Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

2 Δεκεμβρίου 2010

ΑΟΖ: (β) Το ευρωπαϊκό πλαίσιο

Στα τέλη του 1976 η Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ) προσπάθησε να δημιουργήσει κοινή αλιευτική πολιτική που να είναι αποδεκτή σε όλα τα μέλη της και να έχει μακροπρόθεσμους στόχους. Τελικά, μετά από έξι χρόνια επίπονων και επίμονων διαβουλεύσεων δημιουργήθηκε η "Κοινή Αλιευτική Πολιτική" με τον Κανονισμό του Συμβουλίου Νο. 170/83 της 25ης Ιανουαρίου 1983. Ο Κανονισμός αυτός αναφέρει στο άρθρο 6, παράγραφο 1 τα εξής:

"Από την 1η Ιανουαρίου 1983 και μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1992, τα κράτη-μέλη επιτρέπεται να διατηρήσουν το καθεστώς που ορίζεται στο άρθρο 100 της πράξης προσχώρησης του 1972 και να γενικεύσουν το όριο των έξι μιλίων, το οποίο προβλέπεται στο ίδιο άρθρο, μέχρι δώδεκα ναυτικά μίλια για όλα τα ύδατα που υπάγονται στην κυριαρχία ή δικαιοδοσία τους."

Ο Κανονισμός αυτός ξεκάθαρα αναφέρει ότι το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης των κρατών-μελών δεν έχει καμμία επίπτωση στην αλιευτική ζώνη. Δηλαδή, κράτη-μέλη που είχαν αιγιαλίτιδα ζώνη 3 ή 6 ναυτικά μίλια θα μπορούσαν να αποκτήσουν αλιευτική ζώνη 12 ναυτικά μίλια.

Η Ελλάδα δεν έκανε τότε καμμία ενέργεια για να δημιουργήσει αλιευτική ζώνη 12 μιλίων. Αργότερα, η Τουρκία, βλέποντας πολλές χώρες της Ε.Ε. να επεκτείνουν την αλιευτική τους ζώνη στα 12 μίλια και φοβούμενη ότι και η Ελλάδα θα έκανε το ίδιο πράγμα, αντέδρασε και στις 25/10/1990 κάλεσε στην Άγκυρα όλους τους τότε πρεσβευτές της Ε.Ε., εκτός του έλληνα, ζητώντας από τα κράτη-μέλη να μην επεκτείνουν την αλιευτική ζώνη τους στα 12 μίλια στην Μεσόγειο. Δυστυχώς, η Ε.Ε. αποδέχτηκε το τουρκικό διάβημα. Δυστυχέστερα, το δέχθηκε και η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Όταν η Ε.Ε. αποφάσισε να δημιουργήσει ΑΟΖ 200 μίλια για όλα τα κράτη-μέλη της, η Τουρκία ζήτησε να μη δημιουργηθεί τέτοια ζώνη στη Μεσόγειο, αίτημα που πάλι αποδέχθηκε και η ΕΕ και η Ελλάδα. Η εξήγηση που δόθηκε από την Ε.Ε. είναι ότι τα ψάρια σε αυτή τη θάλασσα έχουν υψηλή μεταναστευτική τάση και έτσι δεν κρίθηκε χρήσιμο να επεκταθούν τα 200 μίλια και σε αυτή την θαλάσσια περιοχή. Κατά συνέπεια, ούτε η Ελλάδα ούτε και η Ιταλία διαθέτουν ΑΟΖ 200 μίλια, ενώ η Γαλλία και η Ισπανία διαθέτουν ΑΟΖ 200 μίλια αλλά όχι στην περιοχή της Μεσογείου. Έτσι, το μοναδικό κράτος της Ε.Ε. που διαθέτει ΑΟΖ στη Μεσόγειο είναι η Κύπρος, για την οποία δεν έφερε καμμία αντίρρηση η Ε.Ε.

Η κατάσταση αυτή, δηλαδή η εξαίρεση της Μεσογείου από την ζώνη των 200 μιλίων, δεν εξυπηρετεί τα συνολικά συμφέροντα της Ε.Ε. και ιδιαίτερα των κρατών-μελών της που βρέχονται από την Μεσόγειο. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να αναιρεθεί (ιδιαίτερα τώρα που η Κύπρος διαθέτει τέτοια ΑΟΖ) καθώς και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι πολύ πρόσφατα και η Γαλλία αποφάσισε να δημιουργήσει παρόμοια ΑΟΖ στην Μεσόγειο. Μόνο ένα 4% του αλιεύματος στην Μεσόγειο προέρχεται από τα ύδατα άλλων κρατών και η ύπαρξη ΑΟΖ στην Μεσόγειο δεν θα επιδράσει αρνητικά στην Ελλάδα, στην Ισπανία και την Ιταλία που αλιεύουν έξω από τις ακτές της Αλγερίας, του Μαρόκου και της Τυνησίας. Γι' αυτό η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει από τους εταίρους της στις Βρυξέλλες να επεκτείνουν την ΑΟΖ και στην Μεσόγειο.

Σήμερα το μήκος των ακτών της Ε.Ε. των 27 ξεπερνάει τα 66.000 χλμ. και η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτή από όλα τη κράτη-μέλη (13.676 χλμ.) καθώς επίσης και τα περισσότερα νησιά και
νησίδες (3.100, εκ των οποίων 2.463 στο Αιγαίο). Βέβαια, αν υπολογισθούν και οι βραχονησίδες, τότε ξεπερνούν συνολικά τις 10.000. Συγκριτικά, οι ακτές των ΗΠΑ είναι 21.000 χλμ., της Λατινικής Αμερικής 25.000 χλμ., της Αφρικής 30.000 χλμ. και της Αυστραλίας 27.000 χλμ. Επίσης, με την επέκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των παράκτιων κρατών σε 200 μίλια, η περιοχή που ανήκει στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ξεπερνάει τα επτά εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σήμερα η ΕΕ αποτελεί την μεγαλύτερη αλιευτική δύναμη στον κόσμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: