Η πρόσφατη σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την οποία έλαβε τέλος και η κατάπτυστη ελληνική προεδρία, δεν περιορίστηκε στο διορισμό του Γιούνκερ ως προέδρου της Κομμισσιόν. Η βασική της δουλειά ήταν να περιγράψει τις βασικές προτεραιότητές της για την επόμενη πενταετία. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια σύντομη ματιά σε όσα αποφάσισαν οι ηγέτες μας ερήμην μας, όπως πάντα.
Κατ' αρχάς, θα συνεχιστεί η διαδικασία ενίσχυσης του κεντρικού οικονομικού ελέγχου των Βρυξελλών επί των χωρών-μελών. Η σύνοδος διαπίστωσε ότι οι χώρες-μέλη καθυστερούν σημαντικά στην εφαρμογή των κεντρικών αποφάσεων ενώ παρατηρείται μια γενικώτερη χαλαρότητα στην λήψη των υποδεικνυόμενων αναγκαίων μέτρων. Με άλλα λόγια: οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών αποφάσισαν να βάλουν "κεχαγιά στο κεφάλι τους" εκχωρώντας τον δημοσιονομικό έλεγχο των χωρών τους σε ένα κεντρικό ευρωπαϊκό όργανο
Επίσης, έγινε παραδεκτό ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε θέματα ανάπτυξης, αύξησης της ανταγωνιστικότητας και μείωσης της ανεργίας. Όμως, οι μόνες διέξοδοι που προτάθηκαν -και έγιναν αποδεκτές- είναι η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας (αύξηση της ελαστικής απασχόλησης, περαιτέρω ξήλωμα όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει κλπ), η μείωση -μέχρι απάλειψης- του κρατικού ελέγχου στην δράση των επιχειρήσεων, η κατάργηση μέτρων και νόμων που φέρνουν εμπόδια στις επιχειρήσεις (π.χ. περιβαλλοντικά μέτρα) και η δραστική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων. Πάνω σ' αυτό το τελευταίο, προτάθηκε να αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι (π.χ. ΦΠΑ), ώστε να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που θα δημιουργηθεί από την μείωση της φοροδοσίας των επιχειρήσεων.
Βασικός άξονας στον οποίο θα στηριχτεί η πολυπόθητη ανάπτυξη θα είναι η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην υλοποίηση μεγάλων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των συμπράξεων θα είναι οι επιδοτήσεις των επενδυτών είτε με δημόσιο χρήμα (μέσω των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων) είτε με κονδύλια ευρωπαϊκών προγραμμάτων (ΕΣΠΑ κλπ). Επίσης, η σύνοδος εξέφρασε την ελπίδα ότι η προσδοκώμενη ανάπτυξη θα βοηθηθεί με την εφαρμογή τής διαβόητης "Διατλαντικής Συνθήκης" (TTIP), παρά το διογκούμενο πανευρωπαϊκά ρεύμα αντιδράσεων σ' αυτή την συνθήκη. Περισσότερα για την TTIP, στο κείμενο της 11/12/2013 με τίτλο "Η εταιρική εισβολή".
Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στην μεθόδευση κατάργησης οποιασδήποτε δυνατότητας διαπραγμάτευσης της εργασιακής αμοιβής, από την απλή συλλογική σύμβαση μέχρι την απεργία. Η σύνοδος εκτίμησε ότι οι μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων έχουν οδηγήσει σε "άμβλυνση των στρεβλώσεων του παρελθόντος και σε αντιστροφή των ανισοτήτων" (!!!) και επιβεβαίωσε την στήριξή της στην "ανάπτυξη συστημάτων κοινωνικής προστασίας, προσαρμοσμένων στις ανάγκες τού μέλλοντος" (!!!). Προφανώς, οι ευρωπαίοι ηγέτες αισθάνονται ικανοποιημένοι που, μετά από έξι χρόνια προκλητικής αναδιανομής τού παραγόμενου πλούτου υπέρ των πλουσιωτέρων, κατάφεραν να "αντιστρέψουν τις ανισότητες" φτωχαίνοντας όλους τους εργαζόμενους. Έτσι, τώρα σχεδιάζουν την "πλήρη ισότητα", καθιερώνοντας για όλους αμοιβές στα όρια της φτώχειας και συντάξεις στα όρια της εξαθλίωσης.
Εξαιρετικά σημαντικές είναι και οι αποφάσεις περί ελευθερίας και δικαιοσύνης. Με πρόσχημα το μεταναστευτικό πρόβλημα, προωθείται η δικαστική συνεργασία σε όλη την Ευρώπη υπό την ομπρέλλα των Βρυξελλών. Βεβαίως, η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα σημάνει την απαξίωση των επί μέρους συνταγματικών επιλογών κάθε χώρας και την αναγκαστική υποταγή των περιφερειακών δικαιικών συστημάτων στις κεντρικές επιλογές. Με απλά λόγια: αν οι Βρυξέλλες αποφασίσουν να άρουν την νομιμότητα των κομμουνιστικών κομμάτων, η ελληνική δικαιοσύνη θα είναι αναγκασμένη να κηρύξει εκτός νόμου όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της χώρας.
Φυσικά, μια τέτοια σύνοδος δεν θα μπορούσε να μην αποφασίσει τον σχεδιασμό ενοποίησης της αγοράς ενέργειας, στρώνοντας τον δρόμο για την ενίσχυση των μεγάλων εταιρειών τού χώρου. Αυτή η απόφαση ήταν απολύτως αναμενόμενη αν λάβουμε υπ' όψη τα τελευταία δεδομένα (εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε Κύπρο και Ελλάδα, προσεχώς το ίδιο στην Ιταλία και στην Αρκτική, εξελίξεις στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή κλπ), τα οποία αναγκάζουν τους ενεργειακούς κολοσσούς να προετοιμάζονται για πόλεμο.
Last but not least (που λένε οι αγγλομαθείς), η σύνοδος αποφάσισε την στρατιωτική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσδοκώντας την ανάδειξή της σε έναν ρόλο "συμπληρωματικό τού ΝΑΤΟ". Κάποτε, οι ιμπεριαλιστικές χώρες ισχυρίζονταν ότι κάνουν πολέμους για χάρη τού ΟΗΕ. Σήμερα δεν έχουν πρόβλημα να μιλούν ευθέως για ΝΑΤΟ διότι, προφανώς, δεν υπάρχει πλέον λόγος να χρησιμοποιείται ο ΟΗΕ ως φερετζές,
Κατά τα άλλα, υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν πως η θέση μας είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εξακολουθούν να παραμυθιάζονται (και να παραμυθιάζουν) πως αυτός ο φτιαγμένος από τα μονοπώλια ιμπεριαλιστικός-καπιταλιστικός οργανισμός μπορεί να μεταλλαχτεί σε "Ευρώπη των Λαών".
Περαστικά τους!
Κατ' αρχάς, θα συνεχιστεί η διαδικασία ενίσχυσης του κεντρικού οικονομικού ελέγχου των Βρυξελλών επί των χωρών-μελών. Η σύνοδος διαπίστωσε ότι οι χώρες-μέλη καθυστερούν σημαντικά στην εφαρμογή των κεντρικών αποφάσεων ενώ παρατηρείται μια γενικώτερη χαλαρότητα στην λήψη των υποδεικνυόμενων αναγκαίων μέτρων. Με άλλα λόγια: οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών αποφάσισαν να βάλουν "κεχαγιά στο κεφάλι τους" εκχωρώντας τον δημοσιονομικό έλεγχο των χωρών τους σε ένα κεντρικό ευρωπαϊκό όργανο
Επίσης, έγινε παραδεκτό ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε θέματα ανάπτυξης, αύξησης της ανταγωνιστικότητας και μείωσης της ανεργίας. Όμως, οι μόνες διέξοδοι που προτάθηκαν -και έγιναν αποδεκτές- είναι η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας (αύξηση της ελαστικής απασχόλησης, περαιτέρω ξήλωμα όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει κλπ), η μείωση -μέχρι απάλειψης- του κρατικού ελέγχου στην δράση των επιχειρήσεων, η κατάργηση μέτρων και νόμων που φέρνουν εμπόδια στις επιχειρήσεις (π.χ. περιβαλλοντικά μέτρα) και η δραστική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων. Πάνω σ' αυτό το τελευταίο, προτάθηκε να αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι (π.χ. ΦΠΑ), ώστε να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που θα δημιουργηθεί από την μείωση της φοροδοσίας των επιχειρήσεων.
Βασικός άξονας στον οποίο θα στηριχτεί η πολυπόθητη ανάπτυξη θα είναι η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην υλοποίηση μεγάλων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των συμπράξεων θα είναι οι επιδοτήσεις των επενδυτών είτε με δημόσιο χρήμα (μέσω των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων) είτε με κονδύλια ευρωπαϊκών προγραμμάτων (ΕΣΠΑ κλπ). Επίσης, η σύνοδος εξέφρασε την ελπίδα ότι η προσδοκώμενη ανάπτυξη θα βοηθηθεί με την εφαρμογή τής διαβόητης "Διατλαντικής Συνθήκης" (TTIP), παρά το διογκούμενο πανευρωπαϊκά ρεύμα αντιδράσεων σ' αυτή την συνθήκη. Περισσότερα για την TTIP, στο κείμενο της 11/12/2013 με τίτλο "Η εταιρική εισβολή".
Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στην μεθόδευση κατάργησης οποιασδήποτε δυνατότητας διαπραγμάτευσης της εργασιακής αμοιβής, από την απλή συλλογική σύμβαση μέχρι την απεργία. Η σύνοδος εκτίμησε ότι οι μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων έχουν οδηγήσει σε "άμβλυνση των στρεβλώσεων του παρελθόντος και σε αντιστροφή των ανισοτήτων" (!!!) και επιβεβαίωσε την στήριξή της στην "ανάπτυξη συστημάτων κοινωνικής προστασίας, προσαρμοσμένων στις ανάγκες τού μέλλοντος" (!!!). Προφανώς, οι ευρωπαίοι ηγέτες αισθάνονται ικανοποιημένοι που, μετά από έξι χρόνια προκλητικής αναδιανομής τού παραγόμενου πλούτου υπέρ των πλουσιωτέρων, κατάφεραν να "αντιστρέψουν τις ανισότητες" φτωχαίνοντας όλους τους εργαζόμενους. Έτσι, τώρα σχεδιάζουν την "πλήρη ισότητα", καθιερώνοντας για όλους αμοιβές στα όρια της φτώχειας και συντάξεις στα όρια της εξαθλίωσης.
Εξαιρετικά σημαντικές είναι και οι αποφάσεις περί ελευθερίας και δικαιοσύνης. Με πρόσχημα το μεταναστευτικό πρόβλημα, προωθείται η δικαστική συνεργασία σε όλη την Ευρώπη υπό την ομπρέλλα των Βρυξελλών. Βεβαίως, η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα σημάνει την απαξίωση των επί μέρους συνταγματικών επιλογών κάθε χώρας και την αναγκαστική υποταγή των περιφερειακών δικαιικών συστημάτων στις κεντρικές επιλογές. Με απλά λόγια: αν οι Βρυξέλλες αποφασίσουν να άρουν την νομιμότητα των κομμουνιστικών κομμάτων, η ελληνική δικαιοσύνη θα είναι αναγκασμένη να κηρύξει εκτός νόμου όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της χώρας.
Φυσικά, μια τέτοια σύνοδος δεν θα μπορούσε να μην αποφασίσει τον σχεδιασμό ενοποίησης της αγοράς ενέργειας, στρώνοντας τον δρόμο για την ενίσχυση των μεγάλων εταιρειών τού χώρου. Αυτή η απόφαση ήταν απολύτως αναμενόμενη αν λάβουμε υπ' όψη τα τελευταία δεδομένα (εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε Κύπρο και Ελλάδα, προσεχώς το ίδιο στην Ιταλία και στην Αρκτική, εξελίξεις στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή κλπ), τα οποία αναγκάζουν τους ενεργειακούς κολοσσούς να προετοιμάζονται για πόλεμο.
Last but not least (που λένε οι αγγλομαθείς), η σύνοδος αποφάσισε την στρατιωτική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσδοκώντας την ανάδειξή της σε έναν ρόλο "συμπληρωματικό τού ΝΑΤΟ". Κάποτε, οι ιμπεριαλιστικές χώρες ισχυρίζονταν ότι κάνουν πολέμους για χάρη τού ΟΗΕ. Σήμερα δεν έχουν πρόβλημα να μιλούν ευθέως για ΝΑΤΟ διότι, προφανώς, δεν υπάρχει πλέον λόγος να χρησιμοποιείται ο ΟΗΕ ως φερετζές,
Κατά τα άλλα, υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν πως η θέση μας είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εξακολουθούν να παραμυθιάζονται (και να παραμυθιάζουν) πως αυτός ο φτιαγμένος από τα μονοπώλια ιμπεριαλιστικός-καπιταλιστικός οργανισμός μπορεί να μεταλλαχτεί σε "Ευρώπη των Λαών".
Περαστικά τους!
1 σχόλιο:
Χαίρε Teddy
Λόγω επιστημονικής διαστροφής θα συνδυάσω το παραπάνω κείμενό σου με το βιβλίο που διαβάζω, "Η ποινική ευθύνη των νομικών προσώπων" του καθηγητή ποινικού δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αγάπιου Παπανεοφύτου.
Πού υπάρχει η συσχέτιση ;
Το ελληνικό δίκαιο πιέζεται αφόρητα να εισάγει τον (εξ εσπερίας προερχόμενο) καινοφανή για τα καθ' ημάς ισχύοντα θεσμό της ποινικής ευθύνης των νομικών προσώπων.
Δηλαδή τη δυνατότητα να καταδικάζεται για τις παράνομες πράξεις των οργάνων του όχι ο διευθύνων σύμβουλος αλλά το νομικό πρόσωπο. Και αφού το νομικό πρόσωπο ΔΕΝ μπορεί να πάει φυλακή, ας πληρώσει βρε αδελφέ ένα πρόστιμο να τελειώνουμε.
Καταλαβαίνεις τι κινδύνους περικλείει μια τέτοια νομοθετική τροπή.
Αν πάψει ο φόβος της "στενής", οι εταιρείες θα οργιάσουν, τα golden boys θα κάνουν προκλητική επίδειξη ατιμώρητης λαμογιάς και ο λογαριασμός θα πάει στο συνήθη ύποπτο μαλάκα Έλληνα πολίτη.
Το παραπάνω βέβαια είναι μόνο μια παρωνυχίδα στα όσα τραγικά αλλάζουν συνολικά προς το χειρότερο, έκρινα όμως σκόπιμο να ακουστεί, για ευνόητους λόγους.
Σε χαιρετώ
Θανάσης
Δημοσίευση σχολίου