Το πρόβλημα της "πολιτικής αστάθειας"

Επί τέλους, μάθαμε τον λόγο για τον οποίο δεν πάει καλά ο τουρισμός μας! Στην αρχή νομίζαμε ότι έφταιγαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι διαδηλώσεις των εργαζομένων, οι οποίοι διεκδικούσαν, με απαράδεκτα μαχητικό τρόπο, το δικαίωμα στην ζωή. Θυμάμαι ότι τότε είχαμε θεωρήσει λογική αυτή την άποψη, καθ' ότι πώς να έρθει ο τουρίστας στην Αθήνα όταν κινδυνεύει να φάει κανένα μάρμαρο κατακέφαλα ή να πνιγεί από τα δακρυγόνα;

Βέβαια, υπήρχαν και κάποιοι στενοκέφαλοι, οι οποίοι παρατηρούσαν ότι τα ξενοδοχεία έχουν αναδουλειές ακόμα και στην Μύκονο, την Ρόδο ή την Σαντορίνη, όπου ούτε διαδηλώσεις γίνονται ούτε δακρυγόνα πέφτουν. Τρίχες! Πού να ξέρει ο κάθε Λεττονός τουρίστας ότι το ΠΑΜΕ δεν σχεδιάζει κατάληψη της Καλντέρας ή ότι η ΓΕΝΟΠ δεν πρόκειται να κόψει το ρεύμα στο Σούπερ Παραντάις;

 Παράλληλα είχαμε και μερικούς άλλους (κατά κανόνα, κουκουέδες), οι οποίοι επέμεναν ότι η πτώση τού τουρισμού οφείλεται στην φτώχεια που αναγκάζει τους απανταχού εργαζόμενους να αντιμετωπίζουν πλέον τις καλοκαιρινές διακοπές ως περιττή πολυτέλεια. Αλλά τί καταλαβαίνουν οι κουκουέδες; Αυτοί έχουν τον γνωστό "ξύλινο λόγο" τους και τα γνωστά κολλήματά τους με τον Μαρξ, τον Λένιν και τον Στάλιν. Δεν καταλαβαίνουν ότι ακόμα κι ένας άνεργος ιρλανδός θα προτιμούσε ν' αφήσει τα παιδιά του νηστικά προκειμένου να απολαύσει μερικά μακροβούτια στα κρυστάλλινα νερά τής Γαύδου.

Ευτυχώς, τώρα μάθαμε την αιτία των τουριστικών μας δεινών. Μας την αποκάλυψαν οι δοκησίσοφοι της -τηλεοπτικής και μη- ενημέρωσής μας: έφταιξε η πολιτική αστάθεια των διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων. Αυτή η γαμημένη η πολιτική αστάθεια τα έκανε όλα. Και, μεταξύ μας, αυτό είναι πολύ σωστό; Ποιος από μας ταξιδεύει σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού χωρίς πρώτα να ενημερωθεί τι σόι είναι ο πρωθυπουργός της ή αν υπάρχει σταθερή κυβέρνηση; Δηλαδή, πάς εσύ στο Λονδίνο αν μάθεις ότι κατατέθηκε πρόταση μομφής κατά του Κάμερον ή θα πήγαινες ποτέ στο Παρίσι πριν βγει ο Ολάντ; Μη τρελλαθούμε κιόλας!


Αρκετά με την πλάκα. Ας μιλήσουμε και λίγο σοβαρά. Από πότε, άραγε, η οποιαδήποτε προεκλογική περίοδος συνιστά "πολιτική αστάθεια"; Υποτίθεται ότι η κορωνίδα τής -δυτικού τύπου- δημοκρατίας είναι οι εκλογές και τα δημοψηφίσματά της. Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται ως "αστάθεια" αυτή η κορωνίδα;

Στην αρχαία Αθήνα, την θεωρούμενη ως "κοιτίδα τής Δημοκρατίας", οι πολίτες βρισκόντουσαν σχεδόν κάθε μέρα στην Ηλιαία, όπου μαζεύονταν έξι χιλιάδες αρκουδιαραίοι και πλακώνονταν με το παραμικρό, ενίοτε δε και "περί όνου σκιάς", όπως μας "καρφώνει" ο κουτσομπόλης Δημοσθένης. Παράλληλα, υπήρχε και η Εκκλησία τού Δήμου, που συνεδρίαζε καμμιά σαρανταριά φορές τον χρόνο. Για να μην αναφέρουμε την αλλαγή των πρυτάνεων κάθε τρεις και λίγο, ανάλογα με το ποια φυλή βρισκόταν στο δοβλέτι. Πραγματικός πολιτικός χαμός αλλά ποιος πούστης μίλησε ποτέ για "πολιτική αστάθεια" στην αρχαία Αθήνα; Φυσικά, κανένας! Βλέπετε, στην αρχαία Αθήνα δεν υπήρχαν Πρετεντεροκαψήδες, Πασχομπάμπηδες και λοιποί τυχάρπαστοι "βαθυστόχαστοι" αναλυτές τής κακιάς ώρας...

Από την άλλη, κάνω και μια περίεργη σκέψη. Εφ' όσον οι συχνές προσφυγές στην -οποιαδήποτε- κάλπη συνιστούν "πολιτική αστάθεια", η παντελής έλλειψη εκλογικών διαδικασιών θα πρέπει να οδηγεί στην απόλυτη πολιτική σταθερότητα. Οπότε, τί στον διάβολο την θέλουμε την δημοκρατία και τις εκλογές της, αφού μας δημιουργεί προβλήματα; Ας πάρει την εξουσία ο Μιχαλολιάκος με τα "λεβεντόπαιδά" του, να ησυχάσει το κεφάλι μας.

Τέλος πάντων, με το τούτο και με το κείνο, την εβγάλαμε την κυβέρνηση. Με Αντώνη μπροστά, Αβραμό στα έξω, Στουρνάρα στο ταμείο και πάγκο πολυτελείας με Βαγγέλη και Φώτη, αλλά την εβγάλαμε. Παναπεί, πολιτική αστάθεια τέλος. Λογικά, τώρα πρέπει να περιμένουμε μιλιούνια τουρίστες. Κι όμως, εγώ δεν θα στοιχημάτιζα ούτε μασημένη τσίκλα σ' αυτή την προοπτική...