Η επί δεξιά στροφή της Νέας Δημοκρατίας και ο κύριος Δαβάκης

Όταν σύμπασα η αξιωματική αντιπολίτευση, με προεξάρχοντες τον Αντώνη Σαμαρά, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Άδωνι Γεωργιάδη (δηλαδή τους τέως και νυν εκλεγμένους προέδρους της και τον αντιπρόεδρό της), θέλοντας να καταγγείλουν την κυβέρνηση ως αντιδημοκρατική, την παρουσιάζουν ως "καθεστώς Μαδούρο", σάμπως ο Νικόλας Μαδούρο να είναι δικτάτορας και όχι εκλεγμένος και επανεκλεγμένος πρόεδρος της χώρας του, κόντρα σε μια αντιπολίτευση η οποία στηρίζεται και χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ...

... όταν ο προαλειφόμενος για πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διστάζει να δηλώσει ότι δεν πιστεύει στην ισότητα των ανθρώπων, διότι η ισότητα είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση...

... όταν ο προκάτοχος του σημερινού αρχηγού τής Νέας Δημοκρατίας, δεν δίσταζε ως πρωθυπουργός να δηλώσει ότι τα παιδιά των ελλήνων δεν βρίσκουν θέση στα νηπιαγωγεία και στους παιδικούς σταθμούς επειδή οι θέσεις "καταλαμβάνονται από τα παιδιά των λαθρομεταναστών (προσοχή στο "λαθρο-") κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να τελειώσει"...

... όταν ο Αντώνης Σαμαράς, υπό τα χειροκροτήματα των βουλευτών τού κόμματός του, απειλεί θεούς και δαίμονες με εκφράσεις που θα ταίριαζαν θαυμάσια σε αφεντικά οργανώσεων όπως η Μαφία ή η Κόζα Νόστρα ("Θα τους πάω ως το τέλος και δεν θα γλιτώσουν")...

... όταν ο ίδιος προσφεύγει στην δικαιοσύνη "ως έλληνας πολίτης και πρώην πρωθυπουργός αυτής της χώρας", εκτιμώντας προφανώς ότι η δικαιοσύνη πρέπει να του επιφυλάξει καλύτερη αντιμετώπιση απ' ότι αν προσέφευγε απλώς ως πολίτης...

... όταν αυτός ο πρώην πρωθυπουργός μηνύει τον εκλεγμένο πρωθυπουργό τής χώρας, τον υπουργό αναπληρωτή δικαιοσύνης και τρεις ανώτερους λειτουργούς τής δικαιοσύνης για σύσταση συμμορίας και για "σταλινικής εμπνεύσεως σκευωρία"...

... όταν αυτός ο ίδιος ο φανατικός υπέρμαχος της αστικής δημοκρατίας, που στα σαράντα χρόνια τής πολιτικής του σταδιοδρομίας πολιτεύθηκε άμεμπτος, με μοναδικό του γνώμονα το συμφέρον τού έθνους (δικά του λόγια), ζητάει την επ' αυτοφώρω σύλληψη δημοσιογράφου, το έγκλημα του οποίου ήταν να αναδημοσιεύσει μία από τις αμέτρητες γελοιογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο...

... όταν συμβαίνουν όλα αυτά (και όχι μόνο αυτά), τότε είναι ολοσδιόλου αδικαιολόγητη η έκπληξη που -παριστάνουν πως- ένοιωσαν ορισμένοι από τον ρατσιστικό λόγο ενός τριτοτέταρτου βουλευτίσκου σε κάποιο χωριό τής Λακωνίας, ενώπιον μιας χούφτας χωρικών. Για άγρα ψήφων βγήκε ο άνθρωπος, ανάμεσα σε καραδεξιούς βρέθηκε (για να μη πω ανάμεσα σε νοσταλγούς τού βασιλιά και της χούντας)... τί περιμέναμε να πει;

Η αλήθεια είαι ότι εδώ και πολλά χρόνια η Νέα Δημοκρατία στρέφεται όλο και περισσότερο προς τα δεξιά. Όχι απλώς εν γνώσει αλλά και με τις ευλογίες τής ηγεσίας της. Μήπως δεν είναι ο πρώην πρόεδρός της που έφερε στο κόμμα με μεταγραφή από τον ακροδεξιό ΛαΟΣ τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη και τον Πλεύρη; Μήπως δεν είναι ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος εκείνος που έκανε τους δυο πρώτους υπουργούς; Μήπως αυτό ο ίδιος πρώην πρόεδρος δεν είναι που έκανε υφυπουργό εθνικής άμυνας τον λάκωνα βουλευτή Θανάση Δαβάκη; Ή μήπως δεν είναι ο νυν πρόεδρος εκείνος που έχρισε αντιπρόεδρό του τον υμνητή τής χούντας ακροδεξιό τηλεβιβλιοπώλη; Αυτοί είναι. Ο Δαβάκης τους πείραξε;

Η αλήθεια είναι ότι χρόνια τώρα ο Θανάσης Δαβάκης ειρωνεύεται και μυκτηρίζει τον κεντροδεξιό προσανατολισμό τής Νέας Δημοκρατίας και μάχεται υπέρ της δεξιάς στροφής τού κόμματός του. Σε άρθρο του με τίτλο "Κοψοχέρηδες τέλος!", δημοσιευμένο στις 18/3/2015, είναι σαφής (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

Οι δημοσκοπήσεις που μελετούν τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων δεν μας δείχνουν μόνο ότι χάνουμε σταθερά διψήφιο ποσοστό δεξιών ψηφοφόρων προς τη Χρυσή Αυγή, τους ΑΝΕΛ και τον ΛΑΟΣ. Δείχνουν, ακόμη χειρότερα, μαζικές «ανίερες», θα λέγαμε παλιότερα, μετακινήσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερα. Πρόσωπα που διατηρούν τη συντηρητική τους συγκρότηση συνειδητά και φορτίζοντας την κίνησή τους με πολύ νόημα περνούν στην αντίπερα όχθη για να βρουν αντιμνημονιακή παρηγοριά στα αδιέξοδα που έφερε η πολύχρονη κρίση στη ζωή τους. Ο δρόμος προς την Αριστερά δεν περνάει πλέον από το κέντρο. Ο κόσμος δείχνει να πιστεύει ότι οι ακραίες συνθήκες απαιτούν καθαρές λύσεις.

Το κέντρο στην Ελλάδα έχει ανεπανόρθωτα συνδεθεί με τους βολεμένους και έχει φορτωθεί πολλή υποκρισία. Εμείς που συμμετέχουμε στον εσωκομματικό διάλογο της Ν.Δ. «ανακαλύψαμε την Αμερική» και ερωτευθήκαμε για μια φορά ακόμη το κέντρο. Ας λένε δημοσκοπήσεις και επιστημονικές αναλύσεις ότι οι απώλειές μας είναι ασύγκριτα περισσότερες προς τα δεξιά. Το γνωστό βιολί παίζει ακατάπαυστα, «να ξανακατακτήσουμε το κέντρο», «ο μεσαίος χώρος φτιάχνει κυβερνητικές πλειοψηφίες» κ.λπ. κ.λπ.

Παρά το γνωστό σύνθημα έχουμε αφήσει τον λαό να ξεχάσει τι σημαίνει Δεξιά. Διαχρονικά αδιαφορήσαμε για τον ιδεολογικό αγώνα και τώρα περιορίζουμε την επιχειρηματολογία μας σε διαχειριστικά επιχειρήματα. Αφήσαμε την Κεντροαριστερά να ορίσει το κοινωνικό αιτούμενο και διεκδικούμε απλώς τον ρόλο του καλύτερου διεκπεραιωτή του. Εγκαταλείψαμε τις αξίες μας και τις αφήσαμε να ξεθωριάσουν σαν φωτογραφίες της παλιάς Ελλάδας. Αν δεν πλησιάσουμε τον συντηρητικό ψηφοφόρο από την αρχή, θα καταντήσουμε ένα μικρό κεντροδεξιό κόμμα, ένα ΠΑΣΟΚ δεξιά του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να μιλήσουμε ξανά για τις ιδέες, τις αξίες και τα οράματα του πολίτη που παραμένει σε πείσμα των ΜΜΕ δεξιός και όταν πιέζεται και αηδιάζει πηγαίνει ακόμη δεξιότερα. Να θυμηθούμε το φιλότιμο, να επαναφέρουμε τον σεβασμό σε ιερά και όσια, να αναδείξουμε τη σεμνότητα, τη μετριοπάθεια και την αγάπη για την ελευθερία και την πατρίδα. Να προβάλουμε την ατομική ευθύνη που δεν κρύβεται πίσω από μια αόριστη κοινωνία. Να επαναφέρουμε στο προσκήνιο τον νομοταγή οικογενειάρχη, που απαιτεί ένα ασφαλές πλαίσιο για τον ίδιο και την οικογένειά του. Να ξαναχτίσουμε τους πυλώνες μιας ακμάζουσας Ελλάδας και να διώξουμε τη νοοτροπία της κοινωνικής παρακμής την οποία εκκόλαψαν οι ιστορικοί μας αντίπαλοι, που δεν έπαψαν ποτέ να αποκαλούνται αριστεροί.

Ίσως όλα αυτά δεν τα έχουν υπ' όψη τους ούτε ο "πολύ ενοχλημένος" πρόεδρος του κόμματος ούτε όσοι έπεσαν από τα σύννεφα ακούγοντας τον Θανάση Δαβάκη να καθυβρίζει συλλήβδην τους αθίγγανους και να λυπάται τα παιδιά τους "που γεννιούνται χωρίς να το θέλουν" (!!!). Εμείς, όμως, τα ξέρουμε και γι' αυτό ουδεμία έκπληξη αισθανθήκαμε.

Οκτώβριος 2013, άσκηση "Πυρπολητής". Σε πρώτο πλάνο ο πρωθυπουργός και ο υπουργός
εθνικής άμυνας. Σε δεύτερο πλάνο, η αναπληρώτρια υπουργός και ο υφυπουργός.

Όσο για την αποστροφή τού λάκωνα βουλευτή "παρακαλώ και απαγορεύω σε οποιονδήποτε αθίγγανο, γύφτο, και δεν συμμαζεύεται, να με ψηφίσει", δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς. Τα λόγια είναι εύκολα. Έπεα πτερόεντα αλλά, όταν φτάσει η ώρα των εκλογών, οι φάκελλοι με τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια και τα εικοσάρικα θα βρουν τον δρόμο τους προς τους καταυλισμούς των ρομά σε όλη την Ελλάδα. Άλλωστε, όπως συμβαίνει πάντοτε, κάποια απ' αυτά τα εικοσάρικα θα ξεχαστούν μέσα στους φακέλλους και θα κάνουν τα χείλη των μελών μερικών εφορευτικών επιτροπών να γελάσουν. Στο κάτω-κάτω, ίσως αυτά τα εικοσάρικα να είναι ό,τι καλύτερο έχει προσφέρει μέχρι σήμερα σ' αυτούς τους ανθρώπους η αστική μας δημοκρατία...

Το μόνο το οποίο όντως μας εξέπληξε είναι ο τρόπος με τον οποίο ζήτησε συγγνώμη ο αμετροεπής δεξιοδέξιος βουλευτής. Για την ακρίβεια, μόνο συγγνώμη δεν ζήτησε. Μάλλον ως τκεμηρίωση των αρχικών του λόγων μπορεί να εκληφθεί η επιμονή του σε "αυξημένα κρούσματα παραβατικότητας" και "εμπλοκή ανηλίκων". Αλλά κι αυτό το περιμέναμε επειδή είναι γνωστή η ποιότητα τέτοιων ανδρών, οπότε η έκπληξη βρίσκεται στην επόμενη φράση: "Πάνω στην ένταση της στιγμής κατέφυγα σε κάποιες γενικεύσεις, οι οποίες δεν εκφράζουν ούτε εμένα, ούτε φυσικά το κόμμα στο οποίο ανήκω". Με άλλα λόγια, ο κύριος Δαβάκης λυπάται επειδή είπε πράγματα που δεν τα πίστευε.

Αυτό μάλιστα, είναι κατανοητό. Φυσικά και δεν το πίστευε αυτό που είπε, ότι δηλαδή δεν θέλει να τον ξαναψηφίσουν "αθίγγανοι, γύφτοι και δεν συμμαζεύεται". Μέχρι να ολοκληρωθεί η στροφή επί δεξιά, η αστική δημοκρατία τού κυρίου Δαβάκη χρειάζεται τις ψήφους των πάντων. Με κάθε τρόπο.