Ο Καρατζαβέλης

Με το καλό, λοιπόν! Σε λίγες ώρες θα γεννηθεί η νέα μας κυβέρνηση, ως καρπός τής τρικομματικής παρτούζας ΝουΔου-ΠαΣοΚ-ΔημΑρ. Δεξιοί, σοσιαλιστές κι αριστεροί μπερδέψανε τα μπούτια τους και με τις αλλαξοκωλιές τους κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα τερατάκι, το οποίο πριν καμμιά δεκαπενταριά χρόνια θα αδυνατούσε να συλλάβει ο νους και του πλέον ευφάνταστου συγγραφέα μυθιστορημάτων φαντασίας.

Μπορεί ετούτη η τρικομματική κυβέρνηση να στερείται των υπηρεσιών εκείνου του πολιτικού ογκόλιθου που λεγόταν Γιώργος Καρατζαφέρης, αλλά έχει την ευτυχία να περιλαμβάνει στους κόλπους της τον πρύτανη της αριστεράς που λέγεται Φώτης Κουβέλης. Ο δεξιός μαιτρ τής κωλοτούμπας αντικαταστάθηκε ευφυώς και επαξίως από έναν αριστερό κωλοτουμπαδόρο. Καρατζαβέλης: έχει τις λύσεις σε κάθε πολιτικό αδιέξοδο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: 129 η ΝουΔου συν 33 το ΠαΣοΚ συν 17 η ΔημΑρ ίσον 179. Μια χαρά πλειοψηφία και η ψήφος εμπιστοσύνης εγγυημένη. Τρία κόμματα με τα 3/5 των βουλευτών (παρά έναν, που καίει και τσουρουφλάει, δυστυχώς), που εκφράζουν το 48,2% των ψηφοφόρων. Ψιλοκαλά έως καλά. Αλλά...

Αλλά, ας πάμε λίγο πίσω, στις εκλογές τού Μαΐου. Τί είχαμε τότε; 108 η ΝουΔου συν 41 το ΠαΣοΚ συν 19 η ΔημΑρ ίσον 168. Κι αυτή μια χαρά πλειοψηφία μού κάνει και με την ψήφο εμπιστοσύνης εγγυημένη. Γιατί, λοιπόν, δεν στήθηκε τότε το μαγαζί κι έπρεπε να ξαναπάμε σε εκλογές; Και τότε, αν θυμάμαι καλά, ο Αντώνης με τον Βαγγέλα ήσαν έτοιμοι να τακιμιάσουν αλλά εκείνη την εποχή είχαν ανάγκη και τον Καρατζαβέλη γιατί τα κουκιά τους δεν έφταναν τα 150. Πού έκοψε η μαγιονέζα, λοιπόν;

Όντως, η στάση τού μπαρμπα-Φὠτη είναι ακατανόητη. Τότε που τον είχαν ανάγκη και κόψιμο έκανε το βαρύ πεπόνι, τώρα που δεν τον πολυχρειάζονται πάει και κωλοκάθεται στην παρέα τους. Αν πήγαινε τότε, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το έκανε για να βγει ο τόπος από το κυβερνητικό αδιέξοδο (όχι πως θα τον πιστεύαμε, δηλαδή, αλλά θα ήταν καλή δικαιολογία). Τώρα, τί στο διάβολο θα μας πει; Ότι μπαίνει στην κυβέρνηση για να πιέσει τους συνεταίρους τους στην κατεύθυνση πιο φιλολαϊκών επιλογών; Παπάρια μάντολες. Δηλαδή, άμα τον γράψουν στα παπάρια τους και αποχωρήσει από την κυβέρνηση, τί θα γίνει; Θα καταρρεύσει το πολιτικό σκηνικό; Μάλιστα. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Τελικά, ποιός θα μας εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο πήγαμε πάλι σε εκλογές; Τί άλλαξε μέσα σε 40 μέρες και ο μπαρμπα-Φώτης συμφώνησε σε κυβέρνηση συνασπισμού; Μέχρι να πάρουμε μια πειστική απάντηση, δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι όλο αυτό το παιχνίδι στήθηκε για να ενισχυθούν τα ποσοστά τής ΝουΔου και του ΣυΡιζΑ ώστε να εδραιωθεί το δίπολο "κεντροδεξιά - κεντροαριστερά", ως διάδοχη κατάσταση του καταρρεύσαντος δικομματισμού "ΝουΔου - ΠαΣοΚ".

Τί πετύχαινε τόσα χρόνια το αστικό καθεστώς με τον δικομματισμό; Κάθε φορά που τα κυβερνητικά μέτρα δημιουργούσαν κοινωνικές αναταράξεις, μεταφέρονταν ψηφοφόροι από το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο. Έτσι, με το κόλπο των "συγκοινωνούντων δοχείων", αναγεννούνταν -έστω προσωρινά- κάποιες ελπίδες στον κόσμο και απορροφούνταν οι κοινωνικοί κραδασμοί. Η κατάρρευση του δικομματισμού, όμως, καθιστούσε επιτακτική την ανάγκη ενός καινούργιου δίπολου. Τί δίπολο να φτιαχτεί, όμως, όταν το ισχυρότερο κόμμα είχε ποσοστό κάτω κι από το ευτελές 19%;

Εδώ ήρθε ο Καρατζαβέλης να παίξει τον δικό του ρόλο. Αβαντάρησε το σύστημα, δίνοντάς του 40 κρίσιμες ημέρες ώστε να διαχυθεί στον κόσμο ο φόβος: φόβος για επιστροφή στην δραχμή, φόβος για έξοδο από την ευρωζώνη, φόβος για την ακυβερνησία, φόβος για την αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων...  Το αποτέλεσμα αυτού του φόβου ήταν αναμενόμενο και το είδαμε: η Νου Δου συμπίεσε τα κόμματα του κεντροδεξιού χώρου και ο ΣυΡιζΑ συμπίεσε τους υπόλοιπους. Έτσι αναδείχθηκαν οι δυο καινούργιοι πόλοι τού συστήματος, σε αντικατάσταση των παλιών που είχαν φθαρεί ανεπανόρθωτα.

Άξιος ο μισθός τού Καρατζαβέλη. Αλλά και το σύστημα δεν τον άφησε αβοήθητο, έτσι; Μόνον ως "Νέστορα" της αριστεράς δεν μας τον έχουν παρουσιάσει ακόμη (γλίτωσαν τα κόκκαλα του μακαρίτη τού Ηλιού από το τρίξιμο). Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση Ιλχάν Αχμέτ, με την οποία θα κλείσουμε το σημερινό σημείωμα:

Ο Ιλχάν Αχμέτ ήταν βουλευτής Ροδόπης με την Ν.Δ. αλλά στις εκλογές τού Μαΐου κατέβηκε με την Δημοκρατική Συμμαχία τής Ντόρας. Αποτέλεσμα: ο Ιλχάν Αχμέτ σάρωσε τις μουσουλμανικές ψήφους και το κόμμα τής Ντόρας αναδείχθηκε τρίτο στην Ροδόπη με ποσοστό 17,95%! Όταν η Ντόρα επέστρεψε στην ΝουΔου, μαντέψτε πού πήγε ο Ιλχάν Αχμέτ... Στην ΔημΑρ, φυσικά! Καθαρόαιμος αριστερός ήταν ο άνθρωπος τόσα χρόνια, απλώς δεν το είχε συνειδητοποιήσει ώσπου ήρθε ο μπαρμπα-Φώτης και τον αφύπνισε. Αποτέλεσμα: η ΔημΑρ μάζεψε στην Ροδόπη το 17,74% των ψήφων! Δυστυχώς, όμως, δεν έβγαλε έδρα εκεί και ο φουκαράς Ιλχάν Αχμέτ έμεινε εκτός βουλής...