Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

25 Ιουλίου 2014

"Εγώ την δουλειά μου κάνω"...

Η είδηση είναι ήδη γνωστή και παραμένει ανατριχιαστική: η Ευτυχία Ποποδάκη, άτομο που έπασχε από τετραπληγία επί δώδεκα χρόνια και έμενε στην ζωή με μηχανική υποστήριξη, κατέληξε λίγο πριν κλείσει τα 56 της χρόνια επειδή της έκοψαν το ρεύμα. Η Ευτυχία πέθανε επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει έναν λογαριασμό οκτακοσίων ευρώ στην ΔΕΗ...

Δεν θα σπεκουλάρω πάνω σ' αυτή την είδηση. Δεν θα εκμεταλλευτώ ένα από εκείνα τα μακάβρια γεγονότα, που αποτελούν βούτυρο στο ψωμί κάθε σχολιογράφου τής κακιάς ώρας. Δεν θα πουλήσω φτηνή εξυπνάδα, σχολιάζοντας το σουρρεαλιστικό γεγονός ότι, λίγο μετά τον θάνατο της Ευτυχίας, η ΔΕΗ έσπευσε να επανασυνδέσει το ρεύμα υπό τα μενανδρικώς ειρωνικά χειροκροτήματα των γειτόνων. Σκοπός αυτού του σύντομου σημειώματος είναι άλλος: να εκφράσει την αηδία μου για το γνωστό ηλίθιο τσιτάτο-δικαιολογία "εγώ κάνω την δουλειά μου".

Το ρεύμα τής Ποποδάκη δεν κόπηκε από μόνο του. Κάποιος υπάλληλος κάποιας εταιρείας πήγε και το έκοψε. Κατά πάσα πιθανότητα, ήξερε σε ποιον κόβει το ρεύμα και δεν χρειαζόταν και πολύ μυαλό για να καταλάβει τι θα ακολουθούσε ή, έστω, τι υπήρχε φόβος να ακολουθήσει. Βέβαια, η εντολή τής διακοπής δόθηκε από κάποια απρόσωπη υπηρεσία και επ' αυτού δεν υπάρχει καμμιά αντίρρηση. Όμως, η ουσία είναι ότι κάποιο συγκεκριμένο χέρι έκοψε το ρεύμα. Κι αυτό το χέρι όφειλαν εκείνοι που το πήραν χαμπάρι, να το κόψουν στεγνά από τον αγκώνα. Όσο κι αν ο κάτοχος αυτού του χεριού ισχυριζόταν "εγώ την δουλειά μου κάνω" ή "εγώ εντολές εκτελώ".

"Εγώ την δουλειά μου κάνω"... "εγώ εντολές εκτελώ"... Βαρέθηκα αυτή την μαλακισμένη δικαιολογία. Αυτή την δικαιολογία δεν χρησιμοποιούσαν επί κατοχής όλοι εκείνοι που δούλευαν στην υπηρεσία των κατακτητών; Αυτή δεν ήταν η δικαιολογία πίσω από την οποία καλύπτονταν οι βασανιστές τής χούντας; Αυτή δεν είναι η δικαιολογία των διαφόρων δικαστικών επιμελητών που πετάνε έξω από το σπίτι τους όσους φουκαράδες χρωστάνε είτε σε τράπεζες είτε στην εφορία; Αυτό δεν ήταν το βασικό υπερασπιστικό ατού των δολοφόνων των Ες-Ες; Εντολές δεν εκτελούσαν οι στρατιώτες που έκαψαν το Δίστομο, που ξεκλήρισαν τα Καλάβρυτα, που εκτέλεσαν τους πατριώτες στην Καισαριανή, που τουφέκισαν χαράματα Κυριακής τον "άνθρωπο με το γαρύφαλλο"; Την δουλειά τους δεν κάνουν όσοι επιστρατεύουν απεργούς, χτυπάνε συνταξιούχους διαδηλωτές, πνίγουν στα δακρυγόνα απολυμένους εργάτες, φυλακίζουν αντιρρησίες συνείδησης;

Και ποια είναι η δουλειά όλων αυτών, παρακαλώ; Να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τής κάθε εξουσίας; Να βοηθούν τα αφεντικά τους στην επιβολή των ταξικών τους αποφάσεων; Να γίνονται τα όργανα υλοποίησης των κάθε λογής αντιλαϊκών επιλογών; Και γιατί, παρακαλώ; Για να μη χάσουν το μεροκάματο και πεινάσουν τα παιδιά τους; Στέλνουν ανθρώπους στον τάφο για να μη πεινάσουν τα παιδιά τους; Βγάζουν ξένα παιδιά στον δρόμο για να μη χάσουν τα δικά τους παιδιά την μερέντα τους; Δηλαδή, τα δικά τους παιδιά να μην έχουν πρόβλημα και τα άλλα ας τα πάρει ο διάολος; Σοβαρή δουλειά κάνουν, εδώ που τα λέμε. Αν όλοι αυτοί είχαν ελάχιστα ψήγματα συνείδησης, θα προτιμούσαν να αλλάξουν δουλειά ή να μείνουν άνεργοι παρά να ταΐζουν τα παιδιά τους με το αίμα κάποιων άλλων.

Δεν ξέρω αν η προσωπική μου γνώμη είναι εξεζητημένη, αν παραλογίζομαι ή αν κάτι έχω καταλάβει λάθος και δεν δίνω δεκάρα αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου ή όχι αλλά αυτό το "εγώ την δουλειά μου κάνω" μου γυρίζει τ' άντερα. Κι όσο κι αν θεωρηθώ προκλητικός από κάποιους, δηλώνω ευθαρσώς ότι όποιον αντιληφθώ να "κάνει την δουλειά του" με τον τρόπο που προανέφερα, θα του κόψω το χέρι από τον ώμο. Στο φινάλε-φινάλε, αυτή θα είναι η δικιά μου δουλειά και θα την κάνω σωστά για να μη με φάει η αηδία και για να έχω την συνείδησή μου ήσυχη. Από τον ώμο, λέμε!

Άκου "εγώ την δουλειά μου κάνω"! Άει στο διάολο πια με τις δικαιολογίες τού κώλου!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Teddy
Χαίρομαι που τα "παίρνεις στο κρανίο" όπως λέει και η νεολαία.
Και χαίρομαι γιατί εδώ υπάρχει λόγος σοβαρός.
Θα εκφράσω μόνο μια μικρή διαφοροποίηση.
Φοβάμαι πως σε μια κοινωνία ανισοτήτων, εκμετάλλευσης και απανθρωπιάς είναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ να βρίσκεται πάντα ένας "χρήσιμος" και "υπάκουος" υπάλληλος που "θα κάνει τη δουλειά του".
Δεν πιστεύω ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού που ζούμε μπορεί κάποιος να πιστεύει και να επαφίεται στην καλή θέληση των εντεταλμένων οργάνων της κάθε εξουσίας.
Θα χαρώ πολύ να φτάσουμε σε μια άλλης μορφής κοινωνία, όπου το επάγγελμα που κι εγώ εξασκώ (παρασιτικό κατά τον Λένιν) δεν θα έχει λόγο ύπαρξης.
Τί θα κάνουμε όμως μέχρι να φτάσουμε στη σοσιαλιστική κοινωνία ; Τίποτε ;
Εδώ θα συνταχθώ μαζί σου. Εκεί που δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος !
Καλύτερα οι κάθε λογής εντεταλμένοι της εξουσίας να ζήσουν με το φόβο μας, μπας και έτσι γλιτώσει καμιά ανθρώπινη ζωή.
Η συμπεριφορά που προτείνεις και που εγώ συντάσσομαι, αμφότεροι γνωρίζουμε ότι για την αστική δικαιοσύνη συνιστά ποινικό αδίκημα που τιμωρείται.
Εν γνώσει των συνεπειών του νόμου, θα τον παραβούμε συνειδητά.
Με εκτίμηση
Θανάσης

Ανώνυμος είπε...

Της ίδιας ποιότητας με τις φράσεις: Για το γαλατάκι των παιδιών μου, θα πεινάσουν τα παιδιά μου κτλ.
Πότε θα μάθουν πως ούτε οι φρόνιμοι τη γλυτώνουν;

rednready2

babcav είπε...

Eξαιρετικό...
http://monaxeros.blogspot.gr/2014/07/blog-post_88.html
Μη με μαλώσεις που σε γύρισα να κοιτάς ...δεξιά...Εικόνα αριστερά-ο "δράστης" κοιτά δεξιά...και ανάποδα εικόνα δεξιά ο "δράστης" κοιτά αριστερά ...Σε ζάλισα...Καλό Σ/Κ