Πλέομεν, λοιπόν, πλησίστιοι προς τα εκλογάς. Μόλις τρεις μέρες απέμειναν για να αποφασίσουμε ποιος θέλουμε να γίνει πρωθυπουργός της χώρας.
Από την μια, ο Μεϊμαράκης, ο εκπρόσωπος ενός παλιού μεν έμπειρου δε κόσμου, ο οποίος διαθέτει τα απαραίτητα εχέγγυα για να πετύχει την διάσωση της χώρας. Άλλωστε, αυτός ο κόσμος έσωσε πολλές φορές την χώρα κατά το παρελθόν και σ' αυτόν χρωστάει τούτος ο τόπος την ελευθερία και την δημοκρατία που απολαμβάνει σήμερα. Τί να πρωτοθυμηθούμε; Την σωτηρία της χώρας από τα νύχια των εθνοπροδοτών κομμουνιστών κατά την περίοδο του εμφυλίου; Την εθνική αναμόρφωση των παραπλανημένων σε ειδικά κέντρα διδασκαλίας που είχαν στηθεί σε τόπους παραθερισμού, σαν την Μακρόνησο και τον ΑηΣτράτη; Την αποτροπήν τής χώρας από τον κατακρημνισμόν διά των ορθοπαιδικών μεθόδων τής εθνοσωτηρίου επαναστάσεως; Την πρόσδεσή της στο άρμα τής ΕΟΚ, χάρη στην οποία γίναμε -επί τέλους!- ισότιμοι με τους λοιπούς ευρωπαίους; Τα δυο πρώτα μνημόνια; Το κούρεμα του χρέους; Τον εξορθολογισμό του κράτους με το κλείσιμο περιττών σχολείων, περιττών νοσοκομείων και λοιπών περιττών υπηρεσιών εν γένει; Αν όλα τούτα δεν αποτελούν εγγύηση για το αύριο, τότε οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους.
Από την άλλη, ο Τσίπρας, ο εκπρόσωπος ενός νέου, αριστερού και άφθαρτου μεν άπειρου δε κόσμου, ο οποίος διαθέτει το όραμα και την όρεξη να δουλέψει για την αναστήλωση της χώρας. Άλλωστε, αυτός ο αριστερός κόσμος είναι γνωστό ότι πορεύεται με βάση τις ιδέες του, τα οράματά του, την πίστη του στην δύναμη του λαού και αντιμετωπίζει τα όπλα τού κατεστημένου βάζοντας γαρύφαλλα στις κάννες τους. Κι όλα αυτά τα απέδειξε πλειστάκις στους εννιά μήνες που κυβέρνησε. Τί να πρωτοθυμηθούμε; Την άρνησή του να συνεργαστεί με την τρόικα, προτιμώντας τους θεσμούς; Την άρνησή του να αποδεχτεί παράταση των μνημονίων, επιλέγοντας μια συμφωνία-γέφυρα; Την συμπαράστασή του στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες μέσα από το πολυθρύλητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Την αφοσίωσή του στις δημοκρατικές διαδικασίες, έστω κι αν μερικές φορές υπήρξαν καταστάσεις που, επειδή "ανάγκα και θεοί πείθονται", έκαναν απαραίτητη την προσφυγή σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ή σε χρήση χημικών κατά διαδηλωτών; Το ξανάνοιγμα της ΕΡΤ; Το δημοψήφισμα και τις μεθαυριανές εκλογές, προκειμένου να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός για το μέλλον του; Αν όλα τούτα δεν αποτελούν εγγύηση για το αύριο, τότε οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους.
Ομολογουμένως, η επιλογή είναι δύσκολη. Όσο να πεις, έναν μάγκα τον θες για πρωθυπουργό (γιατί, δηλαδή, άσχημος ήταν ο Αντωνάκης που κουτσαβάκιζε;) αλλά και σε έναν νέο, χαμογελαστό άνθρωπο δεν λες όχι (γιατί, δηλαδή, άσχημος ήταν ο Γιωργάκης που όλο γέλαγε;). Εν τάξει, με την Νέα Δημοκρατία νοιώθεις μια σιγουριά αλλά, δεν μπορείς να πεις, με τον ΣυΡιζΑ έχεις την ελπίδα πως κάποια από τα στραβά κι ανάποδα τούτης της δύσμοιρης χώρας θα αλλάξουν.
Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες λεπτομέρειες που μας μπερδεύουν. Όπως, λόγου χάρη, και οι δυο τους παλεύουν μεν να γίνουν πρωθυπουργοί αλλά ομνύουν υπέρ των ευρύτερων συνεργασιών με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ποιες πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή; Οι ΑνΕλ δεν θα έβαζα και στοίχημα ότι θα είναι στην βουλή, το ΚΚΕ έχει ξεκόψει κάθε κουβέντα για συνεργασία, την Χρυσή Αυγή δείχνουν όλοι να την σιχαίνονται, τον Λεβέντη ας αφήσουμε πρώτα να τον δούμε πριν τον βγάλουμε Γιάννη και με την ΛαΕν δεν γίνεται χωριό αφού από την μια έχει τσακωθεί με τον ΣυΡιζΑ κι από την άλλη κάνει λόγο για έξοδο από την ευρωζώνη. Μένουν το Ποτάμι και το ΠαΣοΚ. Άιντε τώρα να διαλέξεις ανάμεσα στα σχήματα Βαγγέλας-Σταύρος-Φώφη και Αλέξης-Σταύρος-Φώφη. Ποιά σύνθεση θα τραβήξει καλύτερα; Έλα ντε! Αυτό ούτε ο Αλέφαντος δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα.
Παρένθεση πρώτη. Δεν ξέρω αν προσέξατε το παράδοξο να έχουμε σιγουράντζες για κυβέρνηση Σταύρο και Φώφη και να ψαχνόμαστε για τον τρίτο! Δεν γλιτώνουμε από το ΠαΣοΚ, πάρτε το χαμπάρι. Κλείνει η πρώτη παρένθεση.
Υποψιάζομαι ότι η απάντηση που ψάχνουμε έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Μάαρτεν Φερβέυ, έρχεται από την Ολλανδία και είναι σύμβουλος του Ντάισελμπλουμ, αγαπημένο παιδί τού Σώυμπλε και αναπληρωτής γενικός διευθυντής οικονομικών και χρηματοδοτικών υποθέσεων της Κομμισσιόν. Είναι ο άνθρωπος που, ως πρόεδρος της ομάδας εργασίας του ευρώ για συντονισμένη δράση, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρώτη δανειοδότηση της Ελλάδας και στην σύσταση τόσο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) όσο και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) ενώ πριν δυόμισυ χρόνια έβαλε το χεράκι του και για να λυθεί το κυπριακό πρόβλημα.
Πού παίζει ο Φερβέυ στο θέμα που μας απασχολεί; Μα ο Φερβέυ είναι ο διάδοχος του -γνωστού μας και μη εξαιρετέου- επί κεφαλής τής Task Force στην Ελλάδα Χορστ Ράιχενμπαχ, του ανθρώπου που αποκαλείται "σκιώδης πρωθυπουργός" της χώρας μας! Ελπίζω να μη χρειάζεται να εξηγήσω ότι Task Force (Ομάδα Δράσης) αποκαλείται μια ομάδα καμμιά πενηνταριά ευρωπαίων ταχνοκρατών, οι οποίοι επιβλέπουν από το 2011 την τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας μας.
Παρένθεση δεύτερη. Λόγω δουλειάς, κάποια εποχή μπαινόβγαινα συχνά σε διάφορα υπουργεία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τρόμο και την αγωνία που ένοιωθαν οι προϊστάμενοι διαφόρων υπηρεσιών τού υπουργείου ανάπτυξης όποτε πλησίαζε μεσημέρι Παρασκευής. Ήταν η ώρα να συναντηθούν με την Task Force και να δώσουν αναφορά για όλα όσα έκαναν την εβδομάδα που τελείωνε. Κλείνει κι η δεύτερη παρένθεση.
Σύμφωνα με όσα υπογράψαμε στην περιλάλητη συμφωνία, η οποία οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο, η ισχύς τής Task Force είναι πλέον αυξημένη. Οι άνθρωποί της θα εγκατασταθούν σε όλα τα υπουργεία και δεν θα αφήνουν να περάσει νόμος, τροπολογία νόμου ή και απλή εγκύκλιος δίχως την έγκρισή τους. Με απλά λόγια, δηλαδή, όχι νομοσχέδιο δεν θα πηγαίνει στην βουλή αλλά ούτε σπουργίτι δεν θα πετάει δίχως τις υπογραφές τού Φερβέυ και της παρέας του.
Να, λοιπόν, η απάντηση στο ερώτημα ποιον να ψηφίσουμε για πρωθυπουργό: κ α ν έ ν α ν! Η χώρα έχει ήδη πρωθυπουργό και δεν χρειάζονταν εκλογές για να τον βρει. Είναι υπερκομματικός και λέγεται Μάαρτεν Φερβέυ.
Από την μια, ο Μεϊμαράκης, ο εκπρόσωπος ενός παλιού μεν έμπειρου δε κόσμου, ο οποίος διαθέτει τα απαραίτητα εχέγγυα για να πετύχει την διάσωση της χώρας. Άλλωστε, αυτός ο κόσμος έσωσε πολλές φορές την χώρα κατά το παρελθόν και σ' αυτόν χρωστάει τούτος ο τόπος την ελευθερία και την δημοκρατία που απολαμβάνει σήμερα. Τί να πρωτοθυμηθούμε; Την σωτηρία της χώρας από τα νύχια των εθνοπροδοτών κομμουνιστών κατά την περίοδο του εμφυλίου; Την εθνική αναμόρφωση των παραπλανημένων σε ειδικά κέντρα διδασκαλίας που είχαν στηθεί σε τόπους παραθερισμού, σαν την Μακρόνησο και τον ΑηΣτράτη; Την αποτροπήν τής χώρας από τον κατακρημνισμόν διά των ορθοπαιδικών μεθόδων τής εθνοσωτηρίου επαναστάσεως; Την πρόσδεσή της στο άρμα τής ΕΟΚ, χάρη στην οποία γίναμε -επί τέλους!- ισότιμοι με τους λοιπούς ευρωπαίους; Τα δυο πρώτα μνημόνια; Το κούρεμα του χρέους; Τον εξορθολογισμό του κράτους με το κλείσιμο περιττών σχολείων, περιττών νοσοκομείων και λοιπών περιττών υπηρεσιών εν γένει; Αν όλα τούτα δεν αποτελούν εγγύηση για το αύριο, τότε οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους.
 |
| Ο "σκιώδης πρωθυπουργός" της Ελλάδας 2011-2015 Χορστ Ράιχενμπαχ σε συναντήσεις του με τον Κωστή Χατζηδάκη, τον Νίκο Δένδια, τον Γιάννη Στουρνάρα και την ηγεσία τού ΣΕΒ |
Από την άλλη, ο Τσίπρας, ο εκπρόσωπος ενός νέου, αριστερού και άφθαρτου μεν άπειρου δε κόσμου, ο οποίος διαθέτει το όραμα και την όρεξη να δουλέψει για την αναστήλωση της χώρας. Άλλωστε, αυτός ο αριστερός κόσμος είναι γνωστό ότι πορεύεται με βάση τις ιδέες του, τα οράματά του, την πίστη του στην δύναμη του λαού και αντιμετωπίζει τα όπλα τού κατεστημένου βάζοντας γαρύφαλλα στις κάννες τους. Κι όλα αυτά τα απέδειξε πλειστάκις στους εννιά μήνες που κυβέρνησε. Τί να πρωτοθυμηθούμε; Την άρνησή του να συνεργαστεί με την τρόικα, προτιμώντας τους θεσμούς; Την άρνησή του να αποδεχτεί παράταση των μνημονίων, επιλέγοντας μια συμφωνία-γέφυρα; Την συμπαράστασή του στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες μέσα από το πολυθρύλητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Την αφοσίωσή του στις δημοκρατικές διαδικασίες, έστω κι αν μερικές φορές υπήρξαν καταστάσεις που, επειδή "ανάγκα και θεοί πείθονται", έκαναν απαραίτητη την προσφυγή σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ή σε χρήση χημικών κατά διαδηλωτών; Το ξανάνοιγμα της ΕΡΤ; Το δημοψήφισμα και τις μεθαυριανές εκλογές, προκειμένου να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός για το μέλλον του; Αν όλα τούτα δεν αποτελούν εγγύηση για το αύριο, τότε οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους.
Ομολογουμένως, η επιλογή είναι δύσκολη. Όσο να πεις, έναν μάγκα τον θες για πρωθυπουργό (γιατί, δηλαδή, άσχημος ήταν ο Αντωνάκης που κουτσαβάκιζε;) αλλά και σε έναν νέο, χαμογελαστό άνθρωπο δεν λες όχι (γιατί, δηλαδή, άσχημος ήταν ο Γιωργάκης που όλο γέλαγε;). Εν τάξει, με την Νέα Δημοκρατία νοιώθεις μια σιγουριά αλλά, δεν μπορείς να πεις, με τον ΣυΡιζΑ έχεις την ελπίδα πως κάποια από τα στραβά κι ανάποδα τούτης της δύσμοιρης χώρας θα αλλάξουν.
Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες λεπτομέρειες που μας μπερδεύουν. Όπως, λόγου χάρη, και οι δυο τους παλεύουν μεν να γίνουν πρωθυπουργοί αλλά ομνύουν υπέρ των ευρύτερων συνεργασιών με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ποιες πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή; Οι ΑνΕλ δεν θα έβαζα και στοίχημα ότι θα είναι στην βουλή, το ΚΚΕ έχει ξεκόψει κάθε κουβέντα για συνεργασία, την Χρυσή Αυγή δείχνουν όλοι να την σιχαίνονται, τον Λεβέντη ας αφήσουμε πρώτα να τον δούμε πριν τον βγάλουμε Γιάννη και με την ΛαΕν δεν γίνεται χωριό αφού από την μια έχει τσακωθεί με τον ΣυΡιζΑ κι από την άλλη κάνει λόγο για έξοδο από την ευρωζώνη. Μένουν το Ποτάμι και το ΠαΣοΚ. Άιντε τώρα να διαλέξεις ανάμεσα στα σχήματα Βαγγέλας-Σταύρος-Φώφη και Αλέξης-Σταύρος-Φώφη. Ποιά σύνθεση θα τραβήξει καλύτερα; Έλα ντε! Αυτό ούτε ο Αλέφαντος δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα.
Παρένθεση πρώτη. Δεν ξέρω αν προσέξατε το παράδοξο να έχουμε σιγουράντζες για κυβέρνηση Σταύρο και Φώφη και να ψαχνόμαστε για τον τρίτο! Δεν γλιτώνουμε από το ΠαΣοΚ, πάρτε το χαμπάρι. Κλείνει η πρώτη παρένθεση.
 |
| Ο Μάαρτεν Φερβέυ και η Ντέλια Βελκουλέσκου (εκπρόσωπος του ΔΝΤ) πριν δυόμισυ χρόνια στην Κύπρο. |
Υποψιάζομαι ότι η απάντηση που ψάχνουμε έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Μάαρτεν Φερβέυ, έρχεται από την Ολλανδία και είναι σύμβουλος του Ντάισελμπλουμ, αγαπημένο παιδί τού Σώυμπλε και αναπληρωτής γενικός διευθυντής οικονομικών και χρηματοδοτικών υποθέσεων της Κομμισσιόν. Είναι ο άνθρωπος που, ως πρόεδρος της ομάδας εργασίας του ευρώ για συντονισμένη δράση, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρώτη δανειοδότηση της Ελλάδας και στην σύσταση τόσο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) όσο και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) ενώ πριν δυόμισυ χρόνια έβαλε το χεράκι του και για να λυθεί το κυπριακό πρόβλημα.
Πού παίζει ο Φερβέυ στο θέμα που μας απασχολεί; Μα ο Φερβέυ είναι ο διάδοχος του -γνωστού μας και μη εξαιρετέου- επί κεφαλής τής Task Force στην Ελλάδα Χορστ Ράιχενμπαχ, του ανθρώπου που αποκαλείται "σκιώδης πρωθυπουργός" της χώρας μας! Ελπίζω να μη χρειάζεται να εξηγήσω ότι Task Force (Ομάδα Δράσης) αποκαλείται μια ομάδα καμμιά πενηνταριά ευρωπαίων ταχνοκρατών, οι οποίοι επιβλέπουν από το 2011 την τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας μας.
Παρένθεση δεύτερη. Λόγω δουλειάς, κάποια εποχή μπαινόβγαινα συχνά σε διάφορα υπουργεία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τρόμο και την αγωνία που ένοιωθαν οι προϊστάμενοι διαφόρων υπηρεσιών τού υπουργείου ανάπτυξης όποτε πλησίαζε μεσημέρι Παρασκευής. Ήταν η ώρα να συναντηθούν με την Task Force και να δώσουν αναφορά για όλα όσα έκαναν την εβδομάδα που τελείωνε. Κλείνει κι η δεύτερη παρένθεση.
Σύμφωνα με όσα υπογράψαμε στην περιλάλητη συμφωνία, η οποία οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο, η ισχύς τής Task Force είναι πλέον αυξημένη. Οι άνθρωποί της θα εγκατασταθούν σε όλα τα υπουργεία και δεν θα αφήνουν να περάσει νόμος, τροπολογία νόμου ή και απλή εγκύκλιος δίχως την έγκρισή τους. Με απλά λόγια, δηλαδή, όχι νομοσχέδιο δεν θα πηγαίνει στην βουλή αλλά ούτε σπουργίτι δεν θα πετάει δίχως τις υπογραφές τού Φερβέυ και της παρέας του.
Να, λοιπόν, η απάντηση στο ερώτημα ποιον να ψηφίσουμε για πρωθυπουργό: κ α ν έ ν α ν! Η χώρα έχει ήδη πρωθυπουργό και δεν χρειάζονταν εκλογές για να τον βρει. Είναι υπερκομματικός και λέγεται Μάαρτεν Φερβέυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου