Η απόλυτη ξεφτίλα

Παρά την επιμονή των γνωστών "δημοσιογράφων", η κυβέρνηση δεν έχει πρόβλημα ασυνεννοησίας και ούτε πέφτει από γκάφα σε γκάφα. Η αλήθεια είναι ότι η παρέα του Γιώργου (η "συμμωρία", όπως την έχω αποκαλέσει στο παρελθόν) κάνει μια χαρά την δουλειά της. Μόνο που -δυστυχώς για μας- η δουλειά της είναι να εξαπατά τον ελληνικό λαό και να προωθεί τις βρόμικες πολιτικές της επιλογές. Μοναδικό της στήριγμα (εκτός από τους διεθνείς "συνεργάτες" της) αποτελεί η καταιγίδα της παραπλάνησης, την οποία τροφοδοτούν ακούραστα οι εξωνημένοι κονδυλοφόροι. Αυτοί είναι που έχουν πάρει αποκοπή το έργο της συγκράτησης των μαζών στο πλευρό του σοσιαλνεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ.

Όμως, όσο κι αν παλεύουν όλοι αυτοί κι όσο μελάνι κι αν ξοδεύουν, η αλήθεια είναι μία: για πρώτη φορά στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους βρέθηκε κυβέρνηση να υπογράψει υπόσχεση ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας. Για πρώτη φορά από την ίδρυση του ελληνικού κράτους το 1830! Ούτε το "δυστυχώς, επτωχεύσαμεν" του Τρικούπη οδήγησε σε τέτοια ξεφτίλα, ούτε το στραπάτσο της μικρασιατικής καταστροφής, ούτε η διεθνής κρίση που ακολούθησε το κραχ του 1929. Αυτό το επονείδιστο έπαθλο ανήκει αποκλειστικά στον Γιώργο Παπανδρέου και την παρεούλα του.

Για να φτάσει σ' αυτή την "επιτυχία", η κυβέρνηση δεν μεταχειρίστηκε παρά το ψεύδος. Ένα ψεύδος, το οποίο καλλιεργήθηκε με μελετημένη πανουργία, ώστε να πεισθεί ο λαουτζίκος ότι η χώρα μας θα χρεωκοπούσε αν δεν υπέγραφε το ξεπούλημα. Η παπανδρεϊκή ψευδολογία αρνείται ακόμη και σήμερα ότι τέτοιο δίλημμα δεν υπήρχε, μιας κι η χώρα τελούσε ήδη σε κατάσταση χρεωστασίου από τον Μάιο του 2010, όταν οι μεθοδευμένοι κυβερνητικοί χειρισμοί έφεραν την "διεθνή των τοκογλύφων" στον τόπο μας.

Το πραγματικό δίλημμα είναι αν η κυβέρνηση μπορεί να πάρει τις αποφάσεις που απαιτούνται για να μη καταστραφούμε τελείως. Ποια κυβέρνηση, όμως; Αυτή που αποτελεί τον -φυσικό και ηθικό- αυτουργό της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους; Αυτή που έχει περικόψει μισθούς και συντάξεις της φτωχολογιάς; Αυτή που μας εμπαίζει ξεδιάντροπα; Αυτή που, όχι μόνο κακουργεί εις βάρος του απλού λαού αλλ' επί πλέον φροντίζει να νομιμοποιεί τις κακουργίες της (ακόμα και με παράνομους τρόπους, όπως η ψήφιση του μνημονίου από απλή και όχι -όπως προβλέπει το σύνταγμα- ενισχυμένη πλειοψηφία της βουλής);

Η κυβέρνηση έχει, βέβαια, το μαχαίρι. Για το πεπόνι φροντίζουν οι δημοσιογράφοι. Έτσι, η κυβέρνηση δεν έχει λόγο να υπολογίσει όσους αντιδρούν μαχητικά, αφού η καθεστωτική δημοσιογραφία φροντίζει για την χειραγώγηση της εκλογικής μάζας και λύνει τα χέρια εκείνων που κατάντησαν την χώρα μας πειραματόζωο. Και το πείραμά τους εξελίσσεται αδυσώπητα, με το κοινωνικό κράτος να αφανίζεται, την οικονομία να διαφεντεύεται από όλο και λιγώτερους και τις λαϊκές κατακτήσεις να καταλύονται με γρήγορους ρυθμούς. 

Ο ελληνικός καπιταλισμός ήταν πάντοτε κρατικός, αφού το κράτος μπορεί να διατηρούσε υπό τον έλεγχό του βασικούς τομείς της οικονομίας (τηλεπικοινωνίες, τράπεζες, μεταφορές κλπ) αλλά, παράλληλα, φρόντιζε να δημιουργεί και να στηρίζει κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Βέβαια, αυτό το σχήμα δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, αφού αποτελεί κανόνα κρατικής λειτουργίας στον καπιταλισμό. Όμως, δεν υπάρχει πουθενά καπιταλιστική δημοκρατία χωρίς το κράτος να διατηρεί κεντρικό ρόλο στην οικονομία. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση πρωτοπορεί κι εδώ: μοιράζει εκατό δισεκατομμύρια στις τράπεζες και ταυτόχρονα τις αφήνει τελείως ανεξέλεγκτες, ενώ με αυτά τα λεφτά θα μπορούσε να τις αγοράσει!

Τελικά, όντως η κυβέρνηση τα κατάφερε: μέσα σε λίγους μήνες, έδωσε τα πάντα σε όσους τα ορέγονταν και κατέστρεψε όλα όσα επί δεκαετίες πάλευε ο λαός να χτίσει. Τα κατάφερε. Πέτυχε την απόλυτη ξεφτίλα.