Ηλιθιολογίες

- Ο λαός είναι η Σάρρα και η Μάρα. Εξακόσιες χιλιάδες ψήφισαν τον Σώρρα. Αφήστε με με τον λαό. Ο καθένας που λέει μαλακίες, λέει "ο λαός". Ένας λαός ηλιθίων δεν μπορεί να κάνει δημοψηφίσματα.

- Όταν έμαθα ότι ο πρωθυπουργός έδωσε υπόσχεση για 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα (ένας τεχνικός όρος για την υπερφορολόγηση), πάω και του λέω (και πρέπει να παραδεχτώ ότι μίλησα με έναν τρόπο που δεν ήταν κόσμιος για έναν υπουργό οικονομικών απέναντι στον πρωθυπουργό αλλά δεν το μετανοιώνω): "Μα είναι δυνατόν; Και φαντάζομαι, Αλέξη, το έκανες αυτό πίσω από την πλάτη μου γιατί ήξερες ότι θα προβάλω βέτο αν με ρώταγες ως υπουργό οικονομικών". Και μου λέει: "Μα, βρε Γιάνη, σε μια διαπραγμάτευση πρέπει να δώσεις μερικά πράγματα για να πάρεις μερικά πράγματα". Του λέω: "Ωραία. Και τι πήρες;" Μου λέει: "Την αναδιάρθρωση του χρέους". Και του λέω: "Καλά, είσαι εντελώς ηλίθιος;" Το είπα. Το είπα και χειρότερα. Και μου λέει: "Α, έκανα βλακεία; Ε, καλά, θα το πάρουμε πίσω μετά".

Ευφυΐα και ηλιθιότης συζητούν στο πόδι

Το πρώτο από τα παραπάνω αποσπάσματα εκστομήθηκε μέσω της τηλεοπτικής συχνότητας του "Σκάι" στις 16 Ιανουαρίου 2018, από κάποιον τον οποίο ψήφιζε επί δεκαετίες ένας λαός ηλιθίων (επειδή, κατά πάσα πιθανότητα, είχε κάνει κολλεγιά μαζί του για να τα τρώνε παρεούλα), έναν πάλαι ποτέ κομμουνιστή, κατόπιν σοσιαλιστή και επ' εσχάτων ψηφοφόρο τής δεξιάς (κατά δήλωσή του), τον Θεόδωρο Πάγκαλο.

Παρένθεση: Μη προσπαθείτε να θυμηθείτε πότε ψήφισαν τον Σώρρα εξακόσιες χιλάδες. Παρακαλώ, συνεχίστε την ανάγνωση, χωρίς να κολλάτε σε επουσιώδεις λεπτομέρειες. Κλείνει η παρένθεση.

Το δεύτερο απόσπασμα ακούστηκε τρεις μέρες αργότερα, από τον τέως υπουργό οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, σε συνέντευξή στον ραδιοφωνικό σταθμό "Παραπολιτικά 90,1 FM".

Συμπέρασμα: είμαστε ένας ηλίθιος λαός που μας κυβερνάει ένας ηλίθιος πρωθυπουργός. Από μια μεριά, δεν πρέπει να παραπονιόμαστε εφ' όσον έχουμε τον ηγέτη που μας αξίζει. Από την άλλη, όμως, μάλλον θα πρέπει να μελαγχολήσουμε διότι ηλίθιος ηλιθίους αν οδηγή, άπαντες εις βόθυνον πεσούνται (για να παραφράσω ελαφρώς το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο).

Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Πάγκαλος είχε μιλήσει και πάλι περί ηλιθίων, όταν στις 12/7/2017 στην ιστοσελίδα του έγραφε: "Η δημόσια συμπεριφορά του Τσίπρα μπορεί να σημαίνει μόνο δύο πράγματα: ή είναι εντελώς ηλίθιος και ακατατόπιστος για τον τρόπο που λειτουργεί και αποφασίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση ή είναι πεπεισμένος ότι απευθύνεται σε ένα λαό ηλιθίων". Βέβαια, ο λόγος τού Πάγκαλου είναι διαζευκτικός αλλά νομίζω ότι δεν αποκλείει την πιθανότητα να είναι ηλίθιοι και ο λαός και ο πρωθυπουργός του.

Πάντως, οι κουβέντες περί ηλιθιότητος έχουν αρχίσει από καιρό. Στις 16 Φεβρουαρίου 2015, για παράδειγμα, η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt δημοσίευσε άρθρο τού καθηγητή ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Μονάχου Μαρκ Βόλφσον με τίτλο "Δημαγωγός ο Τσίπρας - ή είναι ο λαός ηλίθιος;", όπου ο καθηγητής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο έλληνας πρωθυπουργός δημαγωγεί με άνεση επειδή ο λαός είναι ηλίθιος.

Την ηλιθιότητα των ελλήνων πολιτικών υπογράμμισε και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζύ, ξεχνώντας τελείως την περιώνυμη γαλατική ευγένεια όταν ο τότε πρωθυπουργός μας Γιώργος Παπανδρέου εκδήλωσε την πρόθεσή του να κάνει δημοψήφισμα για τα μνημόνια και το ευρώ. Εκείνο το "είσαι ένας γαμημένος ψυχοπαθής", το οποίο ακολουθήθηκε από την διευκρίνιση "ο Παπανδρέου είναι μαλάκας, ένας πραγματικός μαλάκας", μαχαίρωνε στην καρδιά έναν ολόκληρο λαό, που δυσκολευόταν να συνειδητοποιήσει ότι ήταν τόσο ηλίθιος ώστε είχε πιστέψει έναν μαλάκα που φώναζε ότι "λεφτά υπάρχουν".

Το νοητικό πρόβλημα του λαού έθιξε και ο Γιάννης Δραγασάκης, σε μια συζήτηση με θέμα "Από τη χρεοκοπία και τα μνημόνια στη βιώσιμη ανάπτυξη και το τέλος της επιτροπείας", η οποία έγινε στο δημαρχείο Χολαργού στις 4/4/2017. Ο εκ των ηγετών τού ΣυΡιζΑ (και παρά δυο ψήφους γενικός γραμματέας του ΚΚΕ) σημείωσε ότι "η κυβέρνηση υλοποιεί ένα ευρύ πρόγραμμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων αλλά αυτές δεν είναι κατανοητές από το λαό". Προφανώς, για τον αντιπρόεδρο και υπουργό οικονομίας της σημερινής κυβέρνησης, το πνευματικό επίπεδο του λαού έχει πρόβλημα και, ως εκ τούτου, εγγενή αδυναμία σύλληψης και κατανόησης όσων συμβαίνουν.

Για την βλακεία που μας δέρνει ως λαό έχουν ειπωθεί κι έχουν γραφτεί πολλά μέσα στους δυο σχεδόν αιώνες που υπάρχει ετούτη η χώρα στον παγκόσμιο χάρτη. Για παράδειγμα, σ' αυτήν αναφέρθηκε -εμμέσως, πλην σαφώς- ως και ο στρατηγός Κονδύλης με την γνωστή αποστροφή του "αν ήξερα πόσο εύκολο είναι να κυβερνάς την Ελλάδα, θα το έκανα από τότε που ήμουν λοχίας". Βαρειά κουβέντα από έναν τόσο ευφυή ηγέτη, ο οποίος δεν καταλάβαινε γιατί παίρνουμε δανεικά ως χώρα και δεν τυπώνουμε μόνοι μας όσο χρήμα μας λείπει. Κι όταν του είπαν ότι το τύπωμα χρήματος λειτουργεί πληθωριστικά και εξευτελίζει το νόμισμα, απάντησε "θα το τυπώσουμε αλλά δεν θα το πούμε σε κανέναν". Ευφυέστατον και στοιχειώδες, αγαπητέ Γουώτσον!

Σαρκοζύ: "Ο Παπανδρέου είναι μαλάκας, ένας πραγματικός μαλάκας".

Εν πάση περιπτώσει, είναι εύκολο να αποκαλείς συλλήβδην ηλίθιο έναν λαό, ο οποίος θεωρεί ως λαϊκή σοφία και το "όποιος βιάζεται, σκοντάφτει" αλλά και το "γοργόν και χάριν έχει". Αρκεί να του κολλήσεις στην μούρη την ατέλειωτη λίστα με όλα τα φυντάνια που κατά καιρούς έχει επιλέξει ως αντιπροσώπους και ως ηγέτες του, για να τον κάνεις να σκύψει ντροπιασμένος το κεφάλι, πριν αρχίσει να το βαράει στον τοίχο.

Το δύσκολο είναι να του πεις ότι αυτό που όλοι χαρακτηρίζουν ως βλακεία, είναι μάλλον έλλειψη παιδείας. Βλέπετε, όταν κάποιος είναι ηλίθιος, δεν μπορείς να κάνεις πολλά για να τον θεραπεύσεις από την βλακεία του. Όταν, όμως, είναι απαίδευτος, όχι μόνο μπορείς αλλά είσαι υποχρεωμένος κι από πάνω να του εξηγήσεις για ποιον λόγο τον κρατάς στο σκοτάδι τής αμάθειας.

Εν πάση περιπτώσει, όσο ηλίθιοι κι αν είμαστε, δεν χρειάζεται να μας παίρνει από κάτω. Φαίνεται πως η βλακεία δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των ελλήνων και των ηγετών τους. Ολόκληρη Γερμανία πίστεψε τον Χίτλερ και θα πάμε εμείς να απολογηθούμε για τον Παπανδρέου και τον Τσίπρα; Εξ άλλου, υπάρχουν πολλά σύγχρονα περιστατικά σε όλον τον κόσμο και δεν χρειάζεται να πάμε πίσω ούτε μέχρι το "είναι η οικονομία, ηλίθιε", του Μπιλ Κλίντον απέναντι στον Μπους σένιορ, τον πατέρα ενός πραγματικά βλάκα πολιτικού. Μόλις τις προάλλες, για παράδειγμα, στις 21 Φεβρουαρίου, ο υπουργός εξωτερικών τής Ουγγαρίας Πέτερ Σγιάρτο δήλωσε για τον ομόλογό του του Λουξεμβούργου: "Ο Ζαν Άσελμπορν ξεπέρασε κάθε πιθανό όριο με την τελευταία δήλωσή του. Είναι ένας ηλίθιος". Οπότε, συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι, αδέρφια!