Το παρακάτω κείμενο στάλθηκε ως σχόλιο στην δημοσίευση "Υπολογιστές και στα νηπιαγωγεία;", της 7ης Οκτωβρίου. Αν και ο αποστολέας είναι άγνωστος, το αναδημοσιεύω κατά λέξη (τηρώντας, όπως πάντα, την σύνταξη και την ορθογραφία του πρωτοτύπου), επειδή αντιλαμβάνομαι τους λόγους οι οποίοι ώθησαν τον συντάκτη στην επιλογή της ανωνυμίας.
Είμαι πληροφορικός και δούλευα πέρισυ (φέτος δεν υπάρχουν ελπίδες πλέον) σε δημοτικά έχοντας παιδάκια Α' και Β´ δημοτικού. Έως πέρισυ τόσο μικρά παιδάκια δεν έκαναν πληροφορική εκτός αν πήγαιναν σε ολοήμερο δημοτικό που εκεί η πληροφορική ήταν κυρίως παιχνίδι με εκπαιδευτικούς στόχους. Πέρισυ, αν και ο 1 χρόνος δε θεωρείται μεγάλη εμπειρία διαπίστωσα τα εξής:
1- τα παιδάκια αφομοιώνουν καλύτερα πράγματα που έχουν ήδη διδαχτεί *παραδοσιακά* στην τάξη όταν τα βλέπουν σε κάποιο παιχνίδι (πχ αν παίζουν ένα παιχνίδι που χρειάζεται να μετράς να ενώνεις συλλαβές να κάνεις πράξεις κλπ τους αρέσει και εξασκούνται καλύτερα, όχι καινούρια, γιατί είναι πολύ λίγος ο χρόνος...
2- τα περισσότερα παιδάκια που έρχονται στο δημοτικό συνήθως έχουν ξαναδεί υπολογιστή αλλά υπάρχουν πάντα 5-6 που βλέπουν 1η φορά και δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ποντίκι πατάνε κουμπάκια στην τύχη κλαίνε κλπ και είναι σε πολύ μειονεκτικότερη θέση από τα άλλα (κάποια άλλα δε, έχουν μεγαλώσει με υπολογιστή και πρέπει να τα προσέχεις να μην κάνουν ό,τι τους κατέβει) - ανισότητα από α' δημοτικού
3- κανένα σχεδόν σχολείο δεν έχει απόλυτα οργανωμένο εργαστήριο, αλλού κόβεται το ρεύμα, αλλού κάθονται 5-5 στους υπολογιστές, αλλού δεν υπάρχει server, αλλού δεν υπάρχει διαθέσιμο εργαστήριο γιατί το χρειάζονται πολλοί δάσκαλοι ταυτόχρονα κ.α.
4- οι οθόνες σε όλα τα σχολεία είναι παλιές crt και εκπέμπουν πολλή ακτινοβολία, τα γραφεία είναι πολύ ψηλά για τα παιδιά της 1ης, πολύ χαμηλά για τα παιδιά της 6ης... τα μικρά παιδάκια δεν ξέρουν ούτε να διαβάζουν τι βλέπουν στην οθόνη πόσο μάλλον να πληκτρολογήσουν... ο πληροφορικός ως περίπου τα χριστούγεννα που αρχίζουν να συλλαβίζουν πρέπει να τρέχει πάνω από 30 παιδάκια για να τους εξηγεί τι γράφει κάθε κουμπάκι, εικονίτσα, παραθυράκι και μενού που βλέπουν και ως το μάρτιο συλλαβίζουν και θέλουν 1 ώρα να διαβάσουν...
5- κάθε τάξη σχεδόν έχει προβληματικά παιδάκια μιας που στην ελλάδα ειδικά σχολεία δεν υπάρχουν. ένα προβληματικό παιδάκι την 8η συνεχόμενη ώρα μαθήματος θα τραβάει τα καλώδια του υπολογιστή να δει αν βγαίνουν, θα κυλιέται κάτω, θα δέρνει το διπλανό του για να αρπάξει το ποντίκι, θα κλαίει και δε θα μπορεί να ακολουθήσει τα υπόλοιπα.. υπάρχουν βέβαια και δάσκαλοι ειδικής αγωγής σε κάποια σχολεία αλλά δεν μπορεί 1 μόνο να κρατάει 20 προβληματικά παιδιά από όλες τις τάξεις μαζί συνέχεια και επιπλέον κάποιες ώρες θα πρέπει και αυτά τα παιδιά να μπουν στην τάξη έστω και για λόγους κοινωνικοποίησης..
6- οι δάσκαλοι στα δημοτικά δεν είναι όλοι 25ρηδες hackers αλλά συνήθως άνθρωποι κάποιας ηλικίας που ακόμη κι αν έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια κλπ (τα οποία συνήθως γίνονται από πανάσχετους που παίρνουν μίζες) δεν είναι σε θέση να ανοίξουν καλά καλά το mail τους συνήθως... διαρκώς αγχώνονται και πανικοβάλλονται για το πώς θα κάνουν κάτι απλό και συνήθως ό,τι χρειαζόταν να δουν τα παιδάκια στο ίντερνετ ή στον υπολογιστή το κάνανε στην ώρα της πληροφορικής σε συνεννόηση με τον πληροφορικό.
7- σε κάθε σχολείο συνηθίζεται να καλούν αναπληρωτές δασκάλους και καθηγητές ειδικοτήτων μετά το τέλος οκτωβρίου... αυτό σημαίνει ότι μπορεί ένα σχολείο να έχει 300 παιδιά και 5 δασκάλους (έχω ακούσει για σχολείο με 300 παιδιά 1 διευθυντή 0 δασκάλους και 1 αγγλικών αλλά ίσως είναι φήμη) ως το Νοέμβριο... σε τέτοιες περιπτώσεις αφήνουν κάποιες τάξεις στο εργαστήριο να παίζουν, κάποιες άλλες κάνουν μάθημα μαζί, άλλες στην αυλή... οπότε τα παιδιά ξέρουν ότι ο υπολογιστής, είναι 1 παιχνίδι για τα κενά και όχι μέρος του μαθήματος.
ως τώρα τα σχολεία έχουν τεράστια προβλήματα και ειλικρινά θαυμάζω τους δασκάλους που κάνουν μάθημα σε 30 παιδάκια μαζί στην τάξη (εκ των οποίων περίπου 3-4 έχουν κάποιο πρόβλημα σωματικό ή νοητικό, περίπου 10-15 είναι παιδιά μεταναστών και δεν έχουν καμιά βοήθεια από το σπίτι με το διάβασμα γιατί οι γονείς δεν ξέρουν τη γλώσσα, άλλα παιδάκια έχουν γονείς που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ και τα παρατάνε σε μια τηλεόραση ή στα έφηβα αδέρφια τους, άλλα έχουν άνεργους γονείς και δεν έχουν χρήματα ούτε για τετράδια κλπ ούτε καν για να φάνε στο διάλειμμα και μπορεί να μένουν σχολείο ως τις 4, άλλα ζουν με βοήθεια από την πρόνοια, άλλα κάνουν μια χρονιά στην ελλάδα, μια στη ρουμανία, μια στα σκόπια κλπ, άλλα παρατάνε το σχολείο και χίλια δυο)
αυτά είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα που παρατήρησα ως καθηγητής ειδικότητας, φαντάζομαι ότι 1 δάσκαλος με πολλά χρόνια εμπειρίας θα έχει να σας πει πολλά περισσότερα... ειλικρινά αναρωτιέμαι πώς να είναι φέτος που δεν έχουν καν βιβλία και είναι όλα "ψηφιακά" στα υπερσύγχρονα εργαστήρια... α και τώρα θυμήθηκα και 2-3 παιδάκια που ζαλίζονταν και τους πονούσε το κεφάλι από τον υπολογιστή και δεν τα αφήναμε να κάθονται όλο το 45λεπτο, κάνανε ανά 5-10 λεπτά διάλειμμα! 8ώρες υπολογιστή δεν ξέρω πώς μπορεί να αντέχουν φέτος! :-)p
αυτά.
Είμαι πληροφορικός και δούλευα πέρισυ (φέτος δεν υπάρχουν ελπίδες πλέον) σε δημοτικά έχοντας παιδάκια Α' και Β´ δημοτικού. Έως πέρισυ τόσο μικρά παιδάκια δεν έκαναν πληροφορική εκτός αν πήγαιναν σε ολοήμερο δημοτικό που εκεί η πληροφορική ήταν κυρίως παιχνίδι με εκπαιδευτικούς στόχους. Πέρισυ, αν και ο 1 χρόνος δε θεωρείται μεγάλη εμπειρία διαπίστωσα τα εξής:
1- τα παιδάκια αφομοιώνουν καλύτερα πράγματα που έχουν ήδη διδαχτεί *παραδοσιακά* στην τάξη όταν τα βλέπουν σε κάποιο παιχνίδι (πχ αν παίζουν ένα παιχνίδι που χρειάζεται να μετράς να ενώνεις συλλαβές να κάνεις πράξεις κλπ τους αρέσει και εξασκούνται καλύτερα, όχι καινούρια, γιατί είναι πολύ λίγος ο χρόνος...
2- τα περισσότερα παιδάκια που έρχονται στο δημοτικό συνήθως έχουν ξαναδεί υπολογιστή αλλά υπάρχουν πάντα 5-6 που βλέπουν 1η φορά και δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ποντίκι πατάνε κουμπάκια στην τύχη κλαίνε κλπ και είναι σε πολύ μειονεκτικότερη θέση από τα άλλα (κάποια άλλα δε, έχουν μεγαλώσει με υπολογιστή και πρέπει να τα προσέχεις να μην κάνουν ό,τι τους κατέβει) - ανισότητα από α' δημοτικού
3- κανένα σχεδόν σχολείο δεν έχει απόλυτα οργανωμένο εργαστήριο, αλλού κόβεται το ρεύμα, αλλού κάθονται 5-5 στους υπολογιστές, αλλού δεν υπάρχει server, αλλού δεν υπάρχει διαθέσιμο εργαστήριο γιατί το χρειάζονται πολλοί δάσκαλοι ταυτόχρονα κ.α.
4- οι οθόνες σε όλα τα σχολεία είναι παλιές crt και εκπέμπουν πολλή ακτινοβολία, τα γραφεία είναι πολύ ψηλά για τα παιδιά της 1ης, πολύ χαμηλά για τα παιδιά της 6ης... τα μικρά παιδάκια δεν ξέρουν ούτε να διαβάζουν τι βλέπουν στην οθόνη πόσο μάλλον να πληκτρολογήσουν... ο πληροφορικός ως περίπου τα χριστούγεννα που αρχίζουν να συλλαβίζουν πρέπει να τρέχει πάνω από 30 παιδάκια για να τους εξηγεί τι γράφει κάθε κουμπάκι, εικονίτσα, παραθυράκι και μενού που βλέπουν και ως το μάρτιο συλλαβίζουν και θέλουν 1 ώρα να διαβάσουν...
5- κάθε τάξη σχεδόν έχει προβληματικά παιδάκια μιας που στην ελλάδα ειδικά σχολεία δεν υπάρχουν. ένα προβληματικό παιδάκι την 8η συνεχόμενη ώρα μαθήματος θα τραβάει τα καλώδια του υπολογιστή να δει αν βγαίνουν, θα κυλιέται κάτω, θα δέρνει το διπλανό του για να αρπάξει το ποντίκι, θα κλαίει και δε θα μπορεί να ακολουθήσει τα υπόλοιπα.. υπάρχουν βέβαια και δάσκαλοι ειδικής αγωγής σε κάποια σχολεία αλλά δεν μπορεί 1 μόνο να κρατάει 20 προβληματικά παιδιά από όλες τις τάξεις μαζί συνέχεια και επιπλέον κάποιες ώρες θα πρέπει και αυτά τα παιδιά να μπουν στην τάξη έστω και για λόγους κοινωνικοποίησης..
6- οι δάσκαλοι στα δημοτικά δεν είναι όλοι 25ρηδες hackers αλλά συνήθως άνθρωποι κάποιας ηλικίας που ακόμη κι αν έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια κλπ (τα οποία συνήθως γίνονται από πανάσχετους που παίρνουν μίζες) δεν είναι σε θέση να ανοίξουν καλά καλά το mail τους συνήθως... διαρκώς αγχώνονται και πανικοβάλλονται για το πώς θα κάνουν κάτι απλό και συνήθως ό,τι χρειαζόταν να δουν τα παιδάκια στο ίντερνετ ή στον υπολογιστή το κάνανε στην ώρα της πληροφορικής σε συνεννόηση με τον πληροφορικό.
7- σε κάθε σχολείο συνηθίζεται να καλούν αναπληρωτές δασκάλους και καθηγητές ειδικοτήτων μετά το τέλος οκτωβρίου... αυτό σημαίνει ότι μπορεί ένα σχολείο να έχει 300 παιδιά και 5 δασκάλους (έχω ακούσει για σχολείο με 300 παιδιά 1 διευθυντή 0 δασκάλους και 1 αγγλικών αλλά ίσως είναι φήμη) ως το Νοέμβριο... σε τέτοιες περιπτώσεις αφήνουν κάποιες τάξεις στο εργαστήριο να παίζουν, κάποιες άλλες κάνουν μάθημα μαζί, άλλες στην αυλή... οπότε τα παιδιά ξέρουν ότι ο υπολογιστής, είναι 1 παιχνίδι για τα κενά και όχι μέρος του μαθήματος.
ως τώρα τα σχολεία έχουν τεράστια προβλήματα και ειλικρινά θαυμάζω τους δασκάλους που κάνουν μάθημα σε 30 παιδάκια μαζί στην τάξη (εκ των οποίων περίπου 3-4 έχουν κάποιο πρόβλημα σωματικό ή νοητικό, περίπου 10-15 είναι παιδιά μεταναστών και δεν έχουν καμιά βοήθεια από το σπίτι με το διάβασμα γιατί οι γονείς δεν ξέρουν τη γλώσσα, άλλα παιδάκια έχουν γονείς που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ και τα παρατάνε σε μια τηλεόραση ή στα έφηβα αδέρφια τους, άλλα έχουν άνεργους γονείς και δεν έχουν χρήματα ούτε για τετράδια κλπ ούτε καν για να φάνε στο διάλειμμα και μπορεί να μένουν σχολείο ως τις 4, άλλα ζουν με βοήθεια από την πρόνοια, άλλα κάνουν μια χρονιά στην ελλάδα, μια στη ρουμανία, μια στα σκόπια κλπ, άλλα παρατάνε το σχολείο και χίλια δυο)
αυτά είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα που παρατήρησα ως καθηγητής ειδικότητας, φαντάζομαι ότι 1 δάσκαλος με πολλά χρόνια εμπειρίας θα έχει να σας πει πολλά περισσότερα... ειλικρινά αναρωτιέμαι πώς να είναι φέτος που δεν έχουν καν βιβλία και είναι όλα "ψηφιακά" στα υπερσύγχρονα εργαστήρια... α και τώρα θυμήθηκα και 2-3 παιδάκια που ζαλίζονταν και τους πονούσε το κεφάλι από τον υπολογιστή και δεν τα αφήναμε να κάθονται όλο το 45λεπτο, κάνανε ανά 5-10 λεπτά διάλειμμα! 8ώρες υπολογιστή δεν ξέρω πώς μπορεί να αντέχουν φέτος! :-)p
αυτά.
1 σχόλιο:
http://pastebin.com/n2Ztk2SR
Δημοσίευση σχολίου