Ποδόσφαιρο και "πατριωτισμός" (2)

Άνευ περαιτέρω σχολίου, η -φυσιολογική- συνέχεια του προχτεσινού σημειώματος. Από το ίδιο φόρουμ:

Καλή σας μέρα, καλή βδομάδα και...περαστικά μας! Υποθέτω ότι τούτο το διήμερο η Κόκα-Κόλα πρέπει να ξεσκίστηκε στις πωλήσεις. Κάτι η χτεσινή σκορδαλιά, κάτι η προχτεσινή κατακεφαλιά...ε, όσο να πεις κι όσο να κάνεις το φουσκωματάκι μας το είχαμε, έτσι; Πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι το δικό μου φουσκωματάκι είχε να κάνει αυστηρά και μόνο με τη σκορδαλιά της μαμάς μου. Το προχτεσινό δεν μου προξένησε την παραμικρή ενόχληση.

Μπάμπη, σε είχα προειδοποιήσει φίλε. Η γλώσσα έχει πολύ άσχημη γεύση όταν την καταπίνει κανένας. Κι αφού ήσουν και στο γήπεδο, πες μου σε παρακαλώ (α) είδες πουθενά τίποτε μογγόλους, τίποτε απολίτιστους και τίποτε κάφρους; (β) αν ναι, τι χρώμα κασκόλ κρατούσαν, μπλε ή κόκκινο;

Και να που ξαφνικά αναθερμάνθηκε η μνήμη μας. Θυμηθήκαμε Χατζηπαναγή, Σαραβάκο, Μανωλά, Δομάζο, Γιούτσο, Νεστορίδη και Πεντζαρόπουλο. Πολύ ωραία. Για να δω τώρα αν θυμάται κανένας ποιοι παίζανε με τα εθνικά μας χρώματα όταν χάναμε 2-0 στην Μάλτα ή 3-0 στην Φινλανδία κι αν μπορεί κανείς να μας πει ποιοι συμμετείχαν στο "4-4-2" του '94 στην Αμερική. Πώς είπατε; Πού τα θυμήθηκα αυτά; Ε, τι να κάνουμε, φρεσκαρίστηκε κι η δική μου μνήμη.

Πάμε παρακάτω. Έβαλε ο Ρεχάγκελ αριστερό μπακ τον Τοροσίδη και μας κατέστρεψε. Μάαααλιστα. Οι τσαμπιονοληγκάτες βιτρίνες του ποδοσφαίρου μας έχουν βγάλει ένα κάρο παιχταράδες σ' αυτή τη θέση κι ο "εγκληματίας" Ρεχάγκελ διάλεξε τον Τοροσίδη. Πώς το είπε ο Κώστας; "τι παναπεί δεν έχουμε αριστερό μπακ; να κόψει τον λαιμό του ο γερμανός να βρει, αυτός είναι προπονητής". Ωραία ως εδώ και συνεχίζουμε. Ο γερμανός επιμένει στους "τελειωμένους" Μπασινά και Καραγκούνη, ενώ η Ελλάδα είναι γεμάτη με οχτάρια και δεκάρια. Άψογα και πάλι. Τι να προσθέσω εγώ;

Προχωρούμε. Έπρεπε να διαλύσουμε τους τούρκους λόγω εθνικής επετείου. Συμφωνώ. Τι διάολο, τους κατατροπώσαμε στα Δερβενάκια και αφήσαμε να μας συντρίψουν στο Φάληρο; Υπομονή, ρε σεις. Δεν θα "καλλιάσει" να βρούμε την μπροστά μας την Ιταλία παραμονές του "Όχι" ή την Γερμανία σε καμμιά επέτειο του Ρούπελ; Θα πάρουμε το αίμα μας πίσω. Δυστυχώς, θα μας τη γλιτώσουν οι Ιρανοί, αφού η ναυμαχία της Σαλαμίνας έγινε Αύγουστο μήνα και το καλοκαίρι δεν γίνονται αγώνες.

Γουστάρω, ρε σεις! Να γίνεται αγώνας Γαλλία-Γερμανία υπό την σκιά της γραμμής Μαζινό και της κυβέρνησης του Βισύ, Γερμανία-Πολωνία υπό την ανάμνηση του διαδρόμου του Ντάντσυχ, Ρωσία-Γερμανία για το Στάλινγκραντ ρε γαμώτο, Αγγλία-Σκωτία με συνθήματα Braveheart, Ισπανία-Αγγλία στο φόντο της διεκδίκησης του Γιβραλτάρ, Ρωσία-Ιαπωνία για τη Σαχαλίνη κλπ. Μόνο το Αγγλία-Αργεντινή μας έμεινε να διεξαγεται υπό την ιστορική βεντέτα των Φώκλαντς/Μαλβίνων (αν κι εκεί υποψιάζομαι ότι η μεγαλύτερη κόντρα γίνεται για το "χέρι του Θεού" κι όχι για το "στρατηγός Μπελγκράνο" που βύθισαν οι εγγλέζοι). Γιατί όχι και Ελλάδα-Τουρκία για την άλωση του 1453 και για τον Αττίλα του 1974; Μαλάκες είμαστε εμείς; Ας τους ρίχναμε εμείς την τεσσάρα προχτές κι ας μας παίρνανε τα Ίμια. Κι αν τους ρίχναμε άλλα τέσσερα στην Πόλη θα τους δίναμε μόνοι μας και την Ικαρία, να πηγαίνουν για ιαματικά λουτρά.

Πάμε παρακάτω. Να φύγει ο γερμαναράς, έτσι; Ευχαριστούμε πολύ για όσα κάνατε για μας, χερ Όττο, αλλά αντέστε στην ευχή της Παναγίας. Κάποιος εδώ στο Φόρουμ είπε τη σωστή κουβέντα: να πάρουμε στην εθνική έναν Έλληνα προπονητή που να ξέρει την ελληνική νοοτροπία. Σωστότατο! Όπως τότε που είχαμε τον Παναγούλια, λόγου χάριν. Άλλωστε από έλληνες προπονηταράδες με περγαμηνές είναι γεμάτος ο τόπος: Αλέφαντος (καλώς τα μου 3-0), Αναστασιάδης (με την ευλογία των αγιορειτών), Νταν Γεωργιάδης (ωπ! παραφρασκαρίστηκε η μνήμη μου και κάηκα)... Διαλιέχτε!

Ας σοβαρευτούμε λίγο, τώρα που ξεθύμανε η φόρτιση της στιγμής. Η σύνοψη των όσων έγιναν προχτές είναι απλή: (α) Οι μπουνταλάδες μας δίδαξαν μπάλλα. (β) Ο παππούς που φώναζε "ζήτω το '21" με τη φουστανέλλα και τη σημαία ας επιστρέψει στις σχολικές γιορτές των παιδικών του χρόνων. (γ) Τα ιερά και τα όσια της φυλής μας είναι πολύ σπουδαία για να θεωρούμε ότι ετρώθησαν επειδή χάσαμε ένα ποδοσφαιρικό ματς. (δ) Ούτε ο Κολοκοτρώνης, ούτε ο Παλληκαρίδης, ούτε οι πρόσφυγες του '22 θα ένοιωθαν περήφανοι από όσα ειπώθηκαν πριν τον αγώνα κι από όσα διαδραματίστηκαν στις εξέδρες κατά τη διάρκειά του. Διάολε, το μόνο που δεν είχαν στο μυαλό τους όλοι αυτοί ήταν μια ποδοσφαιρική νίκη επί των τούρκων! (ε) Ευτυχώς που η τελευταία εικόνα από το ματς ήταν το τελευταίο χειροκρότημα των φιλάθλων προς τους νικητές τη στιγμή που κι εκείνοι τους χειροκροτούσαν από τον αγωνιστικό χώρο. Ευτυχώς που αποδείξαμε ότι κάτι μας έχει απομείνει από την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ μας κληρονομιά.

Τελικά, εις μάτην περιμέναμε προχτές τους "βαρβάρους".

"Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις."

("Περιμένοντας τους Bαρβάρους", Κ. Καβάφης)