Χτες στην παρέα κόντεψα να τις φάω, καθώς υποστήριζα ότι όσα λέει ο ΣυΡιζΑ περί ακύρωσης (;) παύλα καταγγελίας (;) παύλα πολιτικής καταγγελίας (;) παύλα επαναδιαπραγμάτευσης (;) παύλα ξαναμαναεπαναδιαπραγμάτευσης παύλα απαγκίστρωσης (συγγνώμη, αυτό δεν το λέει ο ΣυΡιζΑ, το λέει η ΔημΑρ) αποτελούν φούμαρα. Αφού κατηγορήθηκα ότι είμαι κολλημένος και προκατειλημμένος δίχως να έχω διαβάσει το πρόγραμμα του ΣυΡιζΑ, φρόντισε να με διαφωτίσει ένας από τα φιλαράκια ότι η θέση τού ΣυΡιζΑ είναι απλή: καταγγελία τού μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Τώρα, λοιπόν, που είμαι καλύτερα ενημερωμένος, θέλω να διατυπώσω μερικές ερωτήσεις προς όλους όσους ελπίζουν πως θα έρθουν καλύτερες μέρες με τον ΣυΡιζΑ στην εξουσία:
α) Αν δεν κάνω λάθος, η δανειακή σύμβαση εξαρτάται απόλυτα από την συμμόρφωσή μας προς τις επιταγές τού μνημονίου. Κι αν θυμάμαι καλά, πάνω σ' αυτή την δανειακή σύμβαση ήρθε και "κούμπωσε" ο σχετικός εφαρμοστικός νόμος. Πώς διάβολο γίνεται, λοιπόν, να καταγγέλω το μείζον και να διαπραγματεύομαι το έλασσον; Είναι σαν να θέλω να φύγω από το σπίτι που έχω νοικιάσει και να διαπραγματεύομαι με τον ιδιοκτήτη την αντικατάσταση των διαλυμένων ντουλαπιών τής κουζίνας.
β) Αν δεν έχω πάθει ακόμη αλτσχάιμερ, θα στοιχημάτιζα πως κάπου στην δανειακή σύμβαση αναφέρεται ότι η Ελλάδα παραιτείται "ανεκκλήτως και ανεπιφυλάκτως" (όπως λένε οι δικηγόροι) από κάθε δικαίωμα του ελληνικού δημοσίου επί των περιουσιακών στοιχείων τής χώρας. Με απλά λόγια: αν δεν πληρώσουμε όσα αποδεχτήκαμε να πληρώσουμε, οι δανειστές μας μπορούν να κατασχέσουν ό,τι γουστάρουν (λιμάνια, αεροδρόμια, κτήρια, σώβρακα κλπ) δίχως το ελληνικό κράτος να έχει δικαίωμα ανακοπής, έφεσης, αναίρεσης κλπ. Άρα, γαμώ το χοντροκέφαλό μου γαμώ, πώς διάβολο θα διαπραγματευτώ κάτι για το οποίο έχω ήδη υπογράψει την παραίτησή μου από οποιαδήποτε αναδιαπραγμάτευση (*);
γ) Εδώ δεν έχω αμφιβολίες, είμαι σίγουρος: οι συμφωνίες τόσο του μνημονίου όσο και της δανειακής σύμβασης διέπονται από το αγγλικό δίκαιο και για την επίλυση οποιασδήποτε διαφωνίας αρμόδια είναι τα δικαστήρια του...Λουξεμβούργου(!). Ερώτημα πρώτο: πού θα την στείλει την καταγγελία του ο Τσίπρας; Ερώτημα δεύτερο: γιατί πρέπει να αισοδοξώ ότι (1) οι άγγλοι δικαστές θα εισηγηθούν θετικά επί των (απ)αιτήσεων του ΣυΡιζΑ και (2) τα λουξεμβουργιανά δικαστήρια θα γράψουν στα παπάρια τους τις απόψεις (για να μη πω "πιέσεις") των Μέρκελ, Μπαρόζο, Ρομπάι, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΠΟΕ κλπ κλπ κλπ;
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ΣυΡιζΑ παραπλανά εκουσίως τον κοσμάκη, προκειμένου να αποσπάσουν την ψήφο του στις ερχόμενες εκλογές. Εγώ, παρά την ευθεία κατηγορία που δέχτηκα, δεν είμαι τόσο προκατειλημμένος ώστε να αποκαλώ την ηγεσία του ΣυΡιζΑ "ψεύτες". Περιορίζομαι να τους χαρακτηρίζω ως ηλίθιους. Τουλάχιστον μέχρι να πάρω απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.
(*) Για να μη ξεχνάμε τα ελληνικά μας: πρώτα γίνεται η διαπραγμάτευση, μετά έρχεται η αναδιαπραγμάτευση και κατόπιν η επαναδιαπραγμάτευση. Συνεπώς, όσο κι αν χτυπιούνται οι ΣυΡιζΑίοι, επαναδιαπραγμάτευση δεν μπορούν να κάνουν προτού κάνουν αναδιαπραγμάτευση. Ευτυχώς, εγώ πήγα σχολείο πριν ξετσουτσουνίσει η Αννούλα και τα λοιπά εκπαιδευτικά τζιμάνια.
ΥΓ (άσχετο): Ήταν αναμενόμενο ότι μετά το "εγέρθητω" θα ερχόταν το "σκάσε". Ελπίζω ότι πολλοί απ' αυτούς που στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν Χρυσή Αυγή, έχουν ήδη συνειδητοποιήσει το λάθος τους. Προσωπικά, πληροφορώ τους λογής-λογής κουραδόμαγκες κασιδιάρηδες ότι, εδώ και χρόνια, στην πίσω βεράντα τού σπιτιού μου έχω αφήσει ένα κονσερβοκούτι εκτεθειμένο στην βροχή, για να σκουριάσει καλά...
α) Αν δεν κάνω λάθος, η δανειακή σύμβαση εξαρτάται απόλυτα από την συμμόρφωσή μας προς τις επιταγές τού μνημονίου. Κι αν θυμάμαι καλά, πάνω σ' αυτή την δανειακή σύμβαση ήρθε και "κούμπωσε" ο σχετικός εφαρμοστικός νόμος. Πώς διάβολο γίνεται, λοιπόν, να καταγγέλω το μείζον και να διαπραγματεύομαι το έλασσον; Είναι σαν να θέλω να φύγω από το σπίτι που έχω νοικιάσει και να διαπραγματεύομαι με τον ιδιοκτήτη την αντικατάσταση των διαλυμένων ντουλαπιών τής κουζίνας.
β) Αν δεν έχω πάθει ακόμη αλτσχάιμερ, θα στοιχημάτιζα πως κάπου στην δανειακή σύμβαση αναφέρεται ότι η Ελλάδα παραιτείται "ανεκκλήτως και ανεπιφυλάκτως" (όπως λένε οι δικηγόροι) από κάθε δικαίωμα του ελληνικού δημοσίου επί των περιουσιακών στοιχείων τής χώρας. Με απλά λόγια: αν δεν πληρώσουμε όσα αποδεχτήκαμε να πληρώσουμε, οι δανειστές μας μπορούν να κατασχέσουν ό,τι γουστάρουν (λιμάνια, αεροδρόμια, κτήρια, σώβρακα κλπ) δίχως το ελληνικό κράτος να έχει δικαίωμα ανακοπής, έφεσης, αναίρεσης κλπ. Άρα, γαμώ το χοντροκέφαλό μου γαμώ, πώς διάβολο θα διαπραγματευτώ κάτι για το οποίο έχω ήδη υπογράψει την παραίτησή μου από οποιαδήποτε αναδιαπραγμάτευση (*);
γ) Εδώ δεν έχω αμφιβολίες, είμαι σίγουρος: οι συμφωνίες τόσο του μνημονίου όσο και της δανειακής σύμβασης διέπονται από το αγγλικό δίκαιο και για την επίλυση οποιασδήποτε διαφωνίας αρμόδια είναι τα δικαστήρια του...Λουξεμβούργου(!). Ερώτημα πρώτο: πού θα την στείλει την καταγγελία του ο Τσίπρας; Ερώτημα δεύτερο: γιατί πρέπει να αισοδοξώ ότι (1) οι άγγλοι δικαστές θα εισηγηθούν θετικά επί των (απ)αιτήσεων του ΣυΡιζΑ και (2) τα λουξεμβουργιανά δικαστήρια θα γράψουν στα παπάρια τους τις απόψεις (για να μη πω "πιέσεις") των Μέρκελ, Μπαρόζο, Ρομπάι, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΠΟΕ κλπ κλπ κλπ;
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ΣυΡιζΑ παραπλανά εκουσίως τον κοσμάκη, προκειμένου να αποσπάσουν την ψήφο του στις ερχόμενες εκλογές. Εγώ, παρά την ευθεία κατηγορία που δέχτηκα, δεν είμαι τόσο προκατειλημμένος ώστε να αποκαλώ την ηγεσία του ΣυΡιζΑ "ψεύτες". Περιορίζομαι να τους χαρακτηρίζω ως ηλίθιους. Τουλάχιστον μέχρι να πάρω απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.
(*) Για να μη ξεχνάμε τα ελληνικά μας: πρώτα γίνεται η διαπραγμάτευση, μετά έρχεται η αναδιαπραγμάτευση και κατόπιν η επαναδιαπραγμάτευση. Συνεπώς, όσο κι αν χτυπιούνται οι ΣυΡιζΑίοι, επαναδιαπραγμάτευση δεν μπορούν να κάνουν προτού κάνουν αναδιαπραγμάτευση. Ευτυχώς, εγώ πήγα σχολείο πριν ξετσουτσουνίσει η Αννούλα και τα λοιπά εκπαιδευτικά τζιμάνια.
ΥΓ (άσχετο): Ήταν αναμενόμενο ότι μετά το "εγέρθητω" θα ερχόταν το "σκάσε". Ελπίζω ότι πολλοί απ' αυτούς που στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν Χρυσή Αυγή, έχουν ήδη συνειδητοποιήσει το λάθος τους. Προσωπικά, πληροφορώ τους λογής-λογής κουραδόμαγκες κασιδιάρηδες ότι, εδώ και χρόνια, στην πίσω βεράντα τού σπιτιού μου έχω αφήσει ένα κονσερβοκούτι εκτεθειμένο στην βροχή, για να σκουριάσει καλά...
4 σχόλια:
α) Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει προεκλογικά για "πολιτική" καταγγελία. Υπό αυτήν την έννοια, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήσει κυβέρνηση μετά τις εκλογές, νομιμοποιείται πολιτικά (ως εκπρόσωπος του Ελληνικού λαού) να καταγγείλει το μνημόνιο με οποιονδήποτε τρόπο κρίνει δόκιμο (με διαπραγμάτευση ή μονομερείς ενέργειες). Έτσι σε κάθε περίπτωση θα είναι συμβατός με τις σχετικές εξαγγελίες του.
β,γ) Εφόσον η δανειακή σύμβαση ελέγχεται για τη διεθνή νομιμότητά της, τότε οι όροι της δεν έχουν καμιά σημασία.
Δεν είναι ούτε αυτοί ηλίθιοι, ούτε εσύ. Αυτοί κάνουν τον ηλίθιο για να εξασφαλίσουν την εξουσία. Εσύ κάνεις τον ηλίθιο για να στηρίξεις το ΚΚΕ. Αν αυτό που κάνεις εσύ είναι θεμιτό, το ίδιο είναι και αυτό που κάνουν εκείνοι. Φιλιά.
Αγαπητέ Πέτρο:
(α) Ας ξεχάσω προσωρινά ότι τα περί "πολιτικής" καταγγελίας είναι φρέσκο δραγασάκειο φρούτο (βρες μου μια σχετική αναφορά πριν τις εκλογές του Μαΐου) κι ας πάω παρακάτω. Οι καταγγελίες γίνονται ΠΑΝΤΟΤΕ μονομερώς. Τί παναπεί "καταγγελία με διαπραγμάτευση"; Ήμαρτον! Και ο ΣυΡιζΑ τονίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες. Άρα, τα περί καταγγελίας...άνθρακες ο θησαυρός.
(β) Δεν ξέρω αν και πόσο ηλίθιος είμαι, αλλά για ΚΚΕ ούτε έκανα λόγο ούτε προσπαθώ να το στηρίξω (σιγά μην περιμένει οποιοδήποτε κόμμα -και ειδικά το ΚΚΕ- την προσωπική μου ιστολογική στήριξη!). Κεχαγιά στο μυαλό μου δεν έβαλα ούτε θα βάλω ποτέ (θυμήσου: "συλλογάται καλά όποιος συλλογάται λέφτερα"). Με άλλα λόγια: αν οι εκτιμήσεις μου συμφωνούν με τις εκτιμήσεις τού ΚΚΕ, δεν είναι επειδή εγώ δέχομαι τις απόψεις του αλλά επειδή οι απόψεις του με εκφράζουν. Ελπίζω ότι η διαφορά είναι σαφής.
Φιλικά (πάντοτε!)
Σε ευχαριστώ πολύ που απάντησες στο σχόλιό μου. Δε θα επιμείνω πολύ στα παραπάνω ζητήματα μιας και αντιλαμβανόμαστε το θέμα με τον ίδιο τρόπο, αλλά χρησιμοποιούμε διαφορετικό ύφος και χαρακτηρισμούς: για εσένα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ψέματα, για εμένα κάνει "δημιουργική" πολιτική: το μοναδικό είδος πολιτικής που μπορεί να συμβιβάσει την επιθυμία των Ελλήνων να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. και να αποκτήσει πάλι εθνική κυριαρχία και οικονομική ευρωστία για τους πολίτες της. Σε αυτό το πλαίσιο, όσοι υποστηρίζουμε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε και λεκτικές "καταγγελίες" συμφωνιών και αποκλεισμό των μονομερών ενεργειών - δεν είμαστε ηλίθιοι. Μιας και η γενιά μας δεν πρόκειται να ανέβει στο βουνό, εκμεταλευόμαστε μια ευκαιρία μήπως αλλάξουμε μερικά πράγματα, μήπως γλιτώσουμε μερικούς από την αυτοκτονία, βρε αδερφέ. Όποιος δικαιολογεί τη βία απέναντι στη βία του συστήματος, σίγουρα δικαιολογεί και μερικούς καλοπροαίρετους πολιτικούς ελιγμούς, έτσι δεν είναι;
Τέλος πάντων, η προσφορά του παρόντος ιστολογίου είναι δεδομένη και μπορώ προσωπικά να δικαιολογήσω (και με την ευκαιρία να επισημάνω) μια προεκλογική εμμονή στην επισήμανση των "ψεμάτων" του ΣΥΡΙΖΑ.
Φιλικά.
Παπασούζας:
Πόσο σε καταλαβαίνω Teddy...Ίσως γιατί κι εγώ τελείωσα το σχολείο στη δεκαετία του '80 και την κάθε λέξη που χρησιμοποιώ την κατανοώ ή την λέξη που ακούω προσπαθώ να τη κατανοήσω. Ο πνιγμένος όμως από τα μαλιά του πιάνεται ή όπως λέει και ένα παλιό τραγούδι "...πες μου πως μ'αγαπάς κι ας είναι ψέμα...". Αυτό είναι το κριτήριο με το οποίο κάποιοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ απλά γιατί θέλουν να ονειρεύονται (όπως πολύ ποιητικά λένε σε μένα όταν δεν μπορούν να βρουν αντεπιχείρημα). Βέβαια, καποιά στιγμή τα όνειρα που λαμβάνουν χώρα στον ύπνο πρέπει να πάψουν. Ο ύπνος πρέπει να αντικατασταθεί από ένα ξύπνημα και όλοι όσοι απλά ονειρεύονταν να αντιμετωπίσουν διαλεκτικά τη ζωή τους. Τουλάχιστον αυτοί που ισχυρίζονται πως μπορούν και σκέφτονται. Όλα όσα πολύ λογικά και απλά λες εσύ "καταγγέλονται" ως ξύλινα. Μπράβο σου όμως (και σ'ευχαριστώ γι'αυτό) γιατί μέσα από τις κραυγές αγωνίας σου χωρίς υπεροψία, παλεύεις κι εσύ κόντρα στο ρεύμα δίνοντας κουράγιο σ'αυτούς που ακόμα σκέφτονται και αντιστέκονται θυμίζοντάς μας πως δεν είμαστε μόνοι ούτε και τρελοί. Σε συγχαίρω για την ψυχραιμία με την οποία απαντάς σ'αυτούς που σε αποκαλούν ηλίθιο που τόλμησες να κατακρίνεις την χυδαία πολιτική του νέου ΠΑΣΟΚ (ΣΥΡΙΖΑ).
Δημοσίευση σχολίου