Μια αυθόρμητη φασιστική ομολογία

Αντιγράφω από το εξαιρετικό ιστολόγιο Lenin reloaded:
 

Μετά τη βεβήλωση του μνημείου του Νίκου Μπελογιάννη στο Γουδή, τα ναζιστικά αποβράσματα της χώρας μας βεβήλωσαν με τον αγκυλωτό σταυρό ένα ακόμα Μνημείο του λαϊκού κινήματος, αυτό του ΕΑΜ στα Προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας.

Αλλά οι φασίστες δεν φημίζονται για την οξύτητα της νοημοσύνης τους. Βλέπετε, η επιγραφή την οποία κάλυψαν με το έμβλημα του Ράιχ στο οποίο ομνύουν έγραφε: Τιμή και δόξα στους ηρωϊκούς μαχητές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που πολέμησαν τον Δεκέμβρη του 1944 ενάντια στην αστική τάξη και τον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό.

Τί πέτυχαν λοιπόν βεβηλώνοντας με το ναζιστικό έμβλημα αυτή την επιτύμβια στήλη οι Ναζί;

α) Παραδέχτηκαν την συμμετοχή των προγόνων τους στα Τάγματα Ασφαλείας και στην Οργάνωση "Χ" στους φόνους του Δεκέμβρη του 1944, στο πλάι των Εγγλέζων του Σκόμπι και της αστυνομίας του Έβερτ, αυτό δηλαδή ακριβώς που ισχυρίζεται χρόνια τώρα για τον ρόλο των τριών το ΚΚΕ (π.χ, εδώ και εδώ).

β) Αποδόμησαν, με τον πιο κραυγαλέο τρόπο, το μέγα αστικό παραμύθι πως οι Βρετανοί -και ο δυτικός ιμπεριαλισμός της Συμφωνίας του Μονάχου εν γένει- ήταν τάχα πολέμιοι του φασισμού και υπερασπιστές της "δημοκρατίας", συνδέοντας μόνοι τους το φασιστικό έμβλημα με την υπεράσπιση τόσο της εξουσίας της "αστικής τάξης" όσο και του "εγγλέζικου ιμπεριαλισμού", και αναδεικνύοντας έτσι, με τη δική τους βούλα, τη σημασία της συσχέτισης του φασισμού τόσο με το ντόπιο όσο και με το ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο.

 γ) Δήλωσαν ευθαρσώς ότι είναι τόσο "πατριώτες" ώστε να προτιμούν από τον αγωνιζόμενο για λευτεριά λαό που αιματοκύλισαν τόσο τη Γερμανική σβάστιγκα όσο και τους Εγγλέζους του Σκόμπι, που ήρθαν να ξαναδέσουν την ελεύθερη Αθήνα στα δεσμά μιας σχέσης με την "Ευρώπη" (βλ. ευρωπαϊκό κεφάλαιο) για την οποία καταριέται πια σωρηδόν σήμερα ο ελληνικός λαός, και για την οποία τα Χρυσαύγουλα έχουν την απύθμενη κουτοπονηριά να προσποιούνται πως είναι δήθεν μου "ενάντια".

Για αυτά τα τρία σημεία δημόσιας ομολογίας του ποιοι είναι και ποιους υπηρετούσαν πάντοτε, δεν μπορεί κανείς παρά να ευχαριστήσει τα φασιστικά κατακάθια. Και να δεσμευτεί ότι θα κάνει το παν για να τα σβήσει απ' το πρόσωπο της χώρας, όπως θα σβήσει τις συμπλεγματικές μουντζούρες τους απ' το καθαρό μέτωπο των δύο μνημείων.

Αριστερά: Το μνημείο του Μπελογιάννη στου Γουδή  -  Δεξιά: Το μνημείο του ΕΑΜ στα Προσφυγικά

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την οργή τού συντάκτη, ο οποίος σε λίγες γραμμές τα είπε σχεδόν όλα. Θα ήθελα, όμως, να σχολιάσω με άλλη ματιά τις παρατηρήσεις του, ζητώντας εκ προοιμίου συγγνώμη από τον αναγνώστη, επειδή εγώ είμαι ακόμη πιο οργισμένος:

(α) Πολύ σωστή η παρατήρηση ότι τα φασιστόμουτρα, με τις βεβηλώσεις που έκαναν, "παραδέχτηκαν την συμμετοχή των προγόνων τους στα Τάγματα Ασφαλείας και στην Οργάνωση "Χ" στους φόνους του Δεκέμβρη του 1944, στο πλάι των Εγγλέζων του Σκόμπι και της αστυνομίας του Έβερτ". Μόνο που δεν χρειαζόμασταν αυτή την βεβήλωση για να βεβαιωθούμε περί των παραδοχών τους. Γι' αυτά τα καθοίκια, οι πρόγονοί τους είναι "δοξασμένοι" και η ιδιότητά τους ως χιτών, ταγματασφαλιτών, γερμανορουφιάνων κλπ συνιστά τίτλο τιμής. Δεν το έκρυψαν ποτέ. Αντίθετα, καμαρώνουν γι' αυτό.

(β) Το ότι ο μεν φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα τού καπιταλισμού οι δε σύγχρονες φασιστικές οργανώσεις τύπου Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, Εθνικό Μέτωπο στην Γαλλία κλπ χρηματοδοτούνται από το κεφάλαιο, του οποίου αποτελούν το "μακρύ χέρι", είναι γνωστό σε οποιονδήποτε διαθέτει έστω ένα κουκούτσι μυαλό και ξέρει πέντε αράδες ιστορίας. Γι' αυτόν, οι βεβηλώσεις απλώς "εκόμισαν γλαύκα εις Αθήνας" και δεν πρόσθεσαν τίποτε στις γνώσεις του. Για όσους ούτε από ιστορία ξέρουν ούτε τι τους γίνεται καταλαβαίνουν, δεν φαντάζομαι ποια άλλη αντίδραση θα μπορούσαν να έχουν εκτός από ένα "κοίτα τι έκαναν τα παλιόπαιδα" (στην καλύτερη περίπτωση).

(γ) Η γνώμη που έχουν οι βέβηλοι για τους προγόνους τους, οι οποίοι είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή (είτε φορώντας κουκούλα είτε όχι) είτε πλούτισαν με τον μαυραγοριτισμό τους είτε ανελίχθηκαν στο μετεμφυλιακό κράτος ως "κομμουνιστοφάγοι" είτε καπηλεύτηκαν τον τίτλο τού "πατριώτη" ως υπηρέτες των άγγλων (στην αρχή) και των πολιτειακών (στην συνέχεια) είτε... είτε..., καθιστά από μόνο του σαφή και την γνώμη που έχουν για τον λαό και τα στρατόπεδα που έχουν ταχτεί να υπηρετούν. Υπ' αυτή την έννοια, οι βέβηλες πράξεις τους δεν αποκαλύπτουν τίποτε καινούργιο αλλ' απλώς υπογραμμίζουν κάτι που είναι ήδη γνωστό.


Συνελόντι ειπείν, οι βεβηλώσεις των δυο μνημείων δεν πρόσθεσαν τίποτε σε όσα ήδη γνωρίζουμε για τους βέβηλους. Όμως, αν λάβουμε υπ' όψη μας ότι ούτε αυτοί οι ίδιοι είχαν την παραμικρή ωφέλεια από τις πράξεις τους (ποιός άλλος εκτός από τους ομοϊδεάτες τους θα τους επιβράβευε;), μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως το μόνο που κατάφεραν αυτά τα φασιστόμουτρα ήταν να αποδείξουν ακόμη μια φορά την ηλιθιότητα που τα δέρνει.

--------------------------
Σημείωση:
Περί της Συμφωνίας του Μονάχου, για την οποία υπάρχει παραπομπή στο κείμενο, διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο 12ο κείμενο της σειράς μας για το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (δείτε την στα Αφιερώματα) με τίτλο "Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ - 12. Η διάλυση της Τσεχοσλοβακίας".