Η γνωστή ελληνική παροιμία ισχυρίζεται ότι "μ' όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις". Γνωστή, επίσης, είναι και η παρόμοια παροιμία "με στραβό αν κοιμηθείς, το πρωί θ' αλλοιθωρίζεις".
Απόλυτη εφαρμογή των παραπάνω παροιμιών συνιστά η συμπεριφορά των ξένων τραπεζών που επενδύουν στην Ελλάδα. Εις μάτην πιστεύαμε ότι ο ανταγωνισμός θα πίεζε τις παντός τύπου χρεώσεις των τραπεζών προς τα κάτω. Οι ξένοι βρήκαν το τραπέζι στρωμένο και στρώθηκαν στο φαγοπότι. Credit Agricole και Societe General συμμορφώθηκαν με την ελληνική νοοτροπία και ο απλός πολίτης δεν είδε ποτέ τα ευεργετικά αποτελέσματα του ανταγωνισμού. Οι καταχρηστικές χρεώσεις εξακολουθούν να υφίστανται και το κόστος των τραπεζικών εργασιών παραμένει δυσθεώρητο. Οι επιβαρύνσεις του υπολοίπου των πιστωτικών καρτών εξακολουθούν να ξεπερνούν το 17%, τα έξοδα των εμβασμάτων εξακολουθούν να κυμαίνονται 5-15 φορές πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο κι όλες οι "μικροχρεώσεις" και τα "ψιλά γράμματα" εξακολουθούν να υφίστανται παρά τις αντίθετες δικαστικές αποφάσεις και τις οδηγίες της Τραπέζης της Ελλάδος.
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ξεκίνησε (και συνεχίζεται ακόμη) μεγάλη κουβέντα για τα "καρτέλ του γάλακτος". Αναρωτιέμαι, όμως, αν υπάρχει μεγαλύτερο καρτέλ από το καρτέλ των τραπεζών. Με αγαστή σύμπνοια αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοϋποστηρίζονται, κόντρα σε κάθε θεωρία περί πλήρους ανταγωνισμού. Θυμάμαι ότι για να βγάλω πιστωτική κάρτα το 1991 χρειάστηκε να μιλήσω με τον ίδιο τον διευθυντή της τράπεζας ώστε να τον πείσω ότι το εκκαθαριστικό της εφορίας δεν αποτύπωνε τα πραγματικά μου εισοδήματα. Σήμερα που οι πιστωτικές κάρτες χορηγούνται τηλεφωνικά και τα καταναλωτικά δάνεια εκταμιεύονται ακόμα κι από το σούπερ-μάρκετ, οι τραπεζικές επιβαρύνσεις όλο και διογκώνονται.
Πάμε στο "δια ταύτα" τώρα. Γιατί δεν παρεμβαίνουν είτε η συντεταγμένη πολιτεία είτε η Τράπεζα της Ελλάδος; Μα είναι απλό! Ο μεν κύριος Αλογοσκούφης μόλις πριν λίγο καιρό επέβαλε έκτακτη φορολόγηση στα αποθεματικά των τραπεζών, εκμεταλλευόμενος -τρόπον τινα- την υψηλή τους κερδοφορία και, συνεπώς, δεν έχει λόγο να ανοίξει μέτωπο εκεί που δεν τον βολεύει. Ο δε κύριος Γκαργκάνας, πιστός υπηρέτης του συστήματος (μια άλλη παροιμία λέει ότι "κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει") περιορίζεται σε συστάσεις και ευχολόγια για να αποφύγει τη δράση.
Υπάρχουν μερικά μικροπράγματα που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας, ακολουθώντας την άλλη παροιμία που υποστηρίζει ότι "αν δεν ξυστείς μόνος σου, μην περιμένεις να σε ξύσει άλλος". Για παράδειγμα, δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος πληρώνει ετήσια συνδρομή στην πιστωτική του κάρτα. Προσωπικά έχω πολλά χρόνια να πληρώσω αφού κάθε χρόνο, όταν έρχεται ο λογαριασμός με την συνδρομή, πάω στην τράπεζά μου και τους λέω "ακυρώστε την, θα πάω στην τάδε τράπεζα που μου δίνει κάρτα χωρίς συνδρομή". Φυσικά, ακυρώνουν την ετήσια συνδρομή κι όχι την κάρτα.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω τα "έξοδα επικοινωνίας" στους λογαριασμούς. Ο Νόμος επιβάλλει στις τράπεζες να ενημερώνουν τους κατόχους πιστωτικών καρτών για την μηνιαία κίνηση των καρτών τους. Από πότε η υποχρέωση ΤΟΥΣ πρέπει να επιβαρύνει την τσέπη ΜΑΣ; Ήταν αρκετή η -μέσω email- απειλή ότι θα προσφύγω στα δικαστήρια όχι μόνο για να πάψουν να με χρεώνουν αλλά και για να μου επιστρέψουν όσα με είχαν χρεώσει στο παρελθόν.
Είναι καιρός να διογκωθούν οι διαμαρτυρίες των καταναλωτικών οργανώσεων. Στο κάτω-κάτω, υπάρχουν και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Ας εκμεταλλευτούμε τον μπαμπούλα που λέγεται "Ευρωπαϊκή Ένωση". Αν οι τραπεζίτες δεν καταλαβαίνουν με το καλό, θα καταλάβουν με το άγριο. Άλλωστε, ο λαός δεν λέει πως "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος";
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου