"Ο εχτρός"

Πρωτομαγιά σήμερα! Κι όπως συμβαίνει πάντοτε στις απεργίες, το ιστολόγιο...δεν εργάζεται! Παρά ταύτα, δεν μπορεί να αποφύγει τον πειρασμό να προσφέρει ένα αντίδωρο. Και τι καλύτερο αντίδωρο θα μπορούσα να διαλέξω από το ποίημα "Ο εχτρός" του Κώστα Βάρναλη, το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε το 1958;


Εϊπα: "Ξεφορτώσου / τον παλιό εαφτό σου
και ξαναγεννήσου / να 'σαι όπως δεν είσου"!

Κ' έριξα στα σκότη / των αβύσσων ό,τι
το 'χ' από καιρό / μέσα μου ιερό.

Και στη ρεματιά / άναψα φωτιά
κι έκαψα τους πρώτους / και στερνούς ερώτους.

Κι απ' την κουπαστή / έριξα μεσ' τη
θάλασσα το εγώ μου, / τον τυφλό οδηγό μου.

Και στο μέγα φως / βρέθηκ' αδερφός
καθ' Εσταβρωμένου / και δικού και ξένου.

Άξαφνα σκυλίσα / ουρλιαχτά και λύσσα: 
- Πάνω του ολ' η πλάση, / πρι να την χαλάσει!

Ίσα στη θελιά / κάτου απ' την ελιά!
Και φωτιά από κάτου! / Και τα γονικά του,

τέκνα και Μαριό του / κι όλο το χωριό του
κι όλη του τη φάρα / στάχτη και πασπάρα!


(Σημείωση: Φυσικά, τηρήθηκε η -διαλεγμένη επίτηδες- "επιθετική" ορθογραφία του ποιητή)