Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

3 Μαρτίου 2020

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες... (5)

Στο προηγούμενο σημείωμά μας αναφέραμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την περί των ποντίων προσφύγων συζήτηση, η οποία έγινε στην βουλή στις 22 Ιουνίου 1922. Πηγή μας ήταν ένα άρθρο από την εφημερίδα "Εμπρός" της επόμενης μέρας, το οποίο δημοσιεύσαμε ως φωτογραφία. Όσοι αναγνώστες έκαναν τον κόπο να μεγεθύνουν την φωτογραφία και να διαβάσουν ολόκληρο εκείνο το άρθρο, θα πρέπει να διαπίστωσαν ότι ο υπουργός εσωτερικών Νικόλαος Στράτος είπε στην ομιλία του και τα εξής ενδιαφέροντα:
Ήδη γίνεται εγκατάστασις εις Μακρόνησον όπου τοποθετούνται σκηναί και μαγειρεία, απολυμαντικοί κλίβανοι και όλα τα χρειώδη, πιστεύομεν δε ότι εντός δύο ημερών θα αρχίση η μεταφορά. Πρόκειται περί εγκαταστάσεως ολοκλήρου πληθυσμού μικράς πόλεως. Εχρησιμοποίησαν εν τούτοις παν ό,τι ήτο δυνατόν ούτως ώστε οι πρόφυγες να σωθούν κατόπιν της εγκαταστάσεώς των εις Μακρόνησον εξ όλων αυτων των δεινών. 
Ίσως, η αναφορά τής Μακρονήσου να ξενίζει πολλούς αναγνώστες, μιας και αυτό το "διαβολονήσι" είναι στους περισσότερους γνωστό μόνον ως τόπος εξορίας των κομμουνιστών. Ιστορικά, ας σημειώσουμε ότι, αν και βρίσκεται μια ανάσα από τις ακτές της Αττικής, η Μακρόνησος κατοικήθηκε ελάχιστα στο διάβα των αιώνων, αφού το έδαφός της είναι εξαιρετικά άγονο ενώ δεν έχει ούτε νερό. Οι ιστορικοί ερευνητές καταγράφουν τα τελευταία ίχνη ανθρώπινης ζωής στο νησί περί τις αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνα. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν δεκατρείς αιώνες για να ξαναπατήση άνθρωπος στην Μακρόνησο. Αυτό έγινε κατά την διάρκεια των βαλκανικών πολέμων (1912-1913), οπότε και μεταφέρθηκαν εκεί, ως αιχμάλωτοι, τούρκοι στρατιώτες, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την λήξη των πολέμων. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το νησί χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο συγκέντρωσης όσων ρώσσων στρατιωτών θεωρούνταν "ύποπτοι επί μπολσεβικισμώ". Και στις δυο περιπτώσεις, οι κρατούμενοι αποδεκατίστηκαν από τις αρρώστιες και τον υποσιτισμό.

Εφημερίδα "Εμπρός", 10/6/1922
Από τότε, το νησί ξαναερήμωσε, ώσπου φτάνει το ξημέρωμα της 10ης Ιουνίου 1922. Αν και την προηγούμενη μέρα η θυελλώδης συνεδρίαση της εθνοσυνέλευσης τελειώνει γύρω στα μεσάνυχτα, ο πρωθυπουργός  Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης συγκαλεί αμέσως το υπουργικό συμβούλιο, για να συζητηθεί το πρόβλημα των ποντίων προσφύγων και να ληφθούν αποφάσεις. Οι αποφάσεις λαμβάνονται πριν βγει ο ήλιος της 10ης Ιουνίου. Ας δούμε τι έγινε εκείνη την νύχτα, έτσι όπως τα καταγράφει η εφημερίδα "Εμπρός", η οποία κυκλοφορεί το ίδιο απόγευμα:
    Μετά την λήξιν της συνεδριάσεως (σ.σ.: ενν. της εθνοσυνελεύσεως) συνήλθε το Υπουργικόν Συμβούλιον εις σύσκεψιν καθ' ην συνεζητήθη το ζήτημα της εγκαταστάσεως των προσφύγων. Απεφασίσθη δε όπως εγκατασταθούν όλοι εις την Μακρόνησον. Προς τούτο θα εγκατασταθούν σήμερον συνεργεία όπως συμπήξουν παραπήγματα και σκηνάς. Θ' αρχίση δε και η τροφοδοσία των.
    Μετά την απολύμανσίν των και την εξυγίανσιν θα τοποθετηθούν εις διάφορα μέρη και άλλοι παρά ταις οικογενείαις των.

[Εφημερίδα "Εμπρός", 10/06/1922, σελίδα 4]
Η επιλογή τού χώρου δεν είναι τυχαία. Παρ' ότι το νησί βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Λαύριο (2,5 ναυτικά μίλια, ήτοι 4,6 χιλιόμετρα) και διαθέτει ακτογραμμή μήκους 28 χιλιομέτρων, τα ισχυρά ρεύματα καθιστούν αδύνατη την δραπέτευση κάποιου απ' αυτό, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Η μόνη επίσημα καταγεγραμμένη δραπέτευση είναι εκείνη του δεκανέα Γιάννη Λιβανίδη, ο οποίος κατάφερε να φτάσει κολυμπώντας απέναντι αλλά τον έπιασαν και τον έστειλαν πάλι πίσω.

Την εμπειρία τους από την "εξυγίανσή" τους στην Μακρόνησο, αφηγούνται οι ίδιοι οι πρόσφυγες και την μαρτυρία τους καταγράφει το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών στον τρίτο τόμο τής πεντάτομης "Εξόδου":
- Στην Μακρόνησο άρχισαν νέα βάσανα και θάνατοι. Μας έκαναν καραντίνα. (...) Έρημο νησί ήταν η Μακρόνησος. Ακατοίκητο. Όλο βράχια. Απ' τους οχτώ χιλιάδες που έφερε το "Κίος", μείναμε στο τέλος δύο χιλιάδες. Οι άλλοι έξι χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν. Έπεσε αρρώστια και μας θέρισε. (...) Την αρρώστια στη Μακρόνησο την αποχτήσαμε. Ζούσαμε μες στη βρώμα, στην πείνα και τη δίψα. Νερό δεν υπήρχε στάλα στο νησί. Μια μαούνα μάς έφερνε από το Λαύριο νερό κι εκείνο γλυφό και λιγοστό. Μας τάιζαν βρωμερά μακαρόνια, ελιές σκουλικιασμένες, χαλασμένες ρέγγες κι έπεσε τύφος. Και νερό πουθενά. Κάποτε έκανε τρεις μέρες η μαούνα να φέρει νερό. Λιποθυμούσε ο κόσμος απ’ τη δίψα. Μας τάιζαν και αλμυρές ρέγγες, χαλασμένες και... καταλαβαίνεις. Οι εργολάβοι που μας τροφοδοτούσαν, μας έφερναν αυτές τις χαλασμένες τροφές και έπιασε τον κόσμο τύφος. Η διοίκηση της καραντίνας τα έβλεπε αυτά αλλά δεν μιλούσε, ούτε συνελάμβανε τους εγκληματίες εργολάβους τροφοδότες. Εκείνοι πλούτισαν εις βάρος χιλιάδων ανθρώπων. Πάτησαν πάνω στα πτώματά τους. (...) Ξέχασα να σου πω ότι κάπου-κάπου έρχονταν έμποροι με ιστιοφόρα και πουλούσαν λαθραία σε μας ψωμί. Σπείρα σωστή ήταν. Ενα ψωμί το πουλούσαν μια λίρα χρυσή, ένα δαχτυλίδι χρυσό, ένα ρολόι. (Μαρτυρία Ιγνάτιου Ορφανίδη, από τον Άη-Έννες) 
- Μας κατέβασαν στη Μακρόνησο, Αύγουστο μήνα. Μείναμε σαράντα μέρες στην καραντίνα. Ήταν επιδημία. Το βράδυ δεν είχες τίποτα και το πρωί σηκωνόσουν άρρωστος. Πέθαινε κόσμος. Μερικοί που μπαίναν στο νοσοκομείο γίνονταν καλά και, όταν βγαίναν έξω, δεν είχαν να φάνε και πέθαιναν. (Μαρτυρία Σοφίας Παντελίδου, από την Αργυρούπολη) 
- Μόλις πλησιάσαμε τη Σαλαμίνα, μαζί με πέντε-έξι πλοία φορτωμένα, απ' τη Σαλαμίνα μάς φώναξαν: ''Εϊ! Πού έρθετε! Εμείς εχάθαμε!''. Μας εσήκωσαν απ' τη Σαλαμίνα. Δεν μας ξεφόρτωσαν. Μας έφεραν στη Μακρόνησο. Μας έβαλαν σε κάτι θάμνους μέσα, με τα πράματά μας. Σκάψαμε κάτι έρημα μέρη, στήσαμε τέντες. Εστησαν κάτι σανίδια, μας έλουσαν, μας κούρεψαν. (...) Νερό δεν είχαμε. Ξερό είναι το νησί. Τα παιδιά φώναζαν. Ζητούσαν νερό. Βρήκαμε κάτι γλυφές πηγές. Μας τροφοδοτούσε ο Γιαννουλάτος. Ανέλαβε και έστησε σκηνές, μαγειρεία. Από εφτάμιση χιλιάδες άτομα πέθαναν οχτακόσιοι από πείνα και αρρώστειες. Χολέρα, τι ήταν, δεν ξέρω. Μας τάισαν κατσικίσιο κρέας και αρρωστήσαμε. Μια γυναίκα βγήκε απ’ τον τάφο, όπου τη θάψανε. Δεν είχε πεθάνει. (Μαρτυρία Αλκιβιάδη Αφεντουλίδη, από την Αργυρούπολη).
Μακρόνησος, 1922 (Φωτογραφία από το National Geographic). Για περισσότερες συγκλονιστικές
φωτογραφίες της Μακρονήσου από εκείνη την εποχή, δείτε την σελίδα του ιστολογίου στο Facebook.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσουμε ότι οι πρόσφυγες που έφτασαν το 1922 στην Ελλάδα από τον Πόντο, ήσαν σχεδόν στο σύνολό τους είτε φτωχοί είτε πάμφτωχοι. Όπως γράφει ο Ιωάννης Αβραμίδης από την Αργυρούπολη σε χειρόγραφο που παραχώρησε στους συντάκτες τής "Εξόδου":
Μεταβαίνοντες εις Ελλάδα, εγνωρίζομεν εκ των προτέρων ότι η Ελλάς είναι μικρόν κράτος και δεν θα αντεπεκρίνετο εις την συντήρησιν των πολλών προσφύγων, οι οποίοι συνέρρευσαν εκεί. Δεν είχομεν τα απαιτούμενα διά να μεταβαίνομεν εις άλλας πλουσίας χώρας, όπως έκαμαν πολλοί και μετέβησαν άλλοι εις Γαλλίαν και άλλοι εις Αμερικήν.
Στο βιβλίο που εξέδωσε το 1933 με τίτλο "Αυτοί που δέρνει ο άνεμος", ο πόντιος πρόσφυγας, κατοπινός βουλευτής της ΕΔΑ και δις "φιλοξενούμενος" της Μακρονήσου (μία ως πρόσφυγας και μία ως πολιτικός εξόριστος) Ευτύχιος Γιαρένης συγκλονίζει:
Μα ποιό μέρος είναι αυτό, πώς το λέγανε; Δεν είχε ούτε ένα σπίτι, δεν είχε ούτε λίγο νερό να πιουν, να πλυθούν, να ξεβρωμίσουν, ένα δένδρο, λίγη βλάστηση; (...) Χάθηκε τόσος τόπος, να βρεθεί μια άκρη, μια γωνιά σ' ολόκληρη τη χώρα, που να έχει, αν όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον νερό! Να ξεδιψάσουν αυτοί, να βρέξουν και τα φλογισμένα απ' τον πυρετό χείλη των αρρώστων! Κράτα την αναπνοή σου για να ακούσεις. Στηρίξου κάπου να μην πέσεις! Μακρόνησος. Έτσι λεγόταν ο τόπος, που πρωτόρθαμε στη μάνα γη. Μακρόνησος είναι το όνομα, που θυμίζει φρίκη και ντροπή. Γιατί μας φέρανε σ’ αυτό τον τρισκατάρατο τόπο; Ποιά εγκληματικά μυαλά το απεφάσισαν; Πουθενά, πουθενά δεν αναφέρεται, ότι εκεί πήγαν και πολλούς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, του Πόντου, για εξόντωση. Αυτό ας είναι μια μαρτυρία για αυτούς, που θα γράψουν τη μελλοντική ιστορία. Ας μην κρύψει κανένας τη ντροπή εκείνη…

Μπορεί να είναι περιττό αλλά θα σημειώσω ακόμη μια φορά ότι οι πρόσφυγες στους οποίους αναφερόμαστε μέχρι τώρα σε τούτη την σειρά κειμένων, δεν είναι ούτε αφγανοί ούτε πακιστανοί ούτε σομαλοί ούτε άλλης εθνικότητας μουσουλμάνοι. Είναι ελληνικής καταγωγής κάτοικοι του Πόντου, χριστιανοί ορθόδοξοι. Είναι οι πόντιοι, για την "γενοκτονία" των οποίων κατηγορούμε τους τούρκους.

Πριν κλείσουμε για σήμερα, επιτρέψτε μου μια παρατήρηση. Αυτά τα κείμενα επ' ουδενί σημαίνουν ότι το ιστολόγιο έχει κατά νου είτε να καταγράψει την ιστορία τής προσφυγιάς είτε οποιοδήποτε άλλο μεγαλεπήβολο πλάνο. Αυτά ήδη τα έχουν κάνει άλλοι και πολύ καλύτερα. Εδώ, ο στόχος είναι να καταγράψουμε εν περιλήψει τις πάμπολλες ομοιότητες αλλά και τις όποιες διαφορές (αν υπάρχουν) του τότε με το τώρα, ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να βγάλει ασφαλέστερα τα δικά του συμπεράσματα και να χαράξει ορθότερα την δική του πορεία.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτό ήταν είναι και θα είναι το Αστικό κράτος. Δολοφονικό σε όλες του τις εκφάνσεις. Μέχρι η εργατική τάξη και ο λαός να το ανατρέψουν χτίζοντας την δική τους εργατική λαική εξουσία με τον αγώνα τους μέσα απο την Λαική Συμμαχία. Αφού πρώτα ΤΣΑΚΙΣΟΥΝ τους φορείς των Οπορτουνιστικών απόψεων σε όλες τους τις αποχρώσεις. Είναι μονόδρομος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Πριν μερικές μέρες ο Λίβανος έδωσε άδειες για έρευνες σε δύο θαλάσσια οικόπεδα. Την δουλειά πήρε μια Κοινοπραξία απο Γαλλική Ιταλική και Ρώσικη εταιρία. Κατα τα άλλα ο λαός της Συρίας σφάζεται καθημερινά απο ΗΠΑ ΝΑΤΟ Ε.Ε ΡΩΣΙΑ ΙΡΑΝ και το ...Κ.Κ εγκλωβισμένο σε κυβέρνηση με τον ΑΣΑΝΤ και με τους Ρώσους που κάνουν ....αντιιμπεριαλιστικό αγώνα.... Το οτι στο Λίβανο μοιράσανε τα οικόπεδα μεταξύ τους είναι μικρή λεπτομέρεια για τους Σύρους ...κομμουνιστές..... του Κάουτσκι Μπερστάιν..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Η Μακρόνησος μπορεί να γίνει το "Μουσείο της Ντροπής" του Νεοελληνικού αστικού κράτους. Εχει όλα τα προσόντα.
Και βρίσκω πολύ συγκινητικό αλλά και σημαδιακό, ότι οι πρώτοι που μαρτύρησαν εκεί ήταν Μπολσεβίκοι! Πριν από τους έλληνες κομμουνιστές και "συνοδοιπόρους"!

-------------------------------------------------
Εκείνο, που με εντυπωσιάζει, παρακολουθώντας και τις εξελίξεις στη Χίο και στα αείποτε "κόκκινα" νησιά, είναι το πως ο Ιμπεριαλισμός χειρίζεται τα γίδια του. Εχει στήσει δύο "γραμμές", που δήθεν "συγκρούονται" επί παντός επιστητού, άρα και επί του "προσφυγικού":
Η πρώτη, η φασαριόζικη, είναι τα "εθνίκια" η κλασσική στοκο-δεξιά, ακροδεξιοί, φασισταριό κλπ., με αρχηγό στο Β. Αιγαίο έναν ανεκδιήγητο "Μουντζούρη", όνομα και πράμα. Είναι οι "φάτε την προσφυγκιά", τους "εισβολείς", τους "Τούρκους" κλπ. Αυτούς τους βάζει μπροστά, για να δίνουν τον τόνο, να συσκοτίσουν τις αιτίες και τελικά ...να καούν! Ανοίγοντας βασικά τον δρόμο για τους "άλλους", τους ..."καλούς"!
Ποιοί είναι οι "άλλοι";
Είναι το θλιβερό συνονθύλευμα, που "περνάει" την δεύτερη γραμμή, την κοσμοπολίτικη. Αυτή, που τελικά θα επιβληθεί. Εδώ μέσα είναι η ξετσίπωτη Ντόρα και ο ντροπαλός αδερφός της "Γουαϊδό" (η "Κοκοβιός" η Κούλης), όλος ο τΣύριζας, και σχεδόν όλο το εξωκυνοβούλιο με εξαίρεση, ίσως, τα δύο μουλού. Αυτοί, είτε το παίζουν "προσφυγοπατέρες" (οι ..."αριστεροί", τρομάρα τους), είτε κλείνουν το μάτι στα "εθνίκια", τώρα ακούνε μπινελίκια, αλλά αυτοί είναι οι αυθεντικοί διεκπεραιωτές της "γραμμής", που θα επιβληθεί. Ο "Γουαϊδό" με τον Τζίφρα διαγκωνίζονται ποιός τελικά θάναι ο ευνοημένος. Οι πρώτοι, ο εθνικοφασιστικός συρφετός, θάχουν την τύχη του "μπούλη". Θα τους αδειάσουν, όταν θάχουν τελειώσει το κομμάτι τους. Δεν θα τους κυνηγήσουν. Θα τους έχουν στο "μούσκιο" για επόμενη χρήση. Αλλωστε το σύστημα, μοιραία θα μετατοπίζεται όλο και σε πιο φασιστικούς μεσημβρινούς, αλλα ο νέος φασισμός δε χρειάζεται νάναι παλαιοεθνικιστικός.
Ετσι βλέπω να παίζει μπάλα ο Ιμπεριαλισμός.

Ανώνυμος είπε...

Πάντα σωστά βλέπεις. Ταξική ματιά ξυράφι. Οι Αγρότες στον Εβρο βοηθάνε το κράτος ενάντια στους απελπισμένους βγάζοντας τα Τρακτέρ για να φωτίσουν τις όχθες του ποταμού. Το οτι αυτοί πληρώνουνε το Πετρέλαιο 1.40 ενώ τα παράσιτα της Κοινωνίας οι Εφοπλιστές 30 λεπτά Αφορολόγητο κάνοντας και οικονομία στην κατανάλωση μεγαλώνοντας τις αποστάσεις. Αυτά όμως είναι μικρές λεπτομέρειες που δεν μπορούν να χαλάσουν την ...εθνική ενότητα... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Σε επίρρωση των προηγουμένων, για να πάρουμε μια ιδέα τι παιχνίδια παίζονται σχετικά, και τι ρόλο βαράει ο καθένας, θωράτε τι γράφει σήμερα αυτός ο γνωστός κονδυλοφόρος, που ανήκει στη "δεύτερη γραμμή":
Η Ιστορία του Ανθρώπου είναι η Ιστορία της Μετανάστευσης ....!!!
Εβαλα το ακόλουθο σχόλιο, που, όπως ήταν …φυσιολογικό έγινε …. “removed”!
Oι κυρίαρχες τάξεις της Δύσης αλλά και οι νεόκοπες της Ανατολής, θέλουν να φορτώσουν στους Λαούς, Δύσης και Ανατολής, τα κερατιάτικα της απληστίας και του κοινωνικού παρασιτισμού τους.
Εφτιαξαν, δια πυρός και σιδήρου (αποικιοκρατία, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και καμιά εκατοντάδα ελάσσονες, φασισμός+οικονομική εκμετάλλευση, συνελόντι ειπείν ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ), έναν κόσμο τεράστιων αντιθέσεων, που μοιραία θα κατέληγαν και γεωγραφικές και εθνοπολιτισμικές, και τώρα μας γυρεύουν ....να προσαρμοστούμε στην αθλιότητα, στη ομογενοποίηση ενός κοσμοπολίτικου άχρωμου και εξαθλιωμένου πολτού, προσδοκώντας πως έτσι θα διατηρήσουν την άθλια ύπαρξή τους.
Και για να υποστηρίξουν αυτή την αθλιότητα επιστρατεύουν μεταξύ άλλων, και αντιϊστορικούς παραλληλισμούς περί της ..."μεταναστευτικής προαιωνιότητας"!
Λες και απευθύνονται σε γίδια!
Εξισώνουν την ιστορική μετανάστευση λόγω υπερπληθυσμού, ΑΠΟ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ/ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥΣ/ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ με το σύγχρονο ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΗΣ!
Τότε γινόταν εξαγωγή πολιτισμού, σήμερα γίνεται εξαγωγή εξαθλίωσης για εκτόνωση της κοινωνικής διαμαρτυρίας και σταθεροποίηση του Καπιταλισμού στον "αναπτυσσόμενο" υποανάπτυκτο κόσμο. Κι αφού πια, με εξαίρεση τους δύο παγωμένους πόλους, δεν υπάρχουν διαθέσιμοι ούτε παρθένοι τόποι, ούτε αποικίες, η "λύση", που μας προτείνουν είναι ..."μοιράστε την αθλιότητα σας"!!
Κι απόκοντα κάποιοι εξυπνάκηδες, ανακάλυψαν και το φάρμακο για την άλλη πληγή του καπιταλιστικού Φαραώ, την ..."λύση" του Ασφαλιστικού, που επιδέξια και παραπλανητικά έχουν διαγνώσει σαν ..."δημογραφικό"!
"Να φέρουμε κι άλλα πρόβατα, φρέσκα, στο μαντρί, που θα δουλεύουν τσάμπα για ...μας"!
Και με την ασφάλιση, υγεία-πρόνοια αυτουνών τι θα γίνει, ωρέ "σαϊνια";! Οταν κι αυτοί θα χρειαστούν σύνταξη, τι θα γίνει; Θα κάνουμε εισαγωγή από τον Αλφα του Κενταύρου;
Η κυριαρχία, και μάλιστα απόλυτη, των κεφαλαιοκρατών με τους εκπροσώπους τους σε κυβερνήσεις και Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης, σηματοδοτεί την είσοδο της ανθρωπότητας στον κόσμο της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

Ανώνυμος είπε...


ο οτι αυτοί πληρώνουνε το Πετρέλαιο 1.40 ενώ τα παράσιτα της Κοινωνίας οι Εφοπλιστές 30 λεπτά Αφορολόγητο κάνοντας και οικονομία στην κατανάλωση μεγαλώνοντας τις αποστάσεις. Αυτά όμως είναι μικρές λεπτομέρειες που δεν μπορούν να χαλάσουν την ...εθνική ενότητα...

Ναι βρε τι σόι «ελεύθερη αγορά» έχουμε..
Αφεντικά και (ΝΟΥ)δούλοι ένα γίναμε ούλοι ???
Και η πλέμπα στο ΓΙΟΥΖΑ πλερώνει 64 σέντς (του δολλαρίου = 56 δικά μας) το λίτρο την βενζίνα
Και η παγκόσμια ελεύθερη αγορά πριν 6-7 χρόνια είχε την τιμή από το βαρελάκι (αυτά τα 159 σκατολίτρα πετρελαίου) στα 160 δολλάρια και τώρα την έχει στα 60 επειδή προφανέστατα τριπλασιάστηκε η παραγωγή ή/και υποτριπλασιάστηκε η ζήτηση…

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ???

Ανώνυμος είπε...

Καπιταλισμό δεν έχουμε μόνο με την ΝΔ. Καπιταλισμό είχαμε και με το ΠΑΣΟΚ ΣΥΡΙΖΑ. Μη είσαι ....Ζαβολιάρης........ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Teddy, ελευθερία και ελεύθερη αγορά δεν περπατάνε μαζί!
Δεν είναι μόνο ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ....