Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

17 Απριλίου 2015

Αξιολόγηση: η μεταρρυθμιστική μπαλαφάρα (2)

Αφού, λοιπόν, στόχος ήταν να διαλυθεί ο δημόσιος τομέας, άρχισε η γιούργια. Με "επιστημονικό" τρόπο, πάντα. Για παράδειγμα: υπηρεσία με έναν υπάλληλο κι έναν προϊστάμενο δεν μπορεί να παράγει έργο, άρα κλείνει. Έτσι, απλά και όμορφα. Ούτε για ποιον λόγο την φτιάξαμε αυτή την υπηρεσία ρωτήσαμε, ούτε αν θα έπρεπε να παράγει έργο σκεφτήκαμε, ούτε μήπως θα έπρεπε να την στελεχώσουμε με περισσότερα άτομα ώστε να δουλέψει σωστά αναρωτηθήκαμε. Παρεμπιπτόντως, τέτοια ακριβώς υπηρεσία ήταν η επιθεώρηση εργασίας στην Λευκάδα, την οποία κλείσαμε γιατί δεν μπορούσε να παράξει έργο με δυο άτομα κι αφήσαμε τα κάθε λογής λαμόγια του νησιού να εκμεταλλεύονται άφοβα τους εργαζόμενους.

Με παρόμοιες ηλίθιες δικαιολογίες έκλεισαν και πολλές ΔΟΥ, υποχρεώνοντας π.χ. τους τσιριγώτες να "πετιούνται" πλέον ως τον Πειραιά ή τους συριανούς να κάνουν εκδρομή στην Ραφήνα για να εξυπηρετηθούν (προφανώς, αυτά τα ταξίδια κοστίζουν λιγώτερο από την διατήρηση κανονικών ΔΟΥ σε Κύθηρα και Σύρο). Με εξ ίσου ηλίθιες δικαιολογίες έκλεισαν και σχολεία σε απομακρυσμένες περιοχές, υποχρεώνοντας τους μαθητές να διανύουν τεράστιες αποστάσεις καθημερινά. Και με τέτοιες πανηλίθιες δικαιολογίες έκλεισαν δασικές υπηρεσίες, ειρηνοδικεία, κέντρα υγείας κλπ κλπ.

Τα ίδια και χειρότερα έγιναν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το υπουργείο παιδείας είχε ως δεδομένο (βάσει ποιάς μελέτης, αλήθεια;) την απομάκρυνση 1.350 διοικητικών υπαλλήλων. Έφτιαξε, λοιπόν, κάποιους "δείκτες" και ζήτησε από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να αντιστοιχίσουν το προσωπικό τους. Έλα, όμως, που από την αντιστοίχιση δεν μαζεύτηκαν 1.350 περισσευούμενοι! Ε, και; Σιγά μη κώλωσε το υπουργείο. Τί έκανε; Απλούστατο: άλλαξε τους δείκτες! Η αρμόδια "Ομάδα Διοίκησης Έργου" θεώρησε ότι αρκούν 1,5 διοικητικός υπάλληλος ανά 100 φοιτητές (διεθνής αναλογία: 7-10 ανά 100) και ένας διοικητικός υπάλληλος ανά 100 μέλη διδακτικού-επιστημονικού προσωπικού (διεθνής αναλογία: 70-110 ανά 100!). Λεπτομέρεια: η εν λόγω "αρμόδια" ΟΔΕ δεν απετελείτο από αρμόδιους επιστήμονες αλλά από τους τέσσερις γενικούς γραμματείς τού υπουργείου παιδείας(!!), καθ' όσον ουδείς γνωρίζει καλύτερα τέτοια ζητήματα από έναν πολιτικό χαρτογιακά.


Πάμε παρακάτω. Σύμφωνα με τον Ραγκούση, το κράτος δεν ήξερε πόσους υπαλλήλους έχει. Πάει καλά. Τότε, πώς διάβολο συμφωνήσαμε με την τρόικα (κι αυτό είναι γραμμένο στα μνημόνια) να διώξουμε 25.000 πλεονάζοντες υπαλλήλους πριν καν αρχίσει οποιαδήποτε αξιολόγηση; Με βάση ποιά μελέτη προέκυψε αυτό το νούμερο; Με βάση ποιά μελέτη αποφασίστηκε η συρρίκνωση των δημόσιων δομών κατά 30% στην αρχή και κατά 45% στην συνέχεια; Ποιά αξιολόγηση έβγαλε πλεονάζον προσωπικό στα νοσοκομεία, όπου η έλλειψη προσωπικού βγάζει μάτια; Ποιά αξιολόγηση έβγαλε πλεονάζον προσωπικό στις ΔΟΥ, την στιγμή που οι έλεγχοι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι λόγω έλλειψης εφοριακών; Ποιά αξιολόγηση έβγαλε πλεονάζον προσωπικό στις επιθεωρήσεις εργασίας, ενώ οργιάζει η ανασφάλιστη εργασία; Ποιά αξιολόγηση έβγαλε πλεονάζον προσωπικό στον ΟΑΕΔ, σε μια περίοδο που η ανεργία αυξάνεται συνεχώς; Ποιά αξιολόγηση έβγαλε πλεονάζον προσωπικό στην μέση εκπαίδευση, την ώρα που ο Λοβέρδος ζητούσε από τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς να δουλέψουν εθελοντικά; Τί ρωτάω τώρα, θα μου πείτε... και θά 'χετε και δίκιο.

Κι ενώ ζούσαμε τέτοιες ομορφιές, βγήκε η κυβέρνηση Σαμαρά να ανακοινώσει την σύσταση Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρυθμίσεων (άλλη ομορφιά αυτή). Και βγήκε κι ο Κυριάκουλας να μιλήσει για την αναγκαιότητα των αξιολογήσεων ενώ από πίσω προέβαινε σε τυφλές (οριζόντιες) απολύσεις. Και βγήκε και το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρυθμίσεων να μιλήσει για νέα οργανογράμματα όλων των υπουργείων (μόνο που αυτά τα οργανογράμματα δεν ήταν ανακοινώσιμα στους εργαζόμενους!), τα οποία -υποτίθεται πως- βασίζονταν σε εκθέσεις αξιολόγησης (μόνο που κανένας δεν είδε ποτέ αυτές τις εκθέσεις, οι οποίες είναι μάλλον ανύπαρκτες). Και ξαναβγήκε ο Κυριάκουλας να ανακοινώσει δυο ανοιχτούς διαγωνισμούς (με χρήματα του ΕΣΠΑ, βέβαια) για τα έργα "Αναδιοργάνωση Δομών της Κεντρικής Διοίκησης" (3 εκατ. ευρώ) και "Αναδιοργάνωση Εποπτευόμενων Φορέων" (10 εκατ. ευρώ). Δεν ξέρουμε για ποιες τσέπες προορίζονταν αυτά τα εκατομμύρια αλλά ξέρουμε ότι αυτά τα έργα έχουν χρονοδιάγραμμα μέχρι τα τέλη του 2015, οπότε για ποιόν λόγο γίνονται εφ' όσον οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί; Προφανώς, για να δικαιολογήσουν εκ των υστέρων αυτές τις αποφάσεις.

Δεν ξέρω πώς αντιδράσατε με τα 3+10 εκατομμύρια που μόλις ανέφερα αλλά σας πληροφορώ ότι αυτά είναι ψίχουλα. Η μπίζνα που λέγεται "αναδιάρθρωση του δημοσίου" έχει πολύ περισσότερο χαρτί. Για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα "Διοικητική Μεταρρύθμιση" προβλέφθηκαν 631 εκατομμύρια από τα λεφτά του ΕΣΠΑ. Κι επειδή σ' αυτά τα προγράμματα το ΕΣΠΑ συμμετέχει το πολύ κατά 50%, βάλτε άλλα τόσα ως δημόσια δαπάνη και καμαρώστε το νουμεράκι. Αυτό το ποσό προορίζεται για (α) εταιρείες συμβούλων (τύπου "Παφ, Πουφ και Σία"), (β) εταιρείες δημοσκοπήσεων (αυτές ντε, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη μέσα από στημένα γκάλλοπ) και (γ) Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (καθ' όσον οι κανονισμοί προβλέπουν ότι ένα ποσοστό από τις επιχορηγήσεις του ΕΣΠΑ πρέπει να διατίθεται για την προβολή τού έργου τής Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Ωραίο; Αμ, έχω και ωραιότερο. Άραγε, πόση οικονομία θα κάνει το κράτος από όλο αυτό το πογκρόμ; Σύμφωνα με τον Σταϊκούρα ["Δημόσιοι υπάλληλοι:μύθοι και πραγματικότητα (3)"], μιλάμε για 100 εκατομμύρια σε βάθος πενταετίας. Δηλαδή, τι; Χαλάσαμε 1,2+ δισεκατομμύρια για να κερδίσουμε 100 εκατομμύρια; Δεν μπορεί! Κάτι δεν υπολογίζω σωστά...


Πριν κλείσω, επιβάλλεται να προσθέσω μερικές ακόμη παρατηρήσεις:

(α) Οι "αυστηροί γερμανοί" της Task Force, που ήρθαν για να μας σώσουν με τις συμβουλές τους, κονόμησαν μια χαρά από την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου. Μόνο από τις αλλαγές στον ΕΟΠΠΥ, οι αλεμανοί (κατά Ζουράρι) σύμβουλοι πήραν 4,5 εκατομμυριάκια.

(β) Οι εταιρείες συμβούλων, οι οποίες πληρώθηκαν αδρά για να "συμβουλεύσουν" την διάλυση του κράτους, έχουν κι άλλους πελάτες πλην του ελληνικού δημοσίου. Απ' αυτούς πληρώνονται για να τους βοηθήσουν να αναλάβουν τις δουλειές που το ελληνικό δημόσιο εγκαταλείπει και εκχωρεί σε ιδιώτες, κατόπιν δικών τους "συμβουλών". Παράνομο; Όχι, φυσικά. Άρα και ηθικό.

(γ) Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, εφ' όσον μπουκώνουν με χρήματα του ΕΣΠΑ, είναι λογικό να συμπαραστέκονται στην οποιαδήποτε εξουσία προωθεί προγράμματα σαν αυτό της "Διοικητικής Μεταρρύθμισης". Άσχετα με το πόσο αριστερό ή δεξιό πρόσημο έχει αυτή η εξουσία.


Τελειώνω. Φυσικά, στο ερώτημα αν όλα ήσαν άψογα στην λειτουργία τού δημοσίου, η απάντηση είναι "όχι" και στο ερώτημα αν σ' αυτή την λειτουργία έπρεπε να αλλάξουν πολλά, η απάντηση είναι "ναι". Όμως, στο ερώτημα "τι να κάνω που με πονάει το χέρι μου;", η απάντηση δεν μπορεί να είναι "κόψε το". Κι εν πάση περιπτώσει, για το αν πράγματι πρέπει να το κόψω, θα απευθυνθώ σε χειρουργό. Όχι σε σκιντζή κομπογιαννίτη.

 --------------------------------------

Σημείωση: 

Η ιδέα και πολλά από τα στοιχεία των δυο τελευταίων σημειωμάτων αντλήθηκαν από το άρθρο "Για ποια αξιολόγηση του δημοσίου μιλάτε κύριε Μητσοτάκη;" (6/11/2013) της Δέσποινας Κουτσούμπα, μέλους του Δ.Σ. (και πρώην προέδρου) του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και νυν περιφερειακής συμβούλου Αττικής, εκλεγμένης με την παράταξη της ΑντΑρΣυΑ. 

Κι επειδή δεν βλάφτει και λίγο κουτσομπολιό, ας συμπληρώσω ότι (α) η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι πρώτη εξαδέλφη τού γ.γ. του ΚΚΕ και (β) τις προάλλες η Άννα Παναγιωταρέα κατέθεσε αγωγή κατά της Δέσποινας Κουτσούμπα για "συκοφαντική δυσφήμιση δια του τύπου".

(μπαλαφάρα: Λέξη φτιαγμένη από το όνομα ενός πλανόδιου θεατρίνου των αρχών του περασμένου αιώνα, ονόματι Μπαλάφας. Ο Μπαλάφας είχε δικό του θίασο [μπουλούκι] και ανέβαζε δικές του κωμωδίες, οι οποίες στηρίζονταν στις χοντράδες,στην αθυροστομία και στην ακατάσχετη πολυλογία. Έτσι, κάθε θεατρική παράσταση που είχε τέτοια χαρακτηριστικά, άρχισε να αποκαλείται μπαλαφάρα ή -σπανιώτερα- μπαλάφα. Στην εξέλιξή της, η λέξη έφτασε να σημαίνει μεγαλοστομία, αερολογία, μπουρδολογία, μπαρούφα και, γενικά, κάτι πομπώδες που λέγεται ή γίνεται μόνο για εύκολο εντυπωσιασμό. Με την ευκαιρία, να σημειώσουμε ότι στα κυπριακά χρησιμοποιείται ευρύτατα ο όρος λαφαζανιά, από το λαφαζάνης, που σημαίνει μπουρδολόγος.)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

"Εν όψει, λοιπόν, της αναμενόμενης "αριστερής εκδοχής" της αξιολόγησης"
http://teddygr.blogspot.gr/2015/04/1.html

"Ποιος καθορίζει σήμερα τι είναι «αντικειμενικό»; ... Οι ανάγκες του λαού για ένα κράτος που να υπηρετεί τα συμφέροντά του ή οι ανάγκες του κεφαλαίου για ένα κράτος «στρατηγείο», που θα υπηρετεί με κάθε τρόπο την καπιταλιστική κερδοφορία;"
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8278755

Σχετικά με "...μια «καλή αξιολόγηση», στο πλαίσιο των σημερινών κρατικών δομών και της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής." βλέπε Κείμενο γνώμης του Διοικητικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Δ.Ε.Ε.) για την αξιολόγηση των δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων
Νάτη η "...ανάπτυξη νέων πολιτικών και μεθόδων αξιολόγησης του προσωπικού, αποσκοπώντας στην υποστήριξη και στη βελτίωση της μεταρρυθμιστικής διαδικασίας και ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης." όπως προτείνει το Δ.Ε.Ε.
http://big.assets.huffingtonpost.com/DEE.pdf

Σε ευθεία αναλογία με τα παραπάνω, διά ζώσης πέρυσι,
http://pspedioik.blogspot.gr/2014/03/v-behaviorurldefaultvmlo.html
http://pspedioik.blogspot.gr/2014/04/video.html
Με τελικό - υφέρπον - συμπέρασμα, δεν είμαστε εναντίον της αξιολόγησης. Είμαστε εναντίον ΑΥΤΗΣ της (τότε) αξιολόγησης.

Πάμε λοιπόν ξανά σε διαχείρηση - και πως ήταν δυνατόν να είναι αλλιώς - εφόσον το ερώτημα παραμένει. Οι ανάγκες του λαού για ένα κράτος που να υπηρετεί τα συμφέροντά του ή οι ανάγκες του κεφαλαίου για ένα κράτος «στρατηγείο», που θα υπηρετεί με κάθε τρόπο την καπιταλιστική κερδοφορία;

"Συνεπώς, στο πλαίσιο του σημερινού δρόμου ανάπτυξης, της σημερινής εξουσίας και του σημερινού, αντιδραστικού, κρατικού μηχανισμού, δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση που θα έχει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να υπάρξει «καλή» «αξιολόγηση»."
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8391909

(άσε με να παραμείνω) ανυπόγραφος