...που διαπιστώνω ότι η πόλη στην οποία μεγάλωσα δεν υπάρχει πια. Πού είναι ο χαρακτήρας της; Πού πήγαν όλα εκείνα τα στοιχεία που κάποτε με γοήτευαν; Μια πόλη έρμαιο στα χέρια βολεμένων κακομοίρηδων που βιώνουν το πασοκικό τους όνειρο και χρησιμοποιούν το αριστερό παρελθόν τους μόνο σαν αποκριάτικη μασκαράτα. Δημοτικοί άρχοντες, με πλήρη πνευματική και ψυχική ένδεια, κατάφεαρν να δημιουργήσουν μια πόλη αποκομμένη από την ιστορία της. Μια πόλη αδύναμη, φάντασμα μιας άλλης εποχής. Μια πόλη που σέρνεται. Μια πόλη που μόνο μετριότητες έχει να επιδείξει. Μια πόλη που με κάνει να της απευθύνω με θλίψη τον στίχο του Σααδί: "μη ζητάς εύνοια από τους ανάξιους".
...που νοιώθω πως ένας ολόκληρος λαός στέκεται αδύναμος ενώπιον του δεσποτισμού τριών οικογενειών που διαφεντεύουν τούτο τον τόπο πάνω από μισόν αιώνα. Τρεις οικογένειες. Τα τρία κακά της μοίρας μας. Ή, μάλλον, τα τρία κακά που θέλουν να φτιάχνουν την μοίρα μας. Άμποτες να φτάσει η μέρα τής λευτεριάς μας.
...που βλέπω ανθρώπους ρακένδυτους να ψαχουλεύουν τους κάδους των σκουπιδιών, τσαλαπατώντας κάθε έννοια αξιοπρέπειας μπροστά στο τέρας που λέγεται πείνα. Υποψιάζομαι ότι την δική τους μαρτυρία πρέπει να αναζητήσει ο ιστορικός του μέλλοντος. Αυτοί είναι που χαράσσουν με αδρές γραμμές την σημερινή πραγματικότητα κι όχι εκείνοι που θεωρούν ότι το μνημόνιο αποτελεί ευλογία για τον τόπο. Αυτοί μας δείχνουν την αλήθεια, όχι οι ανερμάτιστοι που μας κυβερνούν.
...που αντιλαμβάνομαι ότι τα περισσότερα (αν όχι όλα) από τα στραβά που μας πνίγουν καθημερινά, θα μπορούσαν να καταπολεμηθούν αποτελεσματικώτατα με κάτι πολύ απλό: με παιδεία. Και μελαγχολώ διπλά μόλις σκέφτομαι ποια είναι αυτή που ασχολείται με τα προβλήματα της παιδείας μας.
...που σκέφτομαι πόσο λίγοι είναι αυτοί που δεν διστάζουν να ασχοληθούν με τα δύσκολα, θεωρώντας χαμερπές να αναλίσκονται στα εύκολα.
...που βυθίζομαι σε στίχους-ξυράφια, όπως οι παρακάτω με τους οποίους, πάνω από δυόμιση χιλιάδες χρόνια τώρα, επιμένει να χαρακώνει το μυαλό και την ψυχή μας ο Λάο Τσε:
Γιατί πεινούν οι άνθρωποι;
Επειδή οι κυβερνήτες συνάζουν όλα τα χρήματα με φόρους.
Γι' αυτό πεινούν οι άνθρωποι.
Γιατί επαναστατούν οι άνθρωποι;
Επειδή οι κυβερνήτες επεμβαίνουν πολύ.
Γι' αυτό επαναστατούν οι άνθρωποι.
Γιατί αψηφούν οι άνθρωποι τον θάνατο;
Επειδή οι κυβερνήτες απαιτούν τόσα πολλά από την ζωή.
Γι' αυτό αψηφούν οι άνθρωποι τον θάνατο.
Όταν για να ζήσεις έχεις λιγοστά,
ξέρεις πιο καλά τι να κάνεις
από το να εκτιμάς πάρα πολύ την ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου