Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

16 Σεπτεμβρίου 2015

Αποχή;

Αν η αποχή έλυνε προβλήματα, τότε στην Αμερική, όπου οι Πρόεδροι εκλέγονται με τις μισές ψήφους του μισού εκλογικού σώματος, ο λαός θα ζούσε εδώ και δεκαετίες σε παράδεισο.

Αν η αποχή εμπόδιζε τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων, τότε το 50% της αποχής στις ευρωεκλογές του 2014 θα είχε εμποδίσει την ΕΕ να κινείται στην κατεύθυνση των ομολογημένων ή ανομολόγητων Μνημονίων.

Όσοι την Κυριακή λογαριάζουν να μην πάνε να ψηφίσουν, ας το σκεφτούν:
- Η αποχή τους θα ενοχλήσει μια στάλα τον τραπεζίτη που πήρε το κομματάκι που του αναλογούσε από τα 250 δισεκατομμύρια των πενταετών «ανακεφαλαιοποιήσεων»;
- Με την αποχή του θα προβληματιστούν τάχα οι βιομήχανοι που αναμένουν μετεκλογικά την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων;
- Πόσο αυτή η μορφή της «διαμαρτυρίας», η οποία κατά καιρούς λανσάρεται από το ίδιο το σύστημα σαν «ενδεδειγμένη», θα εμποδίσει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους πρόθυμους συνεταίρους τους να ερμηνεύουν την αποχή κατά το δοκούν και να την ενσωματώνουν στην προπαγανδιστική διπολική φαρέτρα;


Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που δεν θα πάει την Κυριακή να ψηφίσει θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο εκδηλώνει τη δυσαρέσκειά του απέναντι στο πολιτικό ψεύδος, την υποκρισία, την εξαπάτηση, την προδοσία και ότι άλλο «φιλολαϊκό» του έχουν σερβίρει οι κάθε λογής «σωτήρες» του.

Και είναι πολύ λογική αυτή η δυσαρέσκεια. Όταν το πολιτικό κατεστημένο έχει καταστήσει την πολιτική συνώνυμο της γελοιοποίησης εννοιών και αξιών, της δημαγωγίας, των «θα», των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, του μαυρογιαλουρισμού. Όταν πολιτική λογίζεται η πασαρέλα του τίποτα, η αποθέωση της βλακείας, η φωταψία της υποκρισίας και του εξυπνακισμού, τότε ο αναχωρητισμός από τα κοινά μοιάζει με «κίνηση διαφυγής».

Έτσι θέλουν να μοιάζει όλοι αυτοί που αφού έκαναν εμπόριο ελπίδας, αφού ξεπούλησαν δημοψηφίσματα, αφού εξευτέλισαν κάθε τους υπόσχεση, έφτασαν δεκαπενταυγουστιάτικα, άγρια χαράματα, μεταξύ μαγιό και πιτζάμας, να φορέσουν στον λαό ένα ακόμα τρίχρονο μνημονιακό χαλκά.

Μοιάζει, λοιπόν, σαν «κίνηση διαφυγής». Αλλά δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι ομηρία και εγκλωβισμός σε όλα εκείνα τα κηρύγματα που πριμοδοτούν την ιδιώτευση, το «δε βαριέσαι», το «έλα τώρα καημένε», το «όλοι ίδιοι είναι», το «δε βγαίνει τίποτα», το «ασχολήσου με την πάρτη σου».

Και όσο εσύ θα -νομίζεις ότι- ασχολείσαι με την πάρτη σου, κάποιοι άλλοι θα ασχολούνται μαζί σου…

Πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται. Από την εποχή που οι αρχαίοι Έλληνες με τη λέξη «ιδιώτης» χαρακτήριζαν εκείνον που αποστρεφόταν τα κοινά – για να έρθουν αιώνες αργότερα οι Άγγλοι, να πάρουν την ελληνική λέξη και να την κάνουν «idiot» για να περιγράψουν τον «ηλίθιο» – οι ισχυροί το ίδιο επιδιώκουν: Να μετατρέψουν τα υποζύγιά τους σε αφοπλισμένους και ακίνδυνους παρατηρητές. Από την εποχή του Σόλωνα, που οι νόμοι αφαιρούσαν τα πολιτικά δικαιώματα από όποιον επέλεγε την «ουδετερότητα» στις πολιτικές αντιπαραθέσεις και από την εποχή του Θουκυδίδη και του Περικλή, που ο αδρανής δεν εθεωρείτο «φιλήσυχος» αλλά «αχρείος», δηλαδή άχρηστος, η ίδια μάχη δινόταν: να μη χαθεί και να μη σαμποταριστεί η έννοια της συλλογικότητας μέσα στη φενάκη και τα αδιέξοδα του ατομισμού.

Μακριά από μας κάθε ματαιόσπουδη επίδειξη αρχαιογνωσίας. Αφήνουμε την αρχαιοπληξία για εκείνους που θέλουν να μακροημερεύσει το σύστημα με τους σύγχρονους είλωτες. Οι μαρξιστές δανειζόμαστε αυτές τις υψηλές έννοιες, αναγνωρίζοντας πόσο δίκιο είχε ο Λένιν που μέσα στο καμίνι της Επανάστασης δε σταματούσε να μελετά το «Μετά τα Φυσικά» του Αριστοτέλη, και υπεραμυνόμαστε του δικαιώματος του ανθρώπου του μόχθου (και όχι του «πολίτη» γενικά) να «μετέχει κρίσεως και αρχής».

Που σημαίνει:
- Αντίσταση σε εκείνους που επειδή ξεπουλήθηκαν οι ίδιοι θέλουν να ενσταλάξουν στη συνείδηση των ανθρώπων και ειδικά των νέων ότι όλα είναι ξεπουλημένα.
- Μετατροπή της απογοήτευσης και της διάψευσης σε εμπειρία και γνώση που αντιπαλεύει την παραίτηση, το μπέρδεμα, την παραλυτική σύγχυση και τα μετασχηματίζει σε στέρεο πολιτικό συμπέρασμα και αφετηρία νέας διεκδίκησης.
- Μετάπλαση της άσφαιρης διαμαρτυρίας και των ματαιωμένων ψευδαισθήσεων σε ριζοσπαστική συνείδηση.
- Άρνηση του μηδενισμού και της «ιλουστρασιόν» όχθης της αποξένωσης.
- Δραπέτευση από το θερμοκήπιο του «ωχαδερφισμού» που θέλει να εκτονώσει τη συσσωρευμένη οργή και να προτείνει στο ψέμα την κίβδηλη απάντηση του τίποτα.

Μακριά από εμάς το αμετάκλητο ύφος εισαγγελέα προς όσους δεν πάνε να ψηφίσουν αηδιασμένοι από τον νεοΠΑΣΟΚισμό του ΣΥΡΙΖΑ και από τα παραμύθια παρθενογένεσης της ΝΔ. Αλλά και δεν είναι η ώρα να «χαϊδεύουμε τα αυτιά» της παραίτησης. Ούτε πρόκειται να μετατραπούμε σε ειδικούς αγορητές της «ανάγκης να πάνε στην κάλπη» και πέραν τούτου ουδέν.

Αντίθετα, εκείνο που λέμε είναι πως ακόμα κι αν πήγαιναν να ψηφίσουν, και ψήφιζαν εκείνους που τους οδηγούν στη φυλακή της δήθεν «ιδιωτικής» απόδρασης, ή τα φασιστικά απόβλητα αυτού του συστήματος, ή την επανέκδοση των προηγούμενων αυταπατών, πάλι μια τρύπα στο νερό θα κάνανε.


Το φλέγον, ειδικά για τους νέους ανθρώπους που είδαν το «Όχι» της γενιάς τους να ξεπουλιέται και να γίνεται ένα επαίσχυντο «Ναι», είναι να αντισταθούν στην ισοπέδωση. Να μη συνθηκολογήσουν με το κήρυγμα ότι τα πράγματα έχουν πάρει μια «αμετάκλητη» και «μοιραία» τροπή, αλλά να συναντηθούν με το αίτημα της ανατροπής και να γίνουν ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί οι φορείς της εναλλακτικής που θα σαρώσει τους κρυφοθατσερίσκους που τους εξαπάτησαν. Να μην αφήσουν τη δύναμή τους να μετατραπεί σε μπούμερανγκ εναντίον τους, «ψηφίζοντας» διά της απουσίας τους και της σιωπής τους δυνάστες τους.

Θα το επαναλάβουμε: Οι εκλογές είναι μόνο μια στιγμή. Επαφίεται στον καθένα αν αυτή η στιγμή θα προσμετρηθεί είτε στην άσφαιρη και ξεστρατισμένη «εξέγερση» του καναπέ, είτε στα φληναφήματα περί «συμμετοχής» γενικώς και αορίστως, είτε στο δυναμικό «παρών» για τη διεκδίκηση μιας κοινωνίας ανθρώπινης μέσα από μια στάση ζωής αγωνιστική και διεκδικητική, όπου κι αν κανείς βρίσκεται: Στο εργοστάσιο ή στην αναζήτηση του μεροκάματου, στο γραφείο ή στη βιοπάλη του μικρομάγαζου, στο χωράφι, στο θρανίο του σχολείου ή τη βάρδια της ημιαπασχόλησης, στο αμφιθέατρο, στην κάλπη.


[Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου, από τον ιστοτόπο enikos - Επιλογή σκίτσων: Cogito ergo sum]

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ψηφιζω σημαινει αναθετω και ελπιζω! Αυτο θα πει νοοτροποια ιδιωτη-ηλιθιου. Η αλλη περιπτωση ειναι, μορφωνομαι πολιτικα και δρω, για να περασουν καποτε στους συνανθρωπους μου, η εκτελεστικη, η νομοθετικη και η δικαστικη εξουσια. Ναι πιο κοπιαστικο και δυσκολο, αλλα το μονο που σε κανει πολιτη. Ο διαχωρισμος των εννοιων αυτων υπηρχε την εποχη της αθηναικης (ελειπους) Δημο-κρατιας. Αυτο που θελει ο Νικος να ψηφισουμε, που δεν το προτεινει ομως ανοιχτα, παιρνοντας και την ευθυνη, το εμπιστευεται 100%; η ελπιζει να του βγει; Απλο ειναι: οποιος εμπιστευεται καποιον ως δυναστη, ας ψηφισει. Οποιος οχι, ας οργανωθει πολιτικα και ας δρασει με τον τροπο που πιστευει οτι η κοινωνια θα γινει δικαιη.

Neophyte_commie είπε...

Όχι ακριβώς. Ψηφίζω ΚΚΕ σημαίνει στηρίζω το μόνο κόμμα που (α) αντιπαλεύει την αντιλαϊκή (αντεργατική) πολιτική και (β) ανοίγει τον δρόμο για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και την εγκαθίδρυση εκείνου του συστήματος που δεν θα είσαι ιδιώτης-ηλίθιος αλλά πολίτης-εργάτης, και ως τέτοιος θα συμμετέχεις αυτοπροσώπως στο εργατικό συμβούλιο, θα συνδιοικείς τον τόπο εργασίας σου, θα εκλέγεις τους αντιπροσώπους σου για τα ανώτερα όργανα που, ακριβώς λόγω δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και ανακλητότητας, θα μεταφέρουν αυτό ακριβώς που εσύ θέλεις να μεταφέρουν.

Κάθε μέλος του ΚΚΕ έτσι συνδιοικεί το κόμμα του ήδη (μεταξύ αυτών και ο Μπογιόπουλος).

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

"Αυτο που θελει ο Νικος να ψηφισουμε, που δεν το προτεινει ομως ανοιχτα, παιρνοντας και την ευθυνη, το εμπιστευεται 100%; "
μα γι αυτο αγαπητε/η μου δεν το λεει ο ερμος ο Νικος ανοικτα ....Πως να εμπιστευτεις ενα κατ εξοχην κομμα της κωλοτουμπας οπως το ..ΚΚΕ ? Πως να εμπιστευτεις μια δεσποτικη σταλινικου τυπου ηγεσια που σε ειχε 6 μηνες στα υπογεια της με ...φαλαγγα ?Μια καλη λυση θα ηταν να περνα καθε μερα και απο ενα μελος τοπυ κομματος απο την θεση του ΓΓ αλλα και παλι ...η ηγεσια θα εφταιγε σε εναν κοσμο ..

Αντίχριστος είπε...

Οι Αρχαίοι Έλληνες μπορεί να αποκαλούσαν τον "ιδιώτη" ηλίθιο αλλά είχαν Δημοκρατία και όχι μπανανία. Σε αυτές τις εκλογές το μόνο διακύβευμα είναι ποιος θα είναι ο Κοτζαμπάσης, τον Σουλτάνο τον ξέραμε τον Αγά τον μάθαμε το Σάββατο! Δυστυχώς εμένα δεν με εκφράζει ούτε το ΚΚΕ πλέον και λυπάμαι πολύ γι αυτό.

Ανώνυμος είπε...

μπορεις να μου πεις σε παρακαλω που βρηκες την δημοκρατια στην αρχαια Ελλαδα με ατελειωτους σκλαβους?
Ειπαμε να εχουμε αγνοια αλλα οχι και ετσι...

Γιαννης

Ανώνυμος είπε...

Νεοφυτε/η, το να ειμαι πολιτης/εργατης, το κανω και τωρα. Το να εχω γραφειοκρατικη νομεγκλατουρα, δεν με κανει συμμετοχο στις αποφασεις. Αν πρεπει να προσεχω τι λεω μην "φαω" διαγραφη, δεν το λες και ισηγορικο... Ο Λενιν πριν την Οχτωβριανη εβαλε ειδη νερο στο κρασι των δημοκρατικων διαδικασιων και γι αυτο και στην ουσια απετυχε η απελευθερωση του κοσμου. Μεχρι και σημερα ο κοινοτισμος θυσιαζεται στον βωμο της "αποτελεσματικοτητας", που υποτιθεται μπορει να ερθει μονο απο τους "επιστημονες".
Υ.Γ. Στην αρχαια Αθηνα υπηρχαν δημοκρατικες διαδικασιες κι οχι δημοκρατια, αφου γυναικες και δουλοι(με δικαιωμα εξαγορας της ελευθεριας τους, οχι σκλαβοι) δεν ειχαν πολιτικα δικαιωματα. Ενας λογος που χαθηκε το εγχειρημα μετα απο 140 χρονια επιτυχους λειτουργιας απεναντι σε ολο το ολιγαρχικο συστημα της εποχης εντος κι εκτος ελλαδικου χωρου. Φαντασου να ειχαν το μυαλο, να δωσουν πολιτικα δικαιωματα σε ολους... Τουλαχιστον η αποφαση να μην δινονται αυτα τα δικαιωματα ηταν συλογικη... απο τους συμμετεχοντες. Βημα βημα μαθαινουμε και προχωρουμε!

Ανώνυμος είπε...

μιας και ήρθε η κουβέντα στην ελευθερία, στο bbc πριν λίγες μέρες είχαν ένα σποτ με τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα του καιρού μας και ένα καρέ έδειχνε ένα ανατολικογερμανό τον καιρό της πτώσης να φωνάζει στην κάμερα "iam free, iam free", μετά να μπαίνει στο traband του και να χάνεται στο ηλιοβασίλεμα. μετά ήρθε η τρόυχαντ. και μετά η τρόικα.

Ο Καντ έγραψε: " Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων".

Το παραφράζω, "η ελευθερία του εργάτη/εκμεταλλευόμενου σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας της Τάξης ΤΟΥ." Εγώ τουλάχιστον έτσι τα βλέπω τα πράματα.

Αφήνω εδώ σαν λινκ την απόφαση του 18ου συνεδρίου του ΚΚΕ με τίτλο "Eκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό."

και μια παραπομπή στο βιβλίο:
"Socialism Betrayed: Behind the Collapse of the Soviet Union"
by Thomas Kenny, Roger Keeran

κυκλοφορεί γενικώς και σε ηλεκτρονική μορφή

ΑΧΠ

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας.Να πω δυο ιστορίες:
Μια γυναίκα κάθεται στο πηγάδι και μοιρολογάει:
Αχ,αν είχα παιδί και περπατουσε και δεν το πρόσεχα και το πηγάδι ήταν αφύλαχτο θα μου πνιγόνταν της άμοιρης!
Ενας άντρας κοιτάει το ΚΚΕ και οργίζεται:
Αχ, αν δεν ανιπαθούσα αυτό το κόμμα και αν αύριο με ενέπνεαν οι στόχοι του και αποφάζιζα να ριχτώ στη μάχη με αυταπάρνηση σαν μέλος και μετά το ξανααντιπαθούσα και το έβριζα θα με διέγραφε το άθλιο γραφειοκρατικό ιερατείο!
Ινδιάνα

Ανώνυμος είπε...

"Ο Λενιν πριν την Οχτωβριανη εβαλε ειδη νερο στο κρασι των δημοκρατικων διαδικασιων και γι αυτο και στην ουσια απετυχε η απελευθερωση του κοσμου." Οταν γραφονται τετοιες παπατζες σκεφτεσαι οτι η Δικτατορια των προλεταριων θα επρεπε να διαρκει 5000 χρονια ...τελικα (το ελαχιστο)

"Παιδοβούβαλος"

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε παιδοβουβαλε,
«..Στη θέση του αργυρωνήτου και διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού της καπιταλιστικής κοινωνίας, η Κομμούνα φέρνει θεσμούς στους οποίους η ελευθερία της γνώμης και της συζητήσεως δεν είναι πια μια απάτη, γιατί οι αντιπρόσωποι πρέπει να δουλεύουν πραγματικά, (!!!!) πρέπει μόνοι τους !!!! να εκτελούν τους δικούς τους νόμους !!!! , πρέπει μόνοι τους να ελέγχουν !!!! τα αποτελέσματά τους στην πράξη, πρέπει να είναι απ' ευθείας υπεύθυνοι μπροστά στους εκλογείς τους.»
Απο το "κρατος και επανασταση"! Τα θαυμαστικα ειναι φυσικα προσθετα... αυτα τα ολιγα για τις "παπατζες". Οπως καταλαβε οποιος καταλαβε, οι αντιπροσωποι(μια μειοψηφια), εχουν στα χερια τις 3 εξουσιες.
Δυστυχως αυτη η διαστρεβλωση των θεσεων του Μαρξ, εχει υιοθετηθει απο παρα πολλα "κομουνιστικα" κομματα, συμπεριλαμβανομενου και του ελληνικου. Δικτατορια του προλεταριατου στην ουσια δεν υπηρξε ποτε και πουθενα... ακομα!

Ανώνυμος είπε...

@Ινδιάνα 11:58

Ακριβώς έτσι. Ευρηματικό.

Ανίδεος