Αποτυχημένος ψιλικαντζής, υπέρμαχος των εργαζομένων

"Η ασυδοσία των συντεχνιών και των ισχυρών, αλλά και η ατιμωρησία των παράνομων, τέλος. Δείξαμε στο προαύλιο της Χαλυβουργίας ότι εννοούμε αυτά που λέμε. Μια ομάδα συνδικαλιστών είχε αποκλείσει ένα εργοστάσιο επί επτά μήνες, εμποδίζοντας όσους ήθελαν να πιάσουν δουλειά και οδηγώντας στην ανεργία εκατοντάδες εργαζομένους. Το εργοστάσιο πήγαινε για κλείσιμο. Αυτό το σταματήσαμε"...

"Έχουμε απόλυτο σεβασμό για τα δικαιώματα των εργαζομένων, κυρίως για το πιο ιερό, το δικαίωμα στην εργασία, το οποίο καταστρατηγούνταν και απειλούνταν άμεσα. Και το αποκαταστήσαμε. Τόσο απλά. Και στέλνουμε ξεκάθαρο μήνυμα προς κάθε πλευρά: όταν μέσα σε τέτοια ανεργία, ασκούνται τέτοιες συνδικαλιστικές πρακτικές που απειλούν με κλείσιμο κι άλλα εργοστάσια, δεν θα μείνουμε αδρανείς να κοιτάμε απελπισμένους εργαζόμενους να χάνουν τη δουλειά τους"...

"Τα εργασιακά δικαιώματα είναι ιερά. Αλλά για να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα πρέπει να υπάρχει εργασία! Αν βρεθεί κάποιος στην ανεργία, καταργούνται με τον πιο βάναυσο τρόπο όλα τα εργασιακά του δικαιώματα"...


Τα παραπάνω λόγια βγήκαν από τα χείλη τού πρωθυπουργού τής χώρας. Του εγγονού τής Πηνελόπης. Του άξιου κρίκου στην αλυσίδα των άχρηστων, η οποία ξεκίνησε με τον Κωστίκα και συνεχίστηκε με τον Γιωρίκα. Μιας απίθανης πλαγγόνας, νευρόσπαστου στα δάχτυλα του αστικού κατεστημένου. Ενός πολιτικού σουρουκλεμέ, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς ως ιδιοκτήτης ψιλικατζήδικου αλλά τώρα προσπαθεί να διαπρέψει ως διευθυντής πολυκαταστήματος.

Σϋμφωνα με τον πρωθυπουργό μας, λοιπόν, τα μη ελεγχόμενα από τον κρατικό συνδικαλισμό συνδικάτα αποτελούν "ασύδοτες συντεχνίες", οι οποίες παρανομούν. Αμ, μας τα έχουν πει άλλοι αυτά Αντωνάκη! Μας τα έχουν πει από τα πρώτα κιόλας μεταπολεμικά χρόνια, τότε που κουμάντο στην ΓΣΕΕ έκανε ο αλήστου μνήμης εθνικόφρων Φώτης Μακρής και όποιο συνδικάτο πήγαινε κόντρα στον Μακρή εθεωρείτο ότι παρανομούσε (σημ.: ο Μακρής έκανε τόσο καλά την "δουλειά" του ώστε έμεινε ακλόνητος στην θέση του ακόμη και επί των ημερών τού Γεωργίου Παπανδρέου).

Τόσους μήνες, όλοι νομίζαμε ότι απεργούσε η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων τής Χαλυβουργικής. Προφανώς, ήμασταν παραπληροφορημένοι από την κομμουνιστική προπαγάνδα (σημ.: επί τέλους, ρε γαμώτο, πόση δύναμη έχει αυτό το κουκουέδικο 4,5% και μπορεί να κλείνει εργοστάσια;). Ευτυχώς, ο αρχιψιλικαντζής απεκατέστησε την αλήθεια: το εργοστάσιο δεν το κρατούσαν κλειστό οι εργάτες αλλά μια ομάδα συνδικαλιστών! Τώρα, βέβαια, εγώ άκουσα κάπου ότι οι εργαζόμενοι αποφάσισαν με την ψήφο τους (164 υπέρ - 5 κατά) να συνεχίσουν την απεργία τους αλλά μάλλον έβαλε κι εδώ το χεράκι της αυτή η καταραμένη κομμουνιστική "ομάδα συνδικαλιστών". Όσο για τις φωτογραφίες που δείχνουν δεκάδες άτομα να περιφρουρούν την πύλη του εργοστασίου, σίγουρα κάποιος παίζει με το φώτοσοπ...

Μπάι δε γουαίυ, ρε συ Αντώνη, είναι δικαίωμα η εργασία ή όχι; Σόρρυ που ρωτάω αλλά τις προάλλες ο Μπαρόζο δεν ήταν που αναρωτήθηκε φωναχτά "από πότε είναι δικαίωμα η εργασία;" ή δεν θυμάμαι καλά; Όχι τίποτ' άλλο αλλά, αν όντως είναι δικαίωμα η εργασία, να μαζευτούν αύριο το πρωί όλοι οι άνεργοι της χώρας, να μπουκάρουν στις διάφορες δημόσιες υπηρεσίες και να ασκήσουν το δικαίωμά τους πιάνοντας δουλειά με το ζόρι. Απ' όσα ξέρω, δεν απαιτείται κανενός είδους άδεια προκειμένου να ασκήσω οποιοδήποτε δικαίωμά μου, έτσι δεν είναι;

Α προπό, γιορ έξελλενσυ, όταν λες ότι έχετε "απόλυτο σεβασμό για τα δικαιώματα των εργαζομένων, κυρίως για το πιο ιερό, το δικαίωμα στην εργασία", τί ακριβώς εννοείς; Θέλω να πω, πώς διάβολο εκφράζεται αυτός ο σεβασμός; Με την θέσπιση της εφεδρείας; Με τα πεντάμηνα προγράμματα εθελοντικής εργασίας, από τα οποία κονομάνε μερικοί επιτήδειοι μέσω κάποιων αθλιεστάτων "Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων"; Με την ελαστική εργασία; Με την μετατροπή των εργαζομένων σε απασχολήσιμους; Με τα εξοντωτικά ωράρια έναντι φιλοδωρήματος αντί μισθού; Μάλιστα.... Άστο καλύτερα, ρε Αντώνη, τόσος σεβασμός δεν υποφέρεται...

Επίσης, πρωθυπουργέ μου, ομολογώ -και με το μπαρδόν- ότι δεν κατάλαβα το "ξεκάθαρο μήνυμα" που στέλνεις "προς κάθε πλευρά". Δηλαδη, τί; Επιτρέπονται οι απεργίες αρκεί να μη κλείνουν τα εργοστάσια; Παναπεί ότι είμαστε ελεύθεροι να απεργούμε αρκεί να μη σταματάει η παραγωγή; Και πώς σκατά θα γίνεται αυτό; Θα απεργούμε σαν τους ιάπωνες, οι οποίοι φοράνε ένα περιβραχιόνιο που γράφει "απεργός" και συνεχίζουν κανονικά την δουλειά τους; Δεν φοβάσαι ότι έτσι θα καταρρακωθεί ψυχολογικά ο δόλιος ο εργοστασιάρχης που θα βλέπει τόσους "απεργούς" να δουλεύουν γύρω του;


Ωραία τα είπε ο αποτυχημένος ψιλικαντζής. Αν δεν καταλάβατε, (αυτο)αναγορεύτηκε σε κορυφαίο ειλικρινή υπέρμαχο των εργασιακών δικαιωμάτων. Μόνο που, πάνω στον δημηγορικό οίστρο του, ξέφυγε η γλώσσα του και στράφηκε κατά του εαυτού του: "Όσοι υπερασπίζονται, τάχα τα δικαιώματα των εργαζομένων, στέλνοντάς τους μιαν ώρα αρχύτερα στην ανεργία, είναι ανάλγητοι! Είναι εχθροί και των εργαζομένων και των εργασιακών δικαιωμάτων"...

Αυτό λέω κι εγώ, ρε Αντώνη! Συμφωνήσαμε!