Περί χρήματος και πλούτου

Στο χτεσινό μου κείμενο έγραφα ότι θα επανέλθω για να σχολιάσω την άποψη του κυρίου Φορμπς περί του ότι διανύουμε "την πιο πλούσια χρονιά στην ιστορία της ανθρωπότητος". Θά 'θελα να πω στον κύριο Φορμπς ότι το γεγονός πως αυξήθηκαν οι δισεκατομμυριούχοι στον πλανήτη επ' ουδενί σημαίνει ότι πλούτισαν και οι απλοί άνθρωποι. Θά 'θελα, επίσης, να του παρατηρήσω ότι η φτώχεια και η κακομοιριά μάλλον αβγάτισαν κι ότι οι δυο φτωχότερες χώρες του κόσμου (Μπαγκλαντές και Μπουργκίνα Φάσου) έγιναν ακόμη φτωχότερες.

Μιας όμως και η κουβέντα γίνεται για το χρήμα, σκέφτηκα να παραθέσω, αντί άλλων σχολίων, μερικά από τα περί χρήματος "τσιτάτα" που διακοσμούν τον τοίχο του γραφείου μου. Δεν θυμάμαι ούτε ποια είναι δικά μου ούτε πού διάβασα τα υπόλοιπα. Έτσι κι αλλοιώς, η ουσία τους παραμένει αναλλοίωτη:

• Το χρήμα είναι σαν την κοπριά. Μόνο αν το σκορπίσεις γίνεται χρήσιμο.
• Κάποιοι έχουν λεφτά. Κάποιοι είναι πλούσιοι. Συνήθως διαφορετικά πρόσωπα.
• Ξεπλυμένο χρήμα έχουμε άφθονο. Με το καθαρό υπάρχει πρόβλημα.
• Γνωρίζετε τον Καλό Σαμαρείτη; Φυσικά. Επειδή είχε λεφτά. Αλλοιώς, ποιος θα τον ήξερε;
• Δεν μπορείς να πλουτίσεις. Εκτός αν πληρώσεις πολύ ακριβά.
• Εκνευρίζομαι όταν ακούω κάποιους πλούσιους να διατρανώνουν ότι έφτιαξαν τα πάντα με τον ιδρώτα τους. Τόσο κακής ποιότητας ήταν ο ιδρώτας του πατέρα μου που δεν μπόρεσε να φτιάξει κάτι στη ζωή του;

Για το τέλος φύλαξα έναν αφορισμό του πρόωρα χαμένου Άρη Φακίνου, εξαιρετικά αφιερωμένο στους "κάθιδρους" επιτυχημένους:

"Ο παράς δεν ταξιδεύει ποτέ δίχως συνοδεία. Φέρνει από πίσω του, όπως ένα κάρο φορτωμένο κοπριά, ένα σωρό μύγες, σκαθάρια, σκουλήκια. Χρήμα καθαρό, τίμιο, αθώο δεν υπάρχει πουθενά."