Το σαπρόφυτο

Δεν ξέρω αν υπάρχει νοήμων άνθρωπος, ο οποίος να στενοχωρήθηκε στο άκουσμα της είδησης για τον θάνατο του Γιώργου Κουρή. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Γιώργος Κουρής αποτελεί τυπικό παράδειγμα τυχοδιώκτη και χαρακτηριστικό δείγμα σαπρόφυτου που φύεται στις όχθες τής αστικής δημοκρατίας, η οποία δεν καταβάλλει την παραμικρή προσπάθεια να το ξεριζώσει. Σαράντα ολόκληρα χρόνια επιβίωσε αυτό το σαπρόφυτο, αφήνοντας τους αντιπάλους του να προσπαθούν μάταια να καταλάβουν αν οι πολιτικές του ρίζες βρίσκονταν στην δεξιά, στο κέντρο ή στην αριστερά. Μόνο όσοι γνωρίζουν από σαπρόφυτα ξέρουν ότι ο Κουρής δεν είχε ρίζες πουθενά. Δεν τις χρειαζόταν.

Κατά Κ. Μητσοτάκη

Ο Κουρής έφυγε στα 81 του χρόνια αλλά, δυστυχώς, άφησε πίσω του το αποτύπωμά του. Αυτό που έχει καταγραφεί ως "αυριανισμός", μιας και χτίστηκε από την "Αυριανή", την πρώτη πλατειάς κυκλοφορίας φυλλάδα που έβγαλε ο Κουρής. Κι αυτό το αποτύπωμα δεν είναι άλλα παρά ένας άκρατος λαϊκισμός, βασισμένος στο ψέμα και την κωλοτούμπα, στα οποία ο Κουρής επιδιδόταν με άνεση απείρως μεγαλύτερη από οποιονδήποτε πολιτικό. Βασικά εργαλεία του ήταν η κολακεία και η συκοφαντία, ανάλογα με το ποιο τον βόλευε κάθε φορά.

Η "Αυριανή" πρωτοκυκλοφορεί το 1980, εν όψει των εκλογών τού 1981, και αμέσως τάσσεται ανοιχτά υπέρ τού Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠαΣοΚ. Τάσσεται, δηλαδή, με την πλευρά προς την οποία πάει το ρεύμα. Από τις 10/3/1985, προσθέτει πάνω από τον τίτλο της την προμετωπίδα "η εφημερίδα που γκρέμισε τον καραμανλισμό". Στην διάρκεια του "βρόμικου '89", κάνει τα αδύνατα δυνατά για να στηρίξει τον κλυδωνιζόμενο Παπανδρέου. "Ανακαλύπτει" ύποπτες δοσοληψίες τού -γαμπρού τού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη- Παύλου Μπακογιάννη με τον Κοσκωτά. "Ανακαλύπτει" φιλικές σχέσεις τού ίδιου του Μητσοτάκη με τους γερμανούς κατακτητές κατά την περίοδο της κατοχής. Ως αντιπερισπασμό στην σχέση Παπανδρέου-Λιάνη, "ανακαλύπτει" εξωσυζυγική περιπέτεια πάλι του Μητσοτάκη με κάποια σαλονικιά ονόματι Κατερίνα. Μάλιστα δε, "ανακαλύπτει" και φωτογραφίες αλλά και τηλεφωνικές συνδιαλέξεις του με την υποτιθέμενη ερωμένη του.

Υπέρ Κ. Καραμανλή

Όταν πέφτει ο Μητσοτάκης και το ΠαΣοκ επανέρχεται στην εξουσία, ο Κουρής περιμένει να πάρει την αμοιβή του για την αφοσίωσή του. Σχεδιάζει μια επιχειρηματική επέκταση αλλά το δάνειο που ζητάει από την Εθνική Τράπεζα δεν εγκρίνεται. Ο πρώτος που την πληρώνει είναι ο διοικητής τής Εθνικής Γιώργος Μίρκος. Στις 20/1/1995, ο Νίκος Μπογιόπουλος βγάζει στον "Ριζοσπάστη" ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ με τίτλο "Ιδού το βασίλειο της σαπίλας", το οποίο περιλαμβάνει μερικές σπαρταριστές λεπτομέρειες σχετικά με τις χρηματοδοτήσεις τού Κουρή. Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε ολόκληρο. Εδώ παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα:

Ενώ ο Γ. Κουρής υποστηρίζει ότι τα όσα γράφει και τα όσα λέει εναντίον του ΠΑΣΟΚ τα κάνει γιατί "είδε το φως το αληθινόν", αποδεικνύεται ότι όλα οφείλονται στο ότι... χάλασε η δουλιά. Συγκεκριμένα, και όπως επιβεβαιώνεται από το πρωθυπουργικό περιβάλλον, ο ιδιοκτήτης της "Αυριανής" έχει στείλει γράμμα στον Α. Παπανδρέου, με το οποίο του ζητάει 1,2 δισ. δραχμές για τις υπηρεσίες του προς το ΠΑΣΟΚ από το 1989 και μετά... Μάλλον δε θεωρείται τυχαίο ότι η στροφή της "Αυριανής" ξεκίνησε μετά την άρνηση "καταβολής των δεδουλευμένων".

Υπέρ Α. Σαμαρά

Ο Κουρής εξοργίζεται καθώς προσπαθεί να βγάλει άκρη χωρίς να τα καταφέρνει. Την οργή του θα την εκφράσει στρέφοντας την "Αυριανή" κατά του ίδιου του Παπανδρέου, χτυπώντας τον μέσω της νέας συζύγου του. Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης ήταν το πρωτοσέλιδο της 27/10/1995 με την ολοσέλιδη γυμνή φωτογραφία τής Λιάνη και τίτλο "Αυτή μας κυβερνά!". Λίγες μέρες νωρίτερα, πάλι σε πρωτοσέλιδο, η εφημερίδα "αποκαλύπτει" πως μέχρι και ο Ζάχος Χατζηφωτίου είχε συνευρεθεί ερωτικά με την Δήμητρα "κάτω από μια ελιά στην Μύκονο".

Βέβαια, η επίθεση κατά της "Μιμής" είναι το πιασάρικο μέρος τής υπόθεσης. Όμως, ο Κουρής ξέρει ότι δεν μπορεί να μείνει σ' αυτό. Έτσι, τα δημοσιεύματα περί διαφθοράς στον χώρο τού ΠαΣοΚ βρίσκονται σε καθημερινή διάταξη. Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο μονόστηλο της 9/10/1995, με τίτλο "Κλεφτοκοτάδες":

Κατά Γ. Παπανδρέου

Επί δεξιάς κλέβανε λίγοι και με ρέγουλα και κυρίως... ΞΕΡΑΝΕ να κλέψουν και δεν τους έπαιρναν εύκολα χαμπάρι. Οι σημερινοί ΚΛΕΒΟΥΝ σχεδόν όλοι ό,τι βρουν μπροστά τους και έχουν γίνει βούκινο.

Στην συνέχεια, ο Κουρής συντάσσεται με τον Κώστα Σημίτη. Το πρωτοσέλιδο την επομένη των εκλογών τού 2000 θυμίζει έντονα το αντίστοιχο του 1981 με το πηχυαίο "Νικήσαμε". Μόνο που αυτή την φορά, ο Κουρής φροντίζει να προειδοποιήσει για τις προθέσεις του, σε περίπτωση που του πάνε κόντρα, καθώς προσθέτει κάτω από το "Νικήσαμε": "Να πατάξει ο πρωθυπουργός τα διάφορα τρωκτικά που ετοιμάζονται να στήσουν πίσω από την πλάτη του βρόμικες δουλειές με ύποπτες συμβάσεις".

Υπέρ Α. Τσίπρα

Το κακό για τον Κουρή είναι ότι λίγο καιρό αργότερα ο Σημίτης αντιλαμβάνεται πως το ΠαΣοΚ θα χάσει τις επόμενες εκλογές όποτε κι αν γίνουν, οπότε το μόνο που τον νοιάζει είναι η υστεροφημία του. Έτσι, δεν έχει διάθεση να κάνει τα χατήρια τού Κουρή. Ο εκδότης πνέει μένεα κατά του Σημίτη (αυτός ο "αντισημιτισμός" θα τον συντροφεύει ως το τέλος της ζωής του) και αποφασίζει να αλλάξει προσανατολισμό, στηρίζοντας τον Κώστα Καραμανλή. Το φλερτ του με την Νέα Δημοκρατία θα κρατήσει μέχρι το 2009, όταν καταλαβαίνει ότι ο Καραμανλής ετοιμάζεται για ηρωική έξοδο. Τότε προσπαθεί να ξαναπλησιάσει το ΠαΣοΚ αλλά δεν βρίσκει την ανταπόκριση που περίμενε από τον Γιώργο Παπανδρέου και περιορίζεται σε στάση αναμονής, ώσπου αποφασίζει να τοποθετηθεί στο πλευρό τού Αντώνη Σαμαρά. Μετά τις εκλογές τού 2012, βλέποντας κατά πού πάει το ρεύμα, αρχίζει να ρίχνει δίχτυα προς την πλευρά τού ΣυΡιζΑ.

Τον Οκτώβρη εκείνης της χρονιάς η πάλαι ποτέ κραταιά "Αυριανή" έκλεισε οριστικά, αφού η εταιρεία που την εξέδιδε κήρυξε πτώχευση μετά την επίσχεση εργασίας στην οποία προχώρησαν οι επί δυο χρόνια απλήρωτοι εργαζόμενοι. Δεκατρείς μήνες αργότερα, ο Κουρής έβγαλε την ίδια εφημερίδα με νέο όνομα (τώρα λέγεται "Kontra News"), η οποία από την πρώτη στιγμή πήρε θέση στο πλευρό τού ΣυΡιζΑ. Εκεί ο Γιώργος Κουρής ρίζωσε ως το τέλος του. Δεν πρόλαβε να κάνει καινούργια κωλοτούμπα.

1981 - 2000: Δεκαεννιά χρόνια αργότερα, ο ίδιος τίτλος

Όλα αυτά (και πολλά περισσότερα) είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους. Δεν έχω κανένα σκοπό να ασχοληθώ ούτε με τις παντός είδους βρομιές τού Κουρή ούτε με τα παιχνίδια που έπαιζε διαρκώς με τα μέσα ενημέρωσης τα οποία είχε στην διάθεσή του και από τα οποία αμφιβάλλω αν πέρασε έστω ένας εργαζόμενος από τον οποίο δεν έφαγε έστω μια δραχμή. Θα περιοριστώ μόνο σε ένα θέμα, το οποίο εκτιμώ πως, κατά μείζονα λόγο, οι παλιότεροι το έχουν ξεχάσει και οι νεώτεροι δεν το έχουν καν υπ' όψη τους. Υπομονή ως αύριο.

Υστερόγραφο. Υποθέτω ότι οι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου θεωρούν φυσικό το ότι στο παραπάνω κείμενο δεν συμπεριέλαβα και τα πρωτοσέλιδα που αναφέρονταν στην Δήμητρα Λιάνη.