Η γερμανική...σκατολογία

Ίσως εξ αιτίας του ταλέντου τους να δημιουργούν προβλήματα για τους μη γερμανούς, οι γερμανοί έχουν αποτελέσει στόχο πολλών ακαδημαϊκών προσπαθειών να γίνει κατανοητή η συλλογική συμπεριφορά τους. Πάνω σ' αυτό το θέμα, ο διαπρεπής αμερικανός ανθρωπολόγος Άλαν Ντάντες έγραψε πριν από καμμιά τριανταριά χρόνια ένα βιβλιαράκι με τον αστείο τίτλο "Η ζωή είναι σαν μια σκάλα σε κοτέτσι". Σ' αυτό το βιβλίο, ο Ντάντες προσπαθεί να σκιαγραφήσει τον χαρακτήρα των γερμανών μέσα από τις καθημερινές συνήθειες και εκφράσεις τους. Σύμφωνα με το Amazon.com, το βιβλίο τού Ντάντες είναι: "A study of scatology in German folklore and its contribution to an understanding of national character"

Ο Ντάντες διαπιστώνει (όχι χωρίς έκπληξη) ότι στο γερμανικό φολκλόρ υπάρχει ένας υπερβολικά μεγάλος αριθμός από λέξεις που σχετίζονται με την βρομιά. Λαϊκά τραγούδια, λαϊκές παραδόσεις, λαϊκά γνωμικά, παροιμίες, αινίγματα κλπ είναι γεμάτα από λέξεις όπως scheisse (σκατά), dreck (βρομιά), mist (κοπριά), arsch (κώλος) και πάει λέγοντας. Χάρη σ' αυτή την παρατήρηση, ο Ντάντες διατύπωσε την άποψη ότι οι γερμανοί είναι ένας λαός ο οποίος αρέσκεται στην βρομιά. Φυσικά, ως επιστήμονας, δεν παραλείπει την παράθεση ενός εκπληκτικά μεγάλου αριθμού στοιχείων, τα οποία στηρίζουν την άποψή του. Ιδού μερικά:

Υπάρχει ένας δημοφιλής γερμανικός λαϊκός χαρακτήρας, ο οποίος ονομάζεται "der Dukatenscheisser" (ο Χρηματοχέστης) και συνήθως απεικονίζεται να χέζει κέρματα. Στο Μόναχο υπάρχει μουσείο αφιερωμένο αποκλειστικά στις τουαλέττες, το πρώτο στον κόσμο. Μέχρι πριν μερικά χρόνια, μια συνηθισμένη έκφραση για να δείξει ένας γερμανός την στοργή του σε κάποιον, ήταν "μικρή μου σκατοσακκούλα".

der Dukatenscheisser

Αλλά και η γερμανική ιστορία είναι γεμάτη με τέτοιες "σιχαμερές" λεπτομέρειες. Ο Γουτεμβέργιος, το πρώτο πράγμα που θέλησε να τυπώσει αμέσως μετά την αγία γραφή ήταν ένα βιβλίο με τίτλο "Ημερολόγιο κενώσεων". Ο Μαρτίνος Λούθηρος ισχυρίζεται ότι συνέλαβε την ιδέα τής προτεσταντικής μεταρρύθμισης καθισμένος στον καμπινέ του. Ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του "είμαι ώριμο σκατό και ο κόσμος μια γιγάντια κωλοτρυπίδα". Οι επιστολές τού Μότσαρτ αποκαλύπτουν, σύμφωνα με τον Ντάντες, "απαράμιλλη εντρύφηση σε πνευματικές αναπαραστάσεις περιττωμάτων". Η αγαπημένη λέξη τού Χίτλερ ήταν "scheisskerl" (σκατοκέφαλος), την οποία δεν χρησιμοποιούσε ως βρισιά αλλά ως τρυφεράδα, αφού έτσι αποκαλούσε και τον εαυτό του.

Μιας κι αναφέραμε τον Χίτλερ, οι προσωπικοί του γιατροί κατέθεσαν μετά τον πόλεμο ότι ο Αδόλφος αφιέρωνε αρκετό χρόνο κάθε μέρα για να εξετάζει τα περιττώματά του ενώ υπάρχουν ισχυρές ένδείξεις πως η αγαπημένη του σεξουαλική πρακτική ήταν η κοπρολαγνεία. Έτσι, ο Ντάντες διατυπώνει την υπόθεση ότι ο Χίτλερ αγαπήθηκε τόσο από τους γερμανούς επειδή συμμεριζόταν ένα χαρακτηριστικό τους: ιδιωτική εμμονή με την ακαθαρσία και δημόσια αποστροφή γι' αυτήν.

Τελικά, ο Ντάντες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο συνδυασμός "καθαρό εξωτερικό - βρόμικο εσωτερικό" ή "καθαρή μορφή - βρόμικο περιεχόμενο" αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα τού εθνικού χαρακτήρα των γερμανών. Παράλληλα, συστήνει σε όσους θα ήθελαν να μελετήσουν την γερμανική κοπροφιλία ένα βιβλίο γραμμένο από δυο γερμανούς ακαδημαϊκούς, το οποίο έχει τίτλο "Το κάλεσμα της ανθρώπινης φύσης: Ο ρόλος της σκατολογίας στην σύγχρονη γερμανική λογοτεχνία".

Commerzbank Tower
Το βέλος δείχνει την τουαλέττα

Θέλετε και κάτι πιο "πιπεράτο"; Στην Γερμανία υπάρχει νόμος ο οποίος απαγορεύει την ανέγερση κτηρίων με περισσότερους από 20 ορόφους αλλά στην Φρανκφούρτη επιτρέπονται κάποιες εξαιρέσεις. Μια από τις εξαιρέσεις είναι το κτήριο μιας τράπεζας, ο Πύργος τής Commerzbank. Αυτό το κτήριο έχει 53 ορόφους και σχήμα γιγάντιου θρόνου. Το πιο ενδιαφέρον σημείο τού κτηρίου είναι το γυάλινο δωμάτιο στην κορυφή του, απ' όπου μπορεί κάποιος να δει όλη την Φρανκφούρτη. Μαντεύετε τί είδους δωμάτιο είναι αυτό; Μα, τί άλλο; Τουαλέττα! Έτσι, για να μπορείς να...χέζεις ψηλά, αγναντεύοντας τον κόσμο!

Κι ένα δικό μου σχόλιο για το τέλος. Κατά την μάχη τού Βατερλώ, οι άγγλοι περικύκλωσαν το αποδεκατισμένο τμήμα τού τραυματισμένου Πιερ Καμπρόν και ζήτησαν από τον γάλλο στρατηγό τού Ναπολέοντα να παραδοθεί. Τότε ο Καμπρόν έδωσε την μνημειώδη μονολεκτική απάντηση "Merde!" (σκατά!) με απόλυτη σιχασιά. Ίσως, λοιπόν, η παραδοσιακή κόντρα γάλλων-γερμανών να οδήγησε τους τελευταίους να αγαπήσουν τα σκατά, μόνο και μόνο επειδή τα σιχαίνονταν οι γάλλοι. Λέω, ίσως!