Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

10 Φεβρουαρίου 2007

Πας μην ων μεθ' ημών, καθ' ημών

Ομολογώ ότι τις τελευταίες μέρες δοκίμασα μεγάλη έκπληξη βλέποντας σύσσωμο τον φιλικά προς την αξιωματική αντιπολίτευση προσκείμενο τύπο να αφιερώνει σελίδες επί σελίδων στο "βρόμικο '89" και να αναλύει τις κατά το παρελθόν "παρά φύσιν" κόντρες του ΚΚΕ με το ΠΑΣΟΚ. Δυσκολεύτηκα, επίσης, να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο πολλοί εκ των "σοβαρών" δημοσιογράφων ανάλωσαν χώρο και χρόνο για να αναλύσουν τις κόντρες αυτές.

Δυσκολεύτηκα, αλλά κατάλαβα. Όλο αυτό το μελάνι χύθηκε για να δικαιολογήσει την αποστροφή του αργηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως προς την γενική γραμματέα του ΚΚΕ: "είσαστε ο αριστερός ψάλτης της δεξιάς". Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κλασσικό δείγμα στρατευμένης δημοσιογραφίας.

Όλη η βαβούρα γίνεται εξ αιτίας της στάσης των κομμουνιστών βουλευτών να αποχωρήσουν από την Βουλή δίχως να λάβουν μέρος στην ψηφοφορία για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Κύριο επιχείρημα των αποχωρούντων ήταν ότι το κόμμα τους καταδικάζει την πολιτική και των δυο μεγάλων κομμάτων αλλά η διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης επιτρέπει την καταδίκη μόνο της συμπολίτευσης. Και κύριο επιχείρημα όσων στηλιτεύουν την συγκεκριμένη πολιτική πράξη είναι ότι οι κομμουνιστές ξεχνούν ότι τώρα κυβερνά η δεξιά.

Ωραίο επιχείρημα! Λες και ο πολίτης πρέπει να ενδιαφέρεται για το τι χρώμα κουστούμι φοράει αυτός που τον κυβερνά. Λες και δεν πρέπει να αντιδρά όταν προσπαθεί ο οποιοσδήποτε να τον σύρει από την μύτη με το δίλημμα "έλα σήμερα να βαρέσουμε αυτόν που κυβερνάει και αύριο που θα πάμε εμείς στη θέση του βλέπουμε". Λες και η μόνη του επιλογή είναι το ΠΟΙΟΣ θα διαφεντέψει την τύχη του και όχι το ΠΩΣ θα την διαφεντέψει.

Δεν ξέρω γιατί αλλά όλη αυτή η "βαθυστόχαστη ανάλυση" μου θύμισε εκείνο το κρετινικό "όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας" που είχε πει ο Μπους τζούνιορ λίγο πριν αρχίσει την εισβολή του στο Αφγανιστάν και το "πας μην ων μεθ' ημών, καθ' ημών" των Αθηναίων στους Μηλίους πριν καταστρέψουν το νησί τους. Ή με μας ή με τους άλλους.

Περίπτωση να ακολουθήσουμε τον δικό μας δρόμο υπάρχει; Κι αν υπάρχει, επιτρέπεται;

Δεν υπάρχουν σχόλια: