Γουστάρω τον αράπη, τον μαύρο, τον σκύλο, τον ταμ-ταμ-ταμ...

Προσοχή!!! Ακολουθεί "ρατσιστικό" σχόλιο:

«Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!»

Αυτό ήταν! Μια από τις αναρίθμητες συνηθισμένες μαλακιούλες, απ' αυτές που ακούγονται καθημερινά και που κατακλύζουν τους ιστοχώρους κοινωνικής δικτύωσης (κυρίως Φέισμπουκ και Τουήτερ), εξαγρίωσε τους απανταχού "πολίτικαλλυ κορρέκτ" και εξανέστησε την νεοαριστερή ορθοφροσύνη: "Εκάς οι ρατσιστές"!

Φοβάμαι ότι η νοητική μου ικανότητα έχει αρχίσει να αμβλύνεται επικίνδυνα γιατί διαβάζω και ξαναδιαβάζω το παραπάνω σχόλιο αλλά δεν μπορώ να βρω κανένα ρατσιστικό χαρακτηριστικό σ' αυτό.

Αλήθεια, τί σημαίνει "ρατσισμός"; Σύμφωνα με την πλέον διαδεομένη ερμηνεία, "ρατσισμός είναι το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα (π.χ. εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κλπ), προκειμένου να αναγάγει μια ομάδα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική κλπ), ως υπέρτερη άλλων". Εν πολλοίς, η συγκεκριμένη ερμηνεία γίνεται δεκτή και από τους ίδιους τους ρατσιστές αλλά με μια μικρή παραλλαγή, σύμφωνα με την οποία ως ρατσισμός ορίζεται "το δόγμα όπου μία εθνική ομάδα (ethnic group) έχει καταδικαστεί από τη Φύση σε κληρονομική κατωτερότητα (hereditary interiority) ενώ μια άλλη σε κληρονομική ανωτερότητα (hereditary superiority)" (Ρ. Μπένεντικτ).

Είναι σαφές ότι, σύμφωνα με τους παραπάνω ορισμούς το -πολύκροτο πλέον- "ρατσιστικό" σχόλιο δεν είναι καθόλου ρατσιστικό, εφ' όσον δεν περιέχει απολύτως κανέναν μειωτικό χαρακτηρισμό για οποιανδήποτε ομάδα ανθρώπων. Εκτός, βέβαια, αν θεωρείται ρατσιστική η διαπίστωση ότι στην Ελλάδα ζουν σήμερα πολλοί αφρικανοί. Ως εκ τούτου:

α) Διαφωνώ πλήρως με την αποπομπή τής αθλήτριας από τους αγώνες τού Λονδίνου με την κατηγορία τής "ρατσίστριας". Προφανώς, οι "αθάνατοι" της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής χρειάζονταν ένα άλλοθι για το πασίγνωστο φιλοφασιστικό τους παρελθόν και ανακάλυψαν στο πρόσωπο της ελληνίδας αθλήτριας έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Δυστυχώς γι' αυτούς, δεν ξεχνιέται το ποιόν ούτε του Κουμπερταίν ούτε του Σάμαρανκ ούτε του Ρογκ.

β) Αδυνατώ να κατανοήσω την αντίδραση των νεοαριστεροφρόνων τού ΣυΡιζΑ και της ΔημΑρ. Φαίνεται πως εκείνοι οι οποίοι προέβησαν σε δηλώσεις για λογαριασμό αυτών των δυο κομμάτων στερούνται στοιχειώδους λογικής. "Κρείττον το σιγάν", παιδιά!

γ) Αν δεχτώ ως ρατσιστικό το συγκεκριμένο σχόλιο, τότε τί πρέπει να πω για τα αμέτρητα ανέκδοτα που ακούγονται καθημερινά και επί δεκαετίες για τους ποντίους; Δεν νομίζω ότι θεωρήθηκε ποτέ "ρατσιστής" οποιοσδήποτε διακινητής τέτοιων ανεκδότων.

δ) Με αφήνουν αδιάφορο τα πάσης φύσεως διαδικτυακά "ευρήματα" περί της αποπεμφθείσας αθλήτριας. Για παράδειγμα, κάποιοι ανακάλυψαν ότι είχε αναρτήσει φωτογραφία ενός πιστολιού που έφερε την επιγραφή "μολών λαβέ". Και λοιπόν; Κάποιοι άλλοι "ανακάλυψαν" ότι η αθλήτρια είχε κάποιου είδους σχέση με την Χρυσή Αυγή. Ξανά: και λοιπόν; Από πότε -εν μέσω δημοκρατίας, υποτίθεται- τιμωρείται οποιοσδήποτε για τα πιστεύω του;

ε) Τρελλαίνομαι με τις "διαπιστώσεις" των ξένων ΜΜΕ, τα οποία ανακαλύπτουν χιόνια στην Σαχάρα. Π.χ., σύμφωνα με το Skynews, "η αθλήτρια του τριπλούν Βούλα Παπαχρήστου αποβλήθηκε από την αποστολή της χώρας της στους αγώνες του Λονδίνου επειδή διακωμώδησε αφρικανούς μετανάστες και εξέφρασε την στήριξή της σε ακροδεξιό κόμμα, στη σελίδα της στο Τουήτερ" ενώ παρόμοιο ήταν και το δημοσίευμα της Washington Post. Πού διάβολο είδαν "διακωμώδηση" ή "στήριξη σε ακροδεξιό κόμμα" στο επίμαχο σαχλοκαλαμπουράκι;

στ) Συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο που διάβασα κάπου στο διαδίκτυο: το επίμαχο σχόλιο θα μπορούσε να είχε ειπωθεί από τον Λάκη Λαζόπουλο στο "Τσαντήρι" του και να προκαλέσει έκρηξη γέλιου αντί για έκρηξη αντιρατσιστικής αγανάκτησης. Ακριβώς όπως συμβαίνει και με την γνωστή διαφήμιση, όπου πρωταγωνιστεί ο καημένος ο Πίου, το "μαύρο πιστόλι"! Μπας και είμαστε ρατσιστές εν αγνοία μας όλοι εμείς που γελάμε; Ευτυχώς που δεν παίζεται πλέον εκείνη η άλλη διαφήμιση, με την μαυρούκα από το Τζιμπουτί...

ζ) Ερωτώ ευθέως και αντρίκια όλους τους αγανακτισμένους "αντιρατσιστές", οι οποίοι ξέσπασαν στην άτυχη αθλήτρια: Αν η κόρη τους ή η αδελφή τους έφερνε στο σπίτι τους έναν μαύρο ή έναν γύφτο (σόρρυ, έπρεπε να πω "ρομά" για να είμαι πολίτικαλλυ κορρέκτ) και τους ανακοίνωνε ότι αυτός είναι ο αγαπημένος της και θέλει να τον παντρευτεί, πώς θα αντιδρούσαν; Θα χαίρονταν με την ευτυχία τής κόρης ή της αδελφής τους ή θα τράβαγαν τα μαλλιά τους για το κακό που τους βρήκε;

Τελικά, "άνθρακες ο θησαυρός". Όπως είπα στην αρχή αυτού του κειμένου, αναγάγαμε σε μείζον ζήτημα μια απλή μαλακιούλα. Όσοι επιμένουν για το αντίθετο, ας βάλουν λίγη μουσική να ηρεμήσουν. Κατά προτίμηση, ας βάλουν εκείνο τα πασίγνωστο κομμάτι τού μακαρίτη τού Ζαμπέτα, που μιλάει για "τον αράπη, τον μαύρο, τον σκύλο, τον ταμ-ταμ-ταμ". Ελπίζω μόνο να μη κατηγορήσουν και τον Ζαμπέτα για ρατσισμό!


ΥΓ: Ξέρω ότι είχα προαναγγείλει άλλου περιεχομένου σημείωμα για σήμερα αλλά ας όψεται η τσαντίλα μου με τους ορκισμένους "αντιρατσιστές" τού κώλου. Υπομονή ως αύριο.