Το ημερολόγιό μου είναι γεμάτο από κείμενα σχετικά με την απαράδεκτη λειτουργία του τραπεζικού μας συστήματος. Και τούτο γιατί είναι στεριωμένη μέσα μου η πεποίθηση ότι (α) το κράτος κοντεύει να εκχωρήσει στους τραπεζίτες ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε και (β) η Τράπεζα της Ελλάδος και ο κ. Γκαργκάνας (ως εποπτεύουσα αρχή) αρκούνται σε παραινέσεις, ευχολόγια, θωπείες και...τρυφερά μαλλώματα, θυμίζοντας στοργική μαμά που επιπλήττει τα ζωηρά παιδάκια της.
Αυτά τα ωραία συμβαίνουν σε μια χώρα όπου 2,5 εκατομμύρια οικογένειες έχουν μπλεχτεί στα πλοκάμια των τραπεζών χρωστώντας πάνω από 80 δισεκατομμύρια ευρώ και πληρώνοντας κατά μέσον όρο 300 ευρώ μηνιαίως για τόκους. Αυτά συμβαίνουν σε ια χώρα όπου ημερησίως εκταμιεύονται 5.500 (!) δάνεια και εκδίδονται 2.500 (!) πιστωτικές κάρτες. Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπου παράλληλα συμβαίνουν και τα εξής πράματα και θάματα:
Α) Διατηρούνται τα υψηλότερα επιτόκια δανεισμού της Ευρώπης.
Β) Οι ενώσεις καταναλωτών δεν μπορούν να πετύχουν ομαδικές αποζημιώσεις κι έτσι οι καταναλωτές που θέλουν να διεκδικήσουν το δίκιο τους υποχρεούνται να προσφεύγουν μεμονωμένα στην δικαιοσύνη βάζοντάς τα με τις οργανωμένες νομικές υπηρεσίες των τραπεζών (με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κόστος χρόνου και χρήματος).
Γ) Οι χρεώσεις που κρίθηκαν παράνομες από την δικαιοσύνη εξακολουθούν να εισπράττονται, αλλάζοντας απλώς όνομα.
Δ) Τα δάνεια σε καθυστέρηση υπερβαίνουν το διπλάσιο του μέσου ευρωπαϊκού όρου αλλά οι τράπεζες εξακολουθούν να δανείζουν τους πολίτες δίχως να εξετάζουν την πιστοληπτική τους ικανότητα.
Ε) Ο "τραπεζικός μεσολαβητής" (το μόνο όργανο στο οποίο μπορεί να καταφύγει ένας δανειολήπτης για να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα) ασχολείται με ζητήματα ελάσσονος σημασίας και δεν παρεμβαίνει σε σοβαρά θέματα όπως τα πανωτόκια.
ΣΤ) Τα στοιχεία του "Τειρεσία" είναι ελλιπέστατα, κυρίως όσον αφορά την πιστοληπτική ικανότητα των δανειοληπτών ενώ δημιουργούν σωρεία προβλημάτων σ' αυτούς είχαν κάποτε την ατυχία να συμπεριληφθούν στην μαύρη λίστα του.
Ζ) Τα περίφημα "ψιλά γράμματα" των δανειακών συμβάσεων ζουν και βασιλεύουν.
Μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα, το μέτρο που ανακοινώθηκε πρόσφατα περί μη εκπλειστηριάσεως ακινήτου περιουσίας για οφειλές κάτω από ένα ορισμένο ποσό είναι μεν ευπρόσδεκτο αλλά μοιάζει με μια σταγόνα νερό στα χείλη διψασμένου στρατοκόπου. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα τόσο η κυβέρνηση όσο και ο κ. Γκαργκάνας θα υποχρεώσουν τους τραπεζίτες να ανοίξουν τα γεμάτα παγούρια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου