Ένας τυχερός άνθρωπος

Είπε:

Ως στρατιώτης του Δημοκρατικού Στρατού

Δεν είναι οι κομμουνιστές εκείνοι που δεν έχουν πατρίδα. Οι κομμουνιστές είναι απλοί άνθρωποι, εργατικοί, δεμένοι με τη γη που γεννήθηκαν. Και σ’αυτή τη γη κρίνεται η τύχη τους, μαζί με όλο τον άλλο Λαό. Εκείνοι που δεν πιστεύουν σε πατρίδα και που δεν έχουν πατρίδα είναι οι πλουτοκράτες. Τα πλούτη, τους παρέχουν τη δυνατότητα να ζουν σε όποιον τόπο και σε όποια χώρα επιθυμούν. Η Κατοχή απέδειξε και η σημερινή κατάσταση αποδεικνύει ποιός έχει πατρίδα, ποιός πονά γι' αυτήν και ποιός θυσιάζεται για τη λευτεριά και προκοπή της. (Χρήστος Θεοχαράτος, "Χαρίλαος Φλωράκης και λαΪκό κίνημα", Τυποεκδοτική, 2002)

Είπε:

Απολογούμενος στο Στρατοδικείο Αθηνών

Οι ζευγάδες φεύγουν, μωρέ! Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη. Και οι κύκλοι επαναλαμβάνονται. Έτσι νόμιζε και η γενιά του 1912-1913 ότι είναι η τελευταία ηρωική γενιά. Και τι θα γίνει ο τόπος μόλις φύγει. Μα ήρθε η γενιά του ’40, η νέα σπορά, και ανέβασε πιο ψηλά τη σημαία του αγώνα. Έτσι λέει κάθε γενιά – ταυτίζοντας τον εαυτό της με την ιστορία. Και λησμονά τη σπορά. Που έρχεται πολύ βαθιά από το παρελθόν και πηγαίνει πολύ βαθιά στο μέλλον. Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα; Κούνια που σε κούναγε. Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο. Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους. Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω…(Χρήστος Θεοχαράτος, "Χαρίλαος Φλωράκης:  Ο λαϊκός ηγέτης", Τυποεκδοτική, 2003)

Στην διαθήκη του έγραψε:

Απολογούμενος στο δικαστήριο Λαμίας

Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω.

Από δίκες σε Λάρισα (αριστερά) και Πύργο (δεξιά)

Ό,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, την Μαρξιστική – Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του.

Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ό,τι είχα το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό.

Θέλω να επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά για νάχω αγνάντιο. Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια

Δεν θέλω λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα.

Σεπτέμβρης 1994

Γεια σας

Χαρίλαος Φλωράκης

Έφυγε στα 91 του μια μέρα σαν σήμερα, πριν δέκα χρόνια.
Στάθηκε τυχερός:
Δικαιολόγησε το πέρασμά του από τούτο τον κόσμο.



ΥΓ: Περισσότερα για τον Χαρίλαο Φλωράκη, μαζί με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, στο αφιέρωμα του ηλεκτρονικού περιοδικού "Ατέχνως".