολικές αμοιβές κάποιων βολεμένων υπαλλήλων και η φοροδιαφυγή των αυτοαπασχολουμένων (εμπόρων και ελεύθερων επαγγελματιών). Φυσικά, η αλήθεια βρίσκεται πολύ μακρυά από το σημείο όπου θέλουν να εστιάζουν ο Πρετεντέρης, ο Παπαδημητρίου και ο Κύρτσος.

Η τακτική που ακολουθούν όλοι αυτοί, από την ώρα που ξαναβρέθηκε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, ήταν μια καθ' όλα μεθοδευμένη και βρόμικη προπαγάνδα σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων. Στόχος είναι να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και να στραφούν η μία κατά της άλλης όλες οι κοινωνικές ομάδες, οι οποίες αποτελούν στο σύνολό τους θύματα της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου.

Στην αρχή, στοχοποιήθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Παρουσιάστηκαν ως οι ιδιαίτερα ευνοημένοι μεταξύ των εργαζομένων και δέχτηκαν τόννους λάσπης από παντού. Ακούσαμε για την τεμπελιά τους, για τα μειωμένα τους ωράρια, για τις ανέσεις στους χώρους δουλειάς τους κλπ. Εν συνεχεία, επιχειρήθηκε η περαιτέρω διάσπασή τους, τόσο με το φαρμάκι που χύθηκε για διαφορές μεταξύ μονίμων και συμβασιούχων όσο και για τα υψηλά επιδόματα που κάποιοι απολαμβάνουν. Μετά,  μπήκε μπροστά το κόλπο με τους "προνομιούχους" των κλειστών επαγγελμάτων: οι μεταφορείς έγιναν εμπόδιο στους παραγωγούς, οι αγρότες έγιναν εχθροί των λιμενεργατών, οι φαρμακοποιοί έγιναν εχθροί των ασθενών, οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες αναδείχθηκαν σε μάστιγα του επιβατικού κοινού κλπ.

Με απλά λόγια, γίναμε μάρτυρες αλλεπάλληλων βομβαρδισμών κατασυκοφάντησης των εργαζομένων, μόνο και μόνο για να ευνοηθεί η πολιτική γενικευμένης μείωσης των αποδοχών τους και κατάλυσης κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους. Κανένας δεν μας είπε μερικές απλές αλήθειες, όπως για παράδειγμα:
-  Το κράτος έδινε τόσα χρόνια τα λογής-λογής επιδόματα, τα οποία σήμερα επιχειρεί να ισοπεδώσει, μόνο και μόνο για να αντισταθμίσει εν μέρει τις μισθολογικές αυξήσεις που δεν έδινε. Μήπως πρέπει να θυμηθούμε εδώ ότι η αλήστου μνήμης ΑΤΑ δινόταν μόνο στον βασικό μισθό κι όχι στα επιδόματα;
-  Το κράτος μείωνε τις ώρες εργασίας των εκπαιδευτικών, σε αντάλλαγμα των εξευτελιστικών μισθών που έδινε και συνεχίζει να δίνει. Δεν είναι μακρυά η εποχή που οι δάσκαλοι στα χωριά θεωρούνταν φουκαράδες και στήριζαν την επιβίωσή τους στην φιλανθρωπία του κόσμου. Η λαϊκή ρήση "πήρε το απολυτήριο με έναν τενεκέ λάδι" είναι χαρακτηριστική.
-  Το κράτος ευνόησε την ανάπτυξη των "κλειστών επαγγελμάτων", σε αντάλλαγμα για τις ευτελέστατες -έως ανύπαρκτες- παροχές του. Οι συντάξεις πείνας του ΤΕΒΕ, του ΤΣΑ ή του Ταμείου Εμπόρων (ΤΑΕ) έχουν μείνει παροιμιώδεις.

Πέρα, όμως, από όσα δεν ειπώθηκαν, είναι και τα ψέμματα τα οποία μας σέρβιραν. Για παράδειγμα, κοντέψαμε να παλαβώσουμε ακούγοντας τον Μανδραβέλη, τον Κώνστα και την Μακρή να μας μιλάνε για εργαζομένους του ΟΣΕ με ετήσιες αποδοχές 70-80.000 ευρώ. Αυτό, βέβαια, το οποίο απεδείχθη με την δημοσιοποίηση των ακριβών στοιχείων για την μισθοδοσία στο δημόσιο, ανατρέπει ολόκληρη τη φιλολογία των κυβερνώντων και των ενεργούμενών τους στα ΜουΜουΕ. Πράγματι, τα στοιχεία για τις αποδοχές των περίπου 760 χιλιάδων εργαζομένων στο δημόσιο είναι αποκαλυπτικά:  το 80% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα μέχρι 2.078 ευρώ (απ' αυτούς, σχεδόν οι 3 στους 4 έχουν μικτό μηνιαίο εισόδημα κάτω από 1640 ευρώ), το 10% έχει μικτές αποδοχές μέχρι 2.418 ευρώ και μόνο το υπόλοιπο 10% έχει υψηλότερες αποδοχές!

Το γεγονός ότι αποκαλύπτονται ψεύδη για το επίπεδο των αμοιβών των εργαζομένων στο δημόσιο, καθόλου δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να επιχειρεί νέα μείωση των αποδοχών τους. Προβάλλοντας αυτή την φορά ως πρόσχημα το μεγάλο δημόσιο χρέος και την ανάγκη συνέχισης των κανονικών πληρωμών προς τις τράπεζες για την αποπληρωμή του, έχουν ήδη έτοιμο το σχέδιο ισοπέδωσης των μισθών προς τα κάτω, με στόχο να μειωθεί ακόμα περισσότερο το συνολικό κονδύλι για μισθούς σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας. Αλλά κι εδώ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν κάνει "θαύματα". Ορίστε ένα και μόνο στοιχείο για να καταλάβουμε πού πάει το πράγμα:

-  Το 1990, για τους μισθούς και τις συντάξεις των 633.522 εργαζομένων και συνταξιούχων του δημόσιου τομέα, η κοινωνία πλήρωνε το 14,1% του ΑΕΠ της χώρας.
-  Το 2000, με εργαζόμενους και συνταξιούχους να έχουν φτάσει τα 769.704 άτομα, οι μισθοί και οι συντάξεις τους είχαν περιοριστεί στο 10,1% του ΑΕΠ.
-  Το 2009, με το σύνολο των αμειβομένων από το δημόσιο να φτάνει στα 914.946 άτομα και το ΑΕΠ να παρουσιάζει κάμψη, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν όλο κι όλο γύρω στο 9%.

Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμη αλλά δεν υπάρχει λόγος. Το γεγονός είναι ότι ο λαός πρέπει να είναι ενωμένος για να αντιμετωπίσει τις αλλεπάλληλες επιθέσεις τις οποίες δέχεται. Στον κακοπληρωμένο δημόσιο υπάλληλο δεν φταίει ο έμπορος που "κλέβει", στον εξαθλιωμένο ελεύθερο επαγγελματία δεν δημιουργεί βάρος ο αγρότης που "κονομάει" από τις επιδοτήσεις, στον έμπορο που παλεύει με νύχια και με δόντια να αποφύγει το λουκέτο δεν είναι αντίπαλος ο κακοπληρωμένος δάσκαλος που "κάθεται" 3 μήνες τον χρόνο και στον ιδιωτικό υπάλληλο της "ελαστικής εργασίας" δεν στέκεται εμπόδιο ο φορτηγατζής, ο φαρμακοποιός ή ο λιμενεργάτης. Ο εργάτης είναι πάντα εργάτης και ο αντίπαλός του δεν μπορεί να ανήκει στην τάξη του. Ο αντίπαλος είναι απέναντι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: