Προχτές οι χούλιγκανς στη λεωφόρο Λαυρίου διατάραξαν άλλη μια φορά την τάξη, σπάζοντας, καίγοντας, χτυπώντας, ληστεύοντας και χύνοντας το αίμα ενός νέου ανθρώπου που είχε την ατυχία να βρεθεί στο διάβα τους.
Χτες η συντεταγμένη πολιτεία αποφάσισε να "δράσει" και να πάρει "μέτρα", βάζοντας "το μαχαίρι στο κόκκαλο" (πόσο βαθειά βρίσκεται αυτό το ρημάδι το κόκκαλο και δεν υπάρχει μαχαίρι που να το βρίσκει;).
Τι έκανε; Ανέστειλε επί 15 μέρες τους αγώνες όλων των ομαδικών αθλημάτων. Εν όψει Πάσχα, βέβαια, το δεκαπενθήμερο μετατρέπεται σε...διήμερο των Βαΐων! Να πάνε και οι άντρες των σωμάτων ασφαλείας με την ησυχία τους στην εκκλησία μεγαλοβδομαδιάτικα.
"Δραστικά μέτρα", 22 χρόνια μετά τον θάνατο του Μπλιόνα από φωτοβολίδα στο Αλκαζάρ.
Σα δε ντρεπόμαστε...
Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει
- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".
[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]
31 Μαρτίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου