Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

9 Δεκεμβρίου 2010

Η τύφλα του Λαμπρακαίηκου

Δεν είναι μόνο οι τηλεαστέρες της δημοσιογραφίας που προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη ώστε να καταπιεί αμάσητο το χάπι του μνημονίου. Έστω κι αν έχουμε μάθει να διαολιζόμαστε με τους Πρετεντεροκαψήδες, τους Κωνστοχασαπόπουλους, τους Παπαδημητρομανδραβέληδες και τις Μακροκοσιώνησες, υπάρχουν και τα φυντάνια της έντυπης δημοσιογραφίας. Ειδικά εκεί στο Λαμπρακαίηκο, που έχουν πάρει στα σοβαρά τον ρόλο του δεκανικιού της κυβέρνησης, αφθονούν τέτοια φυντάνια.

Ένα από αυτά τα φυντάνια, λοιπόν, είναι κι ο Αντώνης Καρακούσης της "έγκυρης" και "σοβαρής" εφημερίδας "Το Βήμα" (παρεμπιπτόντως, ο κόσμος τόσο πολύ αγάπησε αυτό το έντυπο ώστε στο Λαμπρακαίηκο αποφάσισαν να κυκλοφορεί μόνο τις Κυριακές. ίσα-ίσα, δηλαδή, για να βγαίνει κανένα φράγκο από τις "προσφορές"), ο οποίος, στις 24 Νοεμβρίου, δημοσίευσε το παρακάτω κείμενο με τίτλο "Κι όμως η τρόικα ξέρει". Διαβάστε το, μόνο αν έχετε αδειανό στομάχι:

----------------------

Η τρόικα είναι αντιπαθής, αντιμετωπίζεται από την ελληνική κοινή γνώμη και σχεδόν από το σύνολο των μέσων επικοινωνίας ως μηχανή επιβολής, ως σχήμα της ξένης επέμβασης στη χώρα.

Και οι εμπειρογνώμονες αντιστοίχως πρόσωπα και εκφράσεις ενός ξενοκρατικού μηχανισμού που θέλει το κακό μας. Αυτή είναι η πεποίθηση των περισσοτέρων και είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι ορισμένοι καθ΄ υπερβολήν παρομοιάζουν την τρόικα με στρατό κατοχής.

Ωστόσο παρατηρώντας τα πρόσωπα, τις δηλώσεις, τα κείμενα, τις διαπιστώσεις και τις επισημάνσεις των εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της τρόικας εκπλήσσεται ο καθείς από την ακρίβεια της περιγραφής και τη βαθιά γνώση τόσο του ελληνικού προβλήματος όσο και των πολιτικών αδυναμιών. Διαβάζοντας τη δήλωση της μεικτής ομάδας εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη δεύτερη επανεξέταση της ελληνικής οικονομίας καταλαβαίνει ακόμη και ο δύσπιστος αναγνώστης ότι η ομάδα είναι αυστηρά επαγγελματική και απολύτως ακριβής. Οι λέξεις είναι επιλεγμένες μία προς μία, το κείμενο περιεκτικό χωρίς περιττά στοιχεία και το διά ταύτα καθαρό και συνεπές προς τις αρχές, τους στόχους και τις επιδιώξεις. Κακά τα ψέματα, η τρόικα έχει πλήρη επίγνωση των συνθηκών, γνωρίζει το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα στις λεπτομέρειές του, έχει εντοπίσει τις διαρθρωτικές και άλλες αδυναμίες και απαιτεί συγκεκριμένες επεμβάσεις σε ζώνες όντως προβληματικές. Είναι τέτοια η περιγραφή που κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Ολοι ξέρουν και συμφωνούν για παράδειγμα ότι στη χώρα μας «οι δαπάνες είναι αναποτελεσματικές σε σύγκριση με άλλες χώρες της ευρωζώνης» ή ότι «πολλές δημόσιες επιχειρήσεις αποτελούν δυσβάσταχτο βάρος για την οικονομία, με πολυετείς ζημιές για τον έλληνα φορολογούμενο» και ακόμη ότι «η φορολογική διοίκηση μόλις τώρα θέτει σε εφαρμογή μέσα που ενισχύουν τη φορολογική συμμόρφωση και δικαιοσύνη».

Επίσης είναι απόλυτα σαφείς στις στοχεύσεις τους. Δεν κρύβουν, αντιθέτως λένε ευθέως όσα αποφεύγει χρόνια να πει η ελληνική πολιτική: ότι, δηλαδή, απαιτείται «ευθυγράμμιση των μισθών με την παραγωγικότητα στο επίπεδο της επιχείρησης, μέσω μεταρρύθμισης των συστημάτων συλλογικών διαπραγματεύσεων και διαιτησίας, άνοιγμα της πρόσβασης σε υπηρεσίες, εμπόριο και επαγγέλματα και ξεκλείδωμα του δυναμικού της ελληνικής βιομηχανίας μέσω της μείωσης της γραφειοκρατίας και των φραγμών εισόδου στην αγορά». Αν σε αυτά προσθέσει κανείς τις πιο συγκεκριμένες αναφορές των εμπειρογνωμόνων της τρόικας στα «εδραιωμένα συμφέροντα» και στην ανάγκη «επιδέξιου σχεδιασμού και πολιτικής βούλησης», τότε έχει όλη την εικόνα.

Κακά τα ψέματα, οι ξένοι που μας απειλούν και μας τρομάζουν έμαθαν σε έξι μήνες καλύτερα από τον καθένα μας το ελληνικό πρόβλημα και πλέον είναι σε θέση να είναι ευαίσθητοι, κοινωνικά δίκαιοι και πολιτικά ρεαλιστές. Καλώς ή κακώς, αυτή είναι η αλήθεια και όποιος θέλει την κρατά. Τα υπόλοιπα είναι κουβέντες εύκολες από πολιτευτάκηδες που δεν μπορούν τίποτε πέρα από τη μύτη τους.

----------------------

"Η τρόικα ξέρει", λοιπόν, κατά τον Καρακούση. Εγώ, πάντως, για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι αυτός δεν ξέρει την τύφλα του. Σκέφτηκα να σχολιάσω μερικά από όσα υποστηρίζει αλλά τρόμαξα από το πλήθος και το μέγεθος των παπαριών, οπότε αφήνω τον αναγνώστη να κάνει τα δικά του σχόλια.

Βέβαια, από κάτι τέτοιες παπαριές είναι χρόνια μαθημένοι στο Λαμπρακαίηκο. Αλλά είναι και χρόνια, επίσης, που τους έχει πάρει χαμπάρι το πόπολο. Πολλά χρόνια. Τουλάχιστον σαράντα πέντε. Από τότε που στα "Ιουλιανά" έκαιγε τις φυλλάδες του στο Σύνταγμα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: